De reconstructie van opvoeding na migratie - Haan - Artikel

Van stabiliteit naar mobiliteit

Huidige visies over hoe het sociale leven te begrijpen, zijn steeds meer gebaseerd op het idee van mobiliteit, de circulatie van stromen en connectiviteit, tegenover een visie van leven als een stationaire, stabiele structuur. Studies van migratie lijken door te gaan met conceptualiseren van migratie als een lineaire beweging van plaats A naar B. Zo’n visie kan alleen niet gelden voor de culturele complexiteiten en dynamische karakteristieken van migratiesettings, of van andere culturele veranderingen in het algemeen.

De invloed op migratie op opvoeding

Een sociaal domein dat sterk beïnvloed wordt door migratie is opvoeden van kinderen. Verzorgers regelingen en familiesystemen lijken sterk te reageren wanneer ze geconfronteerd worden met nieuwe culturele en sociale systemen. Oude systemen van opvoeden functioneren niet compleet in nieuwe omstandigheden, welke niet alleen als problematisch gezien kunnen worden, maar ook als een teken voor de vitaliteit en het transformatie potentieel van deze systemen. In deze paper zullen alternatieve conceptuele frameworks van hoe transformaties in migratie te begrijpen, gebaseerd op het idee van ‘cultural translation’. In huidige conceptualisaties worden contextuele factoren in de formatie van opvoedprocessen na migratie genegeerd. Ondanks dat het bekend is dat acculturatie varieert in elke etnische groep, blijven studies acculturatie beschrijven als iets dat gemeten kan worden langs twee dimensies. De mate waarin migranten vasthouden aan hun land van origine is tegenover de manier waarop de groep contact probeert te leggen met de gastcultuur, ook al zijn deze niet mutually exclusive. Maar de interactiviteit tussen culturele systemen zoals de thuiscultuur en de gastcultuur, en hoe dit een rol kan spelen in de transformatie processen, is niet bekend. De huidige theorieën blijven culturen zien als het hebben van scherpe grenzen, en falen om de culturele complexiteiten die kenmerkend zijn voor een geglobaliseerde wereld in welke culturen voorkomen en in nieuwe ‘contact zones’ opnieuw worden uitgevonden, ui te leggen. De Haan (2011) gebruikt ‘cultural translation’ als een model, door de geschiedenis van confrontaties tussen verschillende culturele systemen en het feit dat de overdracht kwalitatieve veranderingen voor beide systemen bevat, mee te nemen.

Conceptualisering van transities in migratiesettings: van assimilatie naar culturele translatie

Ondanks het idee dat de transformaties die immigranten ervaren na migratie primair geconceptualiseerd zouden moeten worden in termen van een geleidelijke adaptatie naar het nieuw, ontmoette cultuursysteem nog steeds het dominante paradigma is in onderzoeken van migratie, het idee wordt tegelijkertijd sterk betwijfeld. Er is sprake van een immigrant paradox. In tegenstelling tot het idee dat meer tijd in het gastland leidt tot een beter adaptatie tot de nieuwe cultuur en naar meer welzijn, lijken immigranten juist minder adaptief gedrag te vertonen over tijd.