Het psychologisch, neurobiologisch en seksueel functioneren van adolescente slachtoffers van een eerste verkrachting - Bicanic & de Jongh - 2016 - Artikel

Introductie

Onderzoek heeft aangewezen dat het meemaken van seksueel misbruik in de jeugd een risicofactor is om opnieuw misbruikt te worden. Dit wordt ook wel revictimisering genoemd. Onverwerkte traumatische gebeurtenissen zouden daarbij een mediërende rol spelen. Misbruik zou leiden tot symptomen zoals emotionele afstomping waardoor signalen van gevaar minder snel worden opgemerkt. Het is daarom ook belangrijk dat herinnering aan eerdere negatieve seksuele ervaringen op een adequate manier worden verwerkt. Dan kunnen traumasymptomen worden verminderd, de kwaliteit van het leven worden verbeterd en seksuele revictimisering worden voorkomen.

Hoe functioneren adolescente slachtoffers van een eerste verkrachting op psychologisch, neurobiologisch en seksueel gebied?

In het huidige onderzoek is gekeken naar het psychologisch, neurobiologisch en seksueel functioneren van adolescente slachtoffers van een eerste verkrachting. Met betrekking tot het psychologisch functioneren zochten de meeste slachtoffers professionele hulp omdat zij symptomen van posttraumatische stress vertoonden, met name slaapproblemen. Met betrekking tot neurobiologisch functioneren is te zien dat adolescente slachtoffers met posttraumatische stressstoornis significant lagere niveaus van cortisol en dehydro-epiandrosteronsulfaat hadden dan niet-getraumatiseerde controlepersonen. Dit suggereert een disregulatie van het functioneren van het stress-respons systeem. Met betrekking tot het seksueel functioneren bleek dat, ondanks psychotherapeutische behandeling van traumagerelateerde klachten als gevolg van de verkrachting, de jongvolwassen slachtoffers alsnog 2,4 keer zo vaak een seksuele disfunctie hadden en 2,7 keer zo vaak bekkenbodemproblemen rapporteerden.

Zijn er alternatieve verklaringen voor deze resultaten?

Het is niet met zekerheid vast te stellen dat seksuele problemen afwezig waren tijdens de aanmelding, omdat de patiënten bij hun aanmelding bij het Psychotraumacentrum niet zijn bevraagd over hun seksueel functioneren en de bekkenbodemfunctie op dat moment. Een andere verklaring kan zijn dat er binnen de traumabehandeling onvoldoende aandacht is geweest voor de aanwezigheid van seksuele problemen en voor de meer lichamelijke manifestaties van posttraumatische stressstoornis. Het zou kunnen dat die symptomen daardoor onbehandeld zijn gebleven.