Lieve mensen,

ik ben pas een week op de Filippijnen, maar het voelt al als een hele maand. Ik heb zoveel nieuwe dingen gezien, geproefd, gehoord. Ik moet nog erg wennen aan het wonen in een grote stad. Of eerder een gigantische-megagrote-overweldigende stad. Echt overal zijn mensen en aangezien er maar heel weinig Westerse toeristen zijn (ik heb er zelf nog geen gezien) voel ik me net een wandelende tentoonstelling. In Peru trok ik wel aandacht, maar daar waren ze het meer gewend om Europeanen te zien. Hier, nou ja, hun mond valt nog net niet open
Al voelt het soms een beetje ongemakkelijk, ik moet bij mijn eerste standpunt blijven dat de mensen hier ontzettend aardig en behulpzaam zijn. Het Jeepney rijden heb ik namelijk nog niet helemaal onder de knie, gisteren ben ik de tegenovergestelde kant opgereden dan waar ik naar toe moest. Het duurde een hele tijd voordat ik dat doorhad. Gelukkig was iedereen bereid om me de goede kant op te sturen.

Ik huur een kamer bij Jheanette, zij is Filipijnse, maar woonde het grootste gedeelte van haar leven in Nigeria en de VS. 10 jaar geleden is ze terug gekomen om het ouderlijk huis over te nemen. Het is gigantisch, vandaar dat ze kamers verhuurd. Het is een heel leuk mensen aan wie ik al mijn vragen en twijfels kan voorleggen.
Ik heb een eigen badkamer met een goedwerkende douche. Wel alleen koud water, maar ik moet ook niet denken aan een warme douche hier. Het is echt heel warm, maar in het kantoor is het goed koel te houden met een stuk of 5 ventilators. Het is fijn om heel de dag te werken en alleen 's ochtends en 's avonds naar buiten te gaan. Ik zal wel niet bruin terugkomen...

Jullie zijn natuurlijk allemaal benieuwd naar wat mijn stage inhoudt. Ik ben dat zelf ook nog een beetje. Het is pas de eerste week, dus ik ben nog bezig met de oriëntatie van de relaties tussen de verschillende organisaties en de onderwerpen waar ik over ga werken. Mijn stagebegeleider is Ryan en hij werkt voor de South East Asia Coalition to Stop the Use of Child Soldiers (SEASUCS), hier ga ik (denk ik) het meeste werk voor doen. Nu ben ik bezig aan een opdracht dat SEASUCS coördineert voor Child Rights Coalition Asia. Zij willen een database maken van alle experts die werken over kinderrechten in Azië. Hiervoor is een enquête ontwikkeld. Ik heb de bijgaande brief geschreven met uitleg over de database, enquête en de deadline. Deze wordt, via Save the Children Sweden, naar 100 experts in 10 Aziatische landen gestuurd.
Om het werk van CRC Asia goed te begrijpen, heb ik in de afgelopen dagen alles gelezen over kinderrechten en de Association of South East Asian Nations. Dit zijn Aziatische landen die samenwerken om armoede terug te brengen door politieke, economische en sociaal-culturele samenwerking. Hierbij gaan ze uit van het Nationale Verdrag van de Rechten van de Mens.

Zo, ik geef jullie even de tijd om deze informatie te verwerken, voor ik verder in ga op de inhoudt. Begrijpen jullie nu waarom het voelt als een maand