Vandaag gaan we met z'n allen op trip naar Wa om nijlpaarden te bezoeken en in een boomhut te slapen. Coool! We hebben een busje gehuurd die door Bash en een vriend van hem bestuurd wordt en wanneer we het busje hebben volgeladen kan de 7 -uur durende rit beginnen. Het is erg gezellig en onderweg hebben we nog ergens een lunchstop waar we een (te) pittige spaghetti eten.
Wanneer we 's avonds in het reservaat aankomen maken we knakworstjes op een vuurtje warm, en dan gaan Bash en iemand van het reservaat naar de boomhut om klamboe's op te hangen (want ze wisten al een week lang dat we kwamen, maar waarom zou je dat ook eerder ophangen dan wanneer de gasten er al zijn). Maar man wat zijn ze lang weg! Blijkt dat de auto onderweg is vast blijven zitten in een enorme kuil. Gelukkig vermaken wij ons ondertussen met ons zo favoriete spel: weerwolven! =D Wanneer Bash eindelijk terug is, moeten er 4 van ons lopend naar de ene boomhut en de rest met de auto naar de andere. Ik ga lekker met de auto, ghehe. De rit is echt woest, we rijden door de wilde natuur! Bash ramt de ladder van de boomhut mal hard wanneer we aankomen, maar gelukkig stort de hut niet in . Het is echt super vet om buiten te slapen tussen die hoge bomen, maar ook lichtelijk spannend omdat er een aantal rotte planken liggen en er wat gaten zijn. We mogen ook absoluut niet aan de zijkanten komen want anders stort de hele boel in. Veilig gevoel hoor! Voor het slapen gaan trekt Bash dikke sokken en een wollen trui met capuchon aan en we lachen hem vierkant uit, maar 's nachts merken we zelf hoe belachelijk koud we het hebben, en wilden we dat we eraan gedacht hadden om zelf een trui mee te nemen. ==p

Zaterdag, 30 november.
We staan tegen 7 uur op en zonder een douche of een ontbijt vertrekken we naar de hippo's! In een wankel roeitbootje die megadicht op het water drijft, gaan we de rivier op. We varen een stukje en stoppen dan: in het midden zijn 2 nijlpaard koppen te zien! Echt megavet om die beesten gewoon in het wild te zien. Op een bepaald moment okm t1 zelfs met z'n rug boven het water uit, man wat zijn die beesten enorm! Na ze een tijdje bekeken te hebben, varen we een stukje en terug en dan richting de overkant: daar ligt Burkina Faso namelijk! De andere 2 bootjes varen een stukje voor ons en ineens duikt dichtbij hun een nijlpaardkop op. Omg! De mannetjes roeien alsof hun leven er vanaf hangt, en dat is misschien ook wel zo: die beesten wil je niet van dichtbij meemaken! Gelukkig zijn ze snel genoeg en bereikt iedereen levend Burkina Faso. Na daar even een prachtige foto te hebben gemaakt, keren we terug naar ons verblijf. Daar stappen we in onze auto en maken we een 2uur durende rit om te tanken, te lunchen en boodschappen te doen voor de avond.
Tegen een uur of 4 zijn we weer terug en kunnen we (eindelijk) douchen, maar daarvoor moeten we eerst water halen uit de put!
Wanneer we het eten klaarmaken zit ik samen met Bash en een paar anderen rond het vuur. We hebben het over de verschillen tussen Ghana en Nederland. Hij heeft een aantal jaren een vrouw in Nederland gehad en hij zegt dat hij Nederland een mooi land vindt. Wanneer ik aan hem vraagt wat hij zo waardeert aan Nederland, zegt hij dat hij het leuk vindt dat alles zo goed geregeld is. Wanneer je een afspraak met iemand maakt, weet je dat diegene er ook echt is en dat je niet eerst 2 uur hoeft te wachten voor iemand een keer op komt dagen. Ook vindt hij het fjin dat iedereen zijn privacy heeft en dat je niet meteen hele gesprekken met elkaar hoeft te aan te gaan wanneer je elkaar op straat tegen komt. Het is echt een leuk gesprek en ik vind het grappig dat hij deze dingen opnoemt, want dat zijn juist de dingen die ik in Ghana zo leuk vindt: het onbezorgde en chille van dat als je iemand bezoekt je wel ziet of diegene er is, en iedereen die altijd een praatje met je wilt maken.
Na het eten krijgen we een culturele dans te zien. Daar had ik heel wat van verwacht met het is 1 grote groep ongeorganiseerde kinderen die 1 bijzonder en moeilijk pasje doen (maar die je na 3x wel gezien hebt =p). Hierna komen ze allemaal dichter op ons staan en moeten wij ook mee doen. Wiljo en ik worden als eerste aangetikt en we moeten lekker shaken met ons bovenlijf. Dat die Afrikanen dat nou mooi kunnen, maar bij ons ziet het er echt niet uit! Hierna moeten we ons ook nog in de groep laten vallen, die ons dan weer omhoog duwen. En wie word er weer als eerste gekozen?! Ik inderdaad. =p Gelukkig ben ik een natuurtalent!
Hierna is het afgelopen en kunnen we fijn naar bed. 4 mensen kunnen op het dak slapen en de rest buiten op de grond op een platform. Omdat ik weer last heb van mn buik ga ik fijn op het platform. Echt vet om onder de sterren in slaap te vallen!

