Dag 13 + 14: Kampvuurverhalen op het strand en rijke stinkerds op het water

Het was de bedoeling om stipt om 07:00 uur te vertrekken maar dat werd uiteindelijk 08:30. (Malawi-dingetjes)
We zouden de komende dagen naar Cape Maclear gaan, een heel mooi plekje bij Lake Malawi, om voor het eerst een beetje niks te doen. De projectdagen waren vermoeiend en het was fijn om aan het einde van de expeditie toch nog een beetje vakantie te hebben voordat we weer aan onze lange terugreis zouden gaan beginnen.
Eenmaal onderweg werden we een beetje opgehouden omdat er een tas van de aanhangwagen was gevallen. Ook moesten we constant remmen vanwege alle overstekende geiten.
Na bijna vijf uur rijden kwamen we aan bij Cape Maclear.

We kregen een lunch van rijst met groenten en hebben net snel de tenten opgezet.
Nu lig ik hier, eindelijk in m’n korte broekje (met mijn benen vol blauwe plekken) op een paradijselijk strandje te genieten van mijn laatste paar daagjes Malawi.

We hebben urenlang op het strand gelegen, spelletjes gespeeld, gelezen, muziek geluisterd, armbandjes gekocht van lokale verkopers en er kwam een groepje jongens met geïmproviseerde muziekinstrumenten muziek voor ons maken om wat bij te verdienen. De zon ging heel mooi onder en we maakten foto’s. Daarna kregen we spaghetti met groenten en sla als avondeten en we sloten de dag af met een kampvuur op het strand. We zongen liedjes en praatten over onze doelen in het leven en toen vertelde Joy zijn levensverhaal. Hij is nog geen 35 jaar oud maar hij heeft al zóveel meegemaakt. Hij heeft een heleboel halfbroers en -zusjes en op zijn zesde scheidden zijn ouders. Toen zijn moeder overleed toen hij 13 was, moest hij de zorg voor alle kinderen op zich nemen.
Ze hadden erg weinig geld en Joy moest hard werken om zijn school te kunnen betalen. Op een gegeven moment werd hij van school gestuurd omdat anderen (onterecht) gezegd hadden dat hij de demonstraties begonnen was die op dat moment plaatsvonden. Hij zat toendertijd in Blantyre op school maar is daarna teruggegaan naar Zomba.
Hij heeft enige tijd in het leger gezeten maar werd na een paar weken erg ziek en hij heeft nog een keer een dag in de gevangenis gezeten vanwege een demonstratie waar hij wel verantwoordelijk voor was.
Uiteindelijk is hij bij Yodep en Be More terecht gekomen en dankzij Be More kan hij de school van zijn kinderen betalen en verdient hij genoeg om zijn gezin en huis te onderhouden.
Maar hij is nog niet klaar want hij is ervan overtuigd dat we nog veel van hem zullen horen over een paar jaar. Joy streeft met hart en ziel naar een goede toekomst voor zijn land en gelooft heel erg in de jeugd en jongeren van vandaag. Hij is een heel inspirerend man en iedereen was heel blij dat hij dit met ons gedeeld had.

De volgende morgen konden we voor de eerste keer uitslapen (aka, 08:00 uur) maar ik werd om 06:00 uur al wakker.
Ik nam een (((koude))) douche en om 08:30 ontbeten we met toast, ei, fruitsalade en cornflakes. Er was ons verteld dat we een boottochtje gingen maken in drie verschillende groepjes dus daar stonden we om 09:00 op het strandje te wachten om een beetje op het meer rond te gaan dobberen, tot we erachter kwamen dat we met een speedboot gingen.
Het voelde een beetje dubbel want dit is wel echt het luxere, toeristische deel van Malawi maar het was wel heel gaaf. We gingen super snel en het uitzicht was prachtig.
Na de gebruikelijke rijst-met-groenten-lunch gingen we even naar het marktje om wat souvenirtjes te kopen en ‘s middags gingen we weer op het strandje liggen.
Het avondeten was hetzelfde als dat van gisteren en na een paar potjes Jungle Speed gingen we slapen.

Tot morgen!

do 18-07 en vr 19-07-2013