Hallo!

Meer dan een maand geleden ben ik terug gekomen van mijn fantastische reis naar Brazilië. Wat heb ik hier veel gezien en gedaan en wat is mijn mening over de Favela's en de drugsbendes veranderd. Deze reis was voor mij echt een eye opener.

Hieronder even een (ruime) korte samenvatting van de 17 geweldige dagen die ik in en rond Rio de Janeiro heb gehad.

26 juli

Daar sta je dan op het vliegveld, afscheid genomen van je ouders klaar om in te checken vlucht gecanceled. WAT NU?!?! Onze vlucht naar Frankfurt was gecancelled en er was geen enkele mogelijkheid dat we daar op tijd zouden zijn om onze vlucht naar Rio de Janeiro te halen. Reisleidsters naar de infobalie, bezorgde gezichten bij ouders en de jongeren eigenlijk heel chill. Ons motto Flexibel zijn werd meteen in actie gesteld en dat ging ons heel goed af. Terwijl een van de reisleidsters bij de balie alles bleef regelen rende de andere op en neer om ons de vorderingen te vertellen. Na een heel aantal uren wachten was het dan eindelijk geregeld. We zouden morgen vertrekken in 4 groepen. 1 groep rechtstreeks, 1 groep via Sao Paulo en 2 groepen die apart naar Parijs zouden vliegen en vanaf daar samen door naar Rio. Ik zat in de tweede Parijs groep samen met Mei en Mike