Between the mountains and the sea”, geschreven door mijn Londense straat-muzikant compañon (hoe schrijf je dat in het Nederlands?) in Spanje voor zijn world/folk/jazz band Oriole, klinkt in mijn hoofd altijd als het thuis-gevoel: een diepe zucht met een glimlach om hoe vertrouwd de omgeving aanvoelt. In Quito zelf denk ik zelden aan dat nummer, maar het halve land doorkruisend vanaf de rand van de stad, between the mountains and the sea, ervoer ik hoe de harmonie en rust als alles omhelzende achtergrond aanwezig was als basis voor chaos en improvisatie, zodat het zich samen kon ontwikkelen tot een prachtig geheel dat als thuis voelt. En ik realiseerde me dat dat nummer geen betere titel had kunnen hebben.(Zie mijn blog 'Between the mountains and the sea: 'halverwege' duizend kleuren groen)
Movie
Title: Between the mountains and the sea: thuisgevoel beschreven door wereldse jazz
Between the mountains and the sea: thuisgevoel beschreven door wereldse jazz
Add new contribution