Ik maakte afgelopen week een tekening van een meisje dat ik fotografeerde in Malawi. Tijdens het tekenen begon ik me steeds meer af te vragen wat dat meisje op dat moment aan het doen was en wat ze wel niet moest denken als ze wist dat ik urenlang naar haar hoofdje heb zitten kijken. En of ze überhaupt enig idee heeft wat een foto inhoudt. En hoe ze er later uit zal zien en of ze ooit meer van de wereld zal zien. Met een beetje geluk kan ze haar school afmaken maar waarschijnlijk zal zij de rest van haar leven in het dorpje blijven waar ze nu opgroeit, om zelf te werken en voor haar ouders te zorgen. Terwijl ik foto’s van haar kan maken met mijn dure camera en tekeningen van haar kan maken met mijn dure potloden en de wereld over kan reizen, ik, die rijke blanke die haar familie een keertje hielp met het graven van een gat voor afval, want voor vuilnisbakken is geen geld. Jeetje, Malawi.