Vandaag was het bij ons op school Wereldjournalistendag met als thema 'voedsel; lokaal en ver weg'. De dag begon met een introductie over het onderwerp door Ralf Bodelier. Hij presenteert het Wereldpodium, is journalist, debatleider, onderzoeker en schrijver. Een leuk detail vond ik dat hij een reisbureau heeft gehad die reizen organiseerde naar Malawi. Zijn presentatie ging voornamelijk over honger. Honger in Nederland, maar ook absolute honger in arme landen. Over hoe het is in hongergebieden en over hoe we er iets aan zouden kunnen doen. En omdat ik het zelf heb gezien en in zo'n gebied ben geweest, vond ik het heel interessant om daar meer over te horen. Leuk vond ik het ook toen hij wat vertelde over zijn ervaringen in Malawi. En vooral toen hij een beetje Chichewa ging praten en ik het kon verstaan. Na dit uur moesten we zelf aan de slag met het thema en gingen we ons verdiepen in verschillende deelonderwerpen. De kennis die we op hadden gedaan moesten we in een elevator pitch zetten van 1 minuut. De workshops begonnen. Wij hebben vaker workshop dagen op school, maar meestal vind ik het programma niet zo leuk. Deze keer vond ik het echter een erg leuk programma en vond ik het jammer dat ik maar twee workshops mocht kiezen. Zo was er een workshop genaamd 'The Hunger Project' waar ze over honger gingen praten, 'Stadlandbouw' waar ze het over landbouw in de stad gingen hebben en waar je eten nou eigenlijk vandaan komt en was de oprichter van de Wereldwinkel aanwezig om een workshop te geven. Ik had er graag bij willen zijn, maar ik koos toch om Worldmapping te helpen bij hun workshop over het eten tijdens de expedities en hoe hiermee om te gaan. Er werden verschillende filmpjes laten zien over de delicatesse in Cambodja, namelijk spinnen, en twee fragmenten uit Puberruil. Bij het eerste fragment ging er een Nederlands en een Ugandees meisje ruilen en bij het tweede fragment ging een jongen een kip slachten in Zuid-Afrika. En bij dat laatste fragment heb ik natuurlijk mijn ervaring hiermee verteld. Tot slot werd er een filmpje van een expeditie naar Cambodja laten zien om wat te vertellen over de reizen van Worldmapping. Tot mijn verbazing waren er ontzettend veel mensen die een keer zo'n reis zouden willen maken. Ik hoop dat er dan ook veel mensen zullen komen naar de informatieavond bij ons op school in december. Als laatste hadden we een talkshow in de schouwburg. Hierbij werden mensen die workshops hebben gegeven geïnterviewd door leerlingen van onze school. Ik vond dit heel leuk, want het ging natuurlijk over de workshops die zij hadden gegeven. En omdat ik daar niet bij was, vond ik het leuk dat ik zo toch nog wat dingen meekreeg. In de pauzes werd er naast het eten wat normaal wordt verkocht bij ons op school, ook nog eens allerlei fairtrade dingen verkocht. Denk aan brownies gemaakt van fairtrade chocolade, fairtrade vruchtensap en natuurlijk de oh zo beroemde Tony's Chocolonely chocola maar dan in een chocoladeletter! Die kon ik natuurlijk niet aan mijn neus voorbij laten gaan. Ik vond het een hele leuke, leerzame en interessante dag. De presentatie van Ralf Bodelier sprak mij het meest aan. Het meest indrukwekkend vond ik toen hij om de 3,5 seconde met zijn vingers ging knippen. Elke 3,5 seconde sterft er namelijk iemand aan honger wereldwijd. (Dit zou betekenen dat in 56 seconden alle kinderen die met mij op de foto staan die ik hierbij heb gevoegd, zijn overleden.) Doe het maar eens. Knip eens in je vingers elke 3,5 seconden. Zie je hoe confronterend dat is? Door deze dag zijn wij op het idee gekomen om een fairtrade kantine te maken. Dit zal hopelijk het kopen van fairtrade artikelen stimuleren en hierdoor dragen wij een steentje bij aan de wereld als hele school. Ik vind dit een prachtig initiatief en ik hoop dat ook dat het ons zal lukken. Wil jij ook zo'n dag op school of gewoon meer weten over Wereldjournalisten? Kijk dan op hun facebook httpspublic://blog/knipsel_4_0.jpgwww.facebook.com/pages/Wereldjournalisten/556908724328305?fref=ts en like hun pagina! Deze keer sluit ik niet af met een quote, maar met een verzoek. De volgende keer dat je bij de Albert Heijn of bij de Jumbo staat en je ziet het euromerk en het fairtrade merk, kies dan alsjeblieft voor het laatste. Een paar cent of een euro meer betalen maakt zoveel uit voor die boer in een ontwikkelingsland. Voor ons is het een kwestie van een paar cent, voor hen is het een kwestie van leven of dood.