Zondag, 1 december.
We zouden redelijk op tijd vertrekken voor de lange rit terug naar Tamale, maar de auto start niet meer: de accu is kapot! Er moet een nieuwe gefixt worden, maar het eerste nabije stadje is behoorlijk ver weg, en we moeten dan ook weer flink lang wachten. Gelukkig zijn we daar ondertussen expert in! Tegen half 12 is het eindelijk geregeld en kunnen we vertrekken.
Tegen half 5 komen we een auto met een klapband tegen die we gaan helpen. Een uur later kunnen we gelukkig weer verder, maar na een uur rijden horen we achterin een raar getik. Blijken we zelf een klapband te hebben! Arghhh. Binnen een halfuurtje is dat gelukkig ook weer gefixt (wel met de nodige spanning, want er wordt niet de moeite genomen om de auto aan de kant te zetten, dus Bash en z'n vriend zitten half op de weg terwijl de auto's in het donker in een noodtempo langsrijden).
Wanneer we weer verder rijden zien we onderweg een vreselijk ongeluk. Een bus die ons net als een razende had ingehaald, ligt een eind verderop scheef in de berm. Op de weg staat een auto helemaal total loss: het dak is eraf geslagen en je kunt recht de open auto inkijken, waar een aantal dode mensen liggen. Achteraf blijkt het hele gezin in de auto overleden te zijn. Het is echt vreselijk en we zijn erg geschokt. Het gaat hier zo vaak NET goed, en daar lach je dan om, maar wanneer het hier mis gaat, gaat het ook echt goed mis. Bedrukt rijden we verder naar Swad om daar avond te eten.

Maandag, 2 december.
In het weeshuis is het gezellig, en 's middags ga ik met Loes cadeautjes kopen voor Sinterklaas.
Terug in het compound tover ik de puzzels uit mijn tas en ga ik met de kiddo's puzzelen. Hierna gaan we voetballen met een te lekke bal waar we de hele tijd over struikelen, maar dat boeit niet: je speelt met de dingen die je hebt!
Wat me trouwens opvalt is dat veel kinderen tijdens het spelen worden weggeroepen om ergens mee te helpen, en dat altijd gebeurd zonder enig geklaag. Daar kunnen wij thuis nog wat van leren, ghehe!

Dinsdag, 3 december.
Wanneer ik mijn ontbijt eet, moet ik naar de wc dus ik wandel rustig naar het poepveld. Op de terugweg maak ik nog even een praatje met Sem, die onder z'n boom zit te chillen. Maar wanneer ik terug kom in mijn hut, staat die ineens vol geiten die mijn ontbijt op eten!! Noooooo, en dat terwijl mijn laatste pakje hagelslag erop zat, janken geblazen! De vrouwen van het compound lachen me vierkant uit. =p
's Middags bij het weeshuis is weer gezellig, al overleven vandaag 2 puzzels de strijd van de kinderen niet, sniksnik.

Woensdag, 4 december.
Op het Judah Mohama spelen we eerst met een paar meisjes 'winkeltje'. We hebben wat spullen op de tafel uitgestald met een prijskaartje eraan, en de een speelt de eigenaar van de winkel en de andere de koper. Keileuk om te doen en ook erg leerzaam, want nu moeten ze de min en plussommen in een hele andere context doen!
Hierna gaan we bakjes met ze vouwen, want morgen is Sinterklaas en dan kunnen ze het bakje als schoen zetten! Het vouwen vinden ze erg leuk en sommigen maken er wel 3. Een aantal plakken er een prijskaartje op, zoals we net gedaan hadden in het winkeltje. Super grappig. (=
Tijdens het knutselen proberen we ze Sinterklaasje Bonne, Bonne, Bonne te leren, maar dat lukt niet helemaal. =p
Aan Madame rehab vraag ik het nummer van de oprichter van Judah Mohama, Mister John, om te vragen of we de meisjes mee mogen nemen naar het zwembad, en omdat ik mijn opgehaalde geld graag aan dit project wil doneren. Hier heb ik zelf wat bijgedragen en weet ik zeker dat het goed terecht kom, en dat is bij het weeshuis nog maar de vraag! Madame Rehab belt Mister John, en hij komt er meteen aan. Hij is keiblij dat ik het geld wil geven. Hij wil het gebruiken voor een nieuw klaslokaal,waar ook in gezeten kan worden in het droogseizoen, wanneer het veel te warm is voor de andere lokalen. Mister John bedankt ons duizendmaal voor wat allemaal doen, en prijst ons echt de hemel in. Zo lief!
's Middags in Chantel, het zusje uit het vorige gezin, jarig. Eindelijk wordt het badjasje vergeven! Wanneer ze het uit wil pakken, denkt ze eerst dat het een levend beest is, want ze gilt en springt naar achteren. Ik zeg haar dat ze niet bang hoeft te zijn en laat haar zien wat het is. Dan vindt ze het erg leuk en de rest van de dag loopt ze in het badjasje rond. Ook met de rest van de cadeaus is ze erg blij!
Terug in het compound ga ik met de kinderen kleuren, ik had nog kleurplaten en van Esther (een andere vrijwilligster) had ik stiften gekregen. De kinderen vinden het geweldig en er komen er steeds meer bij! Omdat er te weinig plek is tekenen ze gewoon tegen de muur aan, en zelfs een moeder en een broer van mijn leeftijd doen enthousiast mee.
Die nacht wordt ik vreselijk ziek. Ik heb gigantische buikpijn, diarree en kots alles eruit. De familie wordt er wakker van en wil met me naar het ziekenhuis. Ik zeg dat ze beter eerst Bash maar moeten bellen, en die haalt me op en we slapen op het kantoor (waar de wc veilig dichtbij is. Daar is het alleen te laat voor, want alles is eral uit!).

Donderdag, 5 december.
's Ochtends ga ik met Bash naar het ziekenhuis. Daar wordt bloedgeprikt (ik ben megabang, maar dat mag niet van de dokter want ik ben tenslotte geen baby) maar het gaat zowaar goed! Een paar duizelingen maar ik val niet flauw. Uit de bloedtest komt verder niks, en de dokter besluit dat ik weer een maagzweer heb. Ik krijg weer veel medicijnen en dan mag ik gaan. Ik twijfel hevig aan de diagnose, maarja ik kan er weinig aan doen. Ik slik alles braaf en gelukkig gaat het nu weer beter. (=
De rest van de middag hang ik rond op kantoor en 's avonds gaan we sinterklaas vieren! Inclusief warme chocolademelk, pepernoten en cadeaus! Het is echt een gezellige avond, die ik deels met de anderen doorbreng en deels op de wc. =p
Die nacht slapen Loes en ik op kantoor, omdat ik echt even een nacht goed moet slapen en dat beter gaat op kantoor dan in die warme hut van het compound.

Vrijdag, 6 december.
Het slapen op kantoor heeft me goed gedaan, ik voel me een stuk beter! 's Ochtends gaan we de poort van de lodge verven en daar worden we beloond met een heerlijke lunch. Daar besluiten Sem en ik spontaan om nog even naar het zwembad te gaan, en daar shinen we nog 2 uurtjes. Genieten! Bij het compound ga ik nog even weer kleuren met de kinderen en dan krijg ik mijn avond eten: 3 gebakken eieren. Na m'n kotsavontuur durven ze me even niks van hun eigen eten te geven! ;)
Om half 8 komt Angela me halen want we gaan nog even wat drinken in de stad. Vanavond is de laatse avond van Ben en Esther! =(
We doen een paar spelletjes weerwolf en dan gaat de ene helft van ons naar huis en de andere helft gaat stappen. Ik ben nog steeds mezelf, dus uiteraard hoor ik bij de groep die mee gaat stappen. =p En wat een geniale avond is dit! Bij Gidipass zijn wel wat vervelende jongens, maar Bash stuitert als een stuiterbal om ons heen en beschermt ons. Ook DJ Wakiki (een of andere raar gassie die veel met blanken op trekt) beschermt ons. Tegen half 1 gaan we naar Mike's, een club waar de mannen wat minder opdringerig zijn, en daar gaan we nog lekker uit ons dak. Uiteindelijk lig ik opas om 4 uur in bed! =D