An abrupt transformation of phobic behavior after a post-retrieval amnesic agent - Soeter, Kindt, 2015 - Artikel

Nederlandstalige samenvatting bij het artikel: An abrupt transformation of phobic behavior after a post-retrieval amnesic agent - Soeter, Kindt, 2015

Angstherinneringen werden lange tijd als onveranderbaar gezien, maar recente inzichten laten zien dat reconsolidatie mogelijk is, waarbij een eerder aangeleerde angstherinnering aangepast kan worden.

Angstconditionering kan goed in een translationeel model bestudeerd worden. Twee belangrijke kenmerken van angststoornissen zijn dat de angsten irrationeel en aangeleerd zijn. Hoewel associatieve angstherinneringen de kern van angststoornissen zijn, is het belangrijk om op te merken dat ze niet altijd voortkomen uit directe conditioneringservaringen zoals een traumatische gebeurtenis. De associatieve angst kan ook het gevolg zijn van observationeel of indirect leren. Desondanks geldt bij alle angststoornissen dat de angst-opwekkende stimulus wordt gezien als voorspeller voor latere negatieve uitkomsten.

De inzichten in reconsolidatie zijn mogelijk een efficiënte strategie voor de behandeling van angststoornissen.

In het huidige dubbelblinde, placebo-gecontroleerde onderzoek werden participanten met angst voor spinnen blootgesteld aan een tarantula. De experimentele groep kreeg een dosis van 40 mg noradrenaline-ß-blokker (propranolol). Om te testen of heractivatie van de angstherinnering noodzakelijk was, werd een extra experimentele groep toegevoegd waarbij de herinnering niet werd opgehaald.

De resultaten lieten zien dat het verstoren van reconsolidatie door middel van propranolol angstverminderend werkte. Participanten met een spinnenfobie waren meer geneigd tot benaderend in plaats van vermijdend gedrag. Bovendien generaliseerde het naar andere soorten spinnen dan de spin waaraan de participanten waren blootgesteld en hield het effect aan tot 1 jaar follow-up.

Opvallend was dat veranderingen op een zelfrapportagelijst pas enkele maanden na de blootstelling plaatsvonden. Dit suggereert dat cognitieve veranderingen volgen op gedragsmatige veranderingen. Dit is in sterke tegenstelling tot een belangrijke aanname van cognitieve gedragstherapie, waarin gesteld wordt dat gedragsmatige veranderingen alleen kunnen optreden na cognitieve aanpassingen.

Hoewel exposure-therapie voor een groot deel van de patiënten effectief is, maakt een substantieel deel een terugval door. De bevindingen van het huidige onderzoek laten zien dat medicatie een versterkend effect kan hebben op inhibitoir leren, een belangrijk onderdeel van cognitieve gedragstherapie. Een combinatie van medicatie en cognitieve gedragstherapie zou daarom een effectieve strategie kunnen zijn.