Bedreiging in asielzoekerscentrum (HR 26-01-2010, NJ 2010, 512)

Casus

In deze procedure was bewezenverklaard dat de verdachte "op 3 september 2006 te Burgum, in de gemeente Tytsjerksteradiel, slachtoffer 1 heeft bedreigd met enig misdrijf tegen het leven gericht, immers heeft verdachte opzettelijk dreigend die slachtoffer 1 een mes getoond en daarbij (meermalen) deze opzettelijk dreigend de woorden toegevoegd: "I kill you"."

Deze bewezenverklaring steunt op de aangifte van slachtoffer en een proces-verbaal van politie (die de verdachte had aangehouden en na een veiligheidsfouillering een mes had aangetroffen).

Het middel in de procedure klaagt dat het hof de bewezenverklaring van het feit alleen heeft doen steunen op de verklaring van één getuige.

Volgens art. 342 lid 2 Sv (dat de tenlastelegging in haar geheel betreft en niet een onderdeel daarvan) kan het bewijs dat de verdachte het tenlastegelegde feit heeft begaan, door de rechter niet uitsluitend worden aangenomen op de verklaring van één getuige. Deze bepaling strekt ter waarborging van de deugdelijkheid van de bewijsbeslissing, d.w.z. dat zij de rechter verbiedt tot een bewezenverklaring te komen ingeval de door één getuige gereleveerde feiten en omstandigheden op zichzelf staan en onvoldoende steun vinden in ander bewijsmateriaal.

Hoge Raad

De vraag of aan het bewijsminimum van art. 342 lid 2 Sv is voldaan, laat zich niet in algemene zin beantwoorden en moet per concreet geval worden beoordeeld. De Hoge Raad geeft daarom geen algemene regels over de toepassing van dit artikel. In casu kan niet worden gesteld dat de tot het bewijs gebezigde verklaring van de aangever onvoldoende steun vindt in het overige gebezigde bewijsmateriaal. Anders dan in het middel wordt betoogd, is dus geen sprake van schending van art. 342 lid 2 Sv.

Verder is nog van belang dat in dit geval het verband tussen de verklaring van de aangever en het overige gebruikte bewijsmateriaal ook zonder nadere motivering duidelijk is. In dit geval is geen sprake van een te ver verwijderd verband tussen die ene getuigenverklaring en het overige gebezigde bewijsmateriaal. Het middel faalt daarom.