Toen ik uit Peru terug kwam en zo veel met jongere kinderen had gewerkt, voelde ik de behoefte groeien om uiteindeljk voor de klas te gaan staan.. Hoewel ik al heel lang weet dat ik met kinderen wil werken was lerares worden gek genoeg nooit door mijn hoofd geschoten. Maar toen ik terug kwam leek het ineens heel duidelijk, ik wilde de lerarenopleiding doen en dan hopelijk in de toekomst het voor de klas staan combineren met psychologische werkzaamheden.

Ik was allang blij dat ik iets had gevonden om me op toe te leggen, maar toen moest ik nog uitzoeken of het daadwerkelijk kon (zonder 7000 euro per jaar te betalen). In eerste instantie leek dit niet te lukken. Ik was teleurgesteld maar besloot het naast me neer te leggen en me te richten op sollicitaties en mijn eigen onderneming. Maar toch bleef het knagen. En toen sprak ik op mijn vrijwilligerswerk een meisje (die in precies dezelfde situatie zit als ik) die vertelde dat zij de lerarenopleiding ging doen. Ik grapte nog; dan moet je wel flink wat poen op de bank hebben! Niks bleek minder waar.. Zij had een mogelijkheid gevonden om toch voor het normale tarief deeltijd in 2(!) jaar de lerarenopleiding te gaan doen! Helaas hoorde ik dit ver voorbij mei.. (voor 1 mei moest je je aanmelden).. Toch bleef het rondspoken in mijn hoofd en nog diezelfde avond heb ik die school gemaild of er een mogelijkheid was om me in te schrijven. Die ochtend kreeg ik een mail terug dat dat kon, maar dat de dag er na de sluit datum was... Ik had dus alleen die dag om te beslissen.. Nu ben ik altijd al slecht in keuzes maken.. maar als ik zo'n grote beslissing in 1 dag moet maken.. Dat trekken mijn radartjes niet.

Dus........ om iets voor 12en heb ik mij nog snel ingeschreven bij studielink (ik had niet verwacht dat ik die site ooit nog zou openen) en ga ik weer studeren!!

Ik dank Peru voor dit inzicht en de mogelijkheid van de overheid! Ik ben weer student:)