Na een vliegreis van 8 uur kwamen ik , Hannah en Stephanie aan in Nairobi. Meteen bij het uitstappen van het vliegtuig voelde je de warmte op je lichaam. Voor mij een erg aangenaam gevoel. Na de paspoort controle en het ophalen van de koffers wat overigens 2 uur duurde konden we eindelijk met drie karretjes vol koffers het vliegveld verlaten. Het was top drukte bij het vliegveld er waren 5 vluchten achter elkaar geland en dat is voor dit vliegveld erg veel. Dus buiten het vliegveld stonden nog een 100 man met allemaal briefje met namen om passagiers op te halen. We keken elkaar wanhopig aan en gingen maar opzoek naar ons contactpersoon. Natuurlijk aan het uiterste einde van de rij stond Diana. Diana begroete ons en vroeg hoe onze vlucht was gegaan we stelde ons een voor een voor en liepen achter haar aan. Stephanie was druk in gesprek met Diana terwijl Hannah en ik het verkeer probeerde te ontwijken. Er zijn werkelijk geen lijnen om de weg en iedereen rijd maar. Voor rood licht stoppen de Kenianen niet dus je moet erg snel zijn met oversteken en goed oppassen, groen licht betekend niet dat je kan lopen. Maar goed op weg naar het appartement. Helaas gaat de zon al vroeg onder rond een uur of 19.00 is het pikke donker alsof er een deken over de stad gaat. Eenmaal aangekomen bij het appartement nog vol van al het KLM voedsel zijn we rond 00.30 gaan slapen.

 

Diana had de volgende ochtend een luxe ontbijt voor ons klaar gemaakt. Gebakken aardappel, een snee brood en ei. Het was erg lekker maar een heel zwaar ontbijt. Daarbij kregen we Keniaanse thee dit kan je vergelijken met Engelse thee, veel suiker en melk.  Na het ontbijt zijn we ons klaar gaan maken om voor de eerste keer de stad in te gaan. 

We verlieten het appartement en al op de eerste hoek van de straat werden we met grote ogen aangekeken. Snel gingen we de bus in omdat we ons toch niet helemaal op ons gemak voelde gelukkig ging Diana overal met ons mee. Ze liet ons downtown zien de binnenstad het is hier ontzettend druk. Op straat word overal eten verkocht en je hebt heel veel van die kleine winkeltjes war ze telefoons en prullaria verkopen. De straten zijn erg vies en overal ligt troep. In de stad was het gestaar nog erger. Mensen roepen naar je, fluiten en we voelde ons niet veilig. Na een paar uur zijn we terug naar huis gegaan. We waren moe van alle impulsen en het lopen. 

 

De tweede dag werden we vroeg wakker de kerk begint met zingen om 07.00 ?!!? en omdat de kerk naast ons appartement zit konden we niet goed verder slapen. We zijn met ons buurmeisje naar de slums geweest.Dit was erg indrukwekkend, dit zijn de armste wijken in de stad. Mensen leven in kartonnen huizen en zitten alleen in de troep. Kleine kinderen wilde allemaal handjes geven en hoi zeggen dit was erg leuk. Maar natuurlijk heb je ook al die mannen die het vervelend maken. Dus we zijn naar de buurvrouw gelopen die in de slums werkt en snel weer uit de sloppenwijken gegaan. 

 

Vandaag zijn we rondgeleid door twee jongens die studeren aan de universiteit van Nairobi. Ze waren erg enthousiast om ons de stad te laten zien en we gingen op pad. Na een wandeling van 3 uur waren we erg moe en zijn we wat gaan eten. Tijdens de lunch hebben we veel gekletst over de verschillen in onze landen. Voor een lunch van 5 personen betaalde we 1090 shilling zo een 8,50,-. We vertelde wat de prijzen bij ons ongeveer zijn voor een lunch voor 5 personen en dit konden ze bijna niet geloven. In alles wat we kopen zien we duidelijke verschillen in de prijzen. Het was leuk om te zien hoe trots de jongens waren op hun stad ook al hadden ze zelf een klein appartementje en problemen om elke maand rond te komen.

Thuis bij Diana word er ook geen eten weggegooid ze zegt' je moet blij zijn met wat je hebt en geen dingen weggooien dit is zonde, sommige mensen hebben niet eens eten'.

 

Om eerlijk te zijn zijn de Kenianen wel erg lui alles gaat op zijn tijd en niemand heeft haast. Dit is een andere mentaliteit die we in Nederland hebben en dit kan mij af en toe wel een beetje irriteren.

 

Na 4 dagen in Kenia ben ik 2 moeders rijker, hebben we enkele huilbuien gehad maar hebben we het erg naar ons zin het is een prachtig land en ik wil er graag heel veel meer van zien.

 

Xx 

Kamila