Terug naar Kota, de hele toeristische plek. Bas, de Nederlandse jongen was daar al en we zouden samen naar de traditionele markt in Denpasar gaan. De weg naar zijn hostel was gevaarlijk, zal ik maar zeggen. Ik moest een super drukke, soort van snelweg oversteken. Niet te vergeten; zwaar beladen met backpack. Ik heb eerst echt een paar minuten naar de auto's staan kijken. Er was echt geen ruimte om over te steken. Maar je moet die ruimte ook pakken! Dus daar ging ik dan met uitgestoken hand een beetje wuivend, gebarend dat de auto's snelheid moesten minderen. Het was gelukt ook. Maar helaas moest ik de andere weghelft ook nog passeren. Ook dat ging goed. Vervolgens verder op pad. Er stopte binnen een halve minuut al een scooter. Hij wilde me wel brengen. Ik had Bali al snel door en wist zeker dat hij er geld voor wilde. Op Java zou dit waarschijnlijk heel anders zijn geweest. Hij vroeg 20 euro. Ik zei dat dit veel te veel was dus ik zei 1,50. Uiteindelijk heb ik 2 minuten op de motor gezet. Ik heb hem 0,80 cent gegeven, want het was de moeite niet. Daar gingen we dan op weg naar de markt. Twee Duitse meisjes gingen mee en gebruikten de ubertaxi-app. Je weet wel, die in app die in Nederland niet meer mag. We hebben zeker een uur gereden en in totaal hebben we maar 3,50 betaald. Ik heb de app meteen geïnstalleerd, altijd handig en zo word je hier een keer niet afgezet. Op de markt was van alles te vinden; eten, potten, pannen, kleren, souvenirs die vooral door lokale winkeliers worden gekocht. Ook hier word je als toerist flink afgezet. We hadden een achtervolger achter ons aan. Deze vrouw bleef maar achter ons aanlopen en vertellen dat we een lagere prijs kregen voor een bepaald product. Ik heb haar eerst vriendelijk verzocht om weg te gaan, daarna minder vriendelijk. Maar ze begreep de boodschap niet of wilde die niet begrijpen. Ze verstoorde onze handel, want ze sprak steeds in het Indonesisch dat ze waarschijnlijk meer moesten vragen. De volgende dag ben ik naar Uluwatu gegaan in het zuiden van Bali. Ik ben met het openbaar vervoer gegaan, omdat dat blijkbaar goed te doen was. Eerst heb ik de publieke bus genomen naar Gwk. Daar heb ik een park met een aantal hindoebeelden en verschillende Balinese dansvoorstellingen bezocht. Daarna verder met het minibusje naar Uluwatu. Toen het minibusje stopte, vroeg ik hoeveel het was. De man zei 40 euro! Alweer voelde ik dat ze me weer flink wilde afzetten. Ik zei dat ik maar 20 cent zou betalen (ik wist dat dat een goede prijs was). Hij ging akkoord, bizar! Het minibusje zette me af bij de uluwatutempel. Maar daar waren natuurlijk geen hostel. Ik maar een te dure taxi voor 15 euro gepakt. Daar ging mijn goedkoop openbaar vervoer. Ik vind het meer de sport en het avontuur om het op een andere manier te doen dan gangbaar. Dus deze ervaring heb ik dan toch maar! Het hostel in Uluwatu is nogal basic. Ze zetten steeds het water uit, dus als je wil douchen, de wc wil doortrekken of gewoon je handen wassen, moet je steeds ergens het water weer gaan aanzetten. Heel handig! Al meteen bij aankomst kwam ik in contact met een meisje uit Nieuw-Zeeland. We zijn gaan lunchen en wat gaan chillen op Padang-Padang beach. Een van de verstopte paradijselijke strandjes hier. Een heleboel surfdudes, want de golven zijn hier blijkbaar erg goed. Te hoog voor mij als beginnend surfer in ieder geval. 's Avonds nog met wat Australiërs rond gehangen die ook in het hostel verblijven. De volgende morgen alleen op pad met mijn scootertje. Sowieso moet je er hieraan geloven, omdat er verder geen andere transportmogelijkheden zijn en alles ligt net te ver uit elkaar om te lopen (zeker in deze hitte!). Best wel spannend, want ik had pas 1 keer op een scooter gereden in Ubud. Ze rijden hier links en het is nogal heuvelachtig met heel wat bochten. Ook heb ik al te veel mensen gezien met ernstige schaafwonden, omdat ze van de scooter zijn gevallen. Toch moest ik mijn angst overwinnen, maar ik wilde wel graag heelhuids naar Sumatra en naar huis. Harder dan 30 heb ik bijna niet gereden. Na een half uurtje had ik de tempel toch bereikt! De tempel (die ik niet veel vond voorstellen) lag op een prachtige klif. Na wat rondgewandeld te hebben ben ik weer terug gegaan naar het hostel. 's Middags lekker op een van de strandjes gelegen. De overige 2 dagen in Uluwatu kan ik kort beschrijven. Ik ben elke keer met het scootertje een ander strand gaan bezoeken. De ene keer ging ik alleen, de andere keer kreeg ik gezelschap van het Nieuw-Zeelandse meisje en een Australische jongen. 's Avonds was het gezellig wat drinken bij een strandtent en mijn laatste avond in Bali bestond uit een te gek feest op een fantastische locatie bij het strand op een klif. Heel wat Bintangs (bier) gedronken, nieuwe mensen leren kennen en een heleboel gezelligheid. Goeie afsluiter van mijn Bali- avontuur dus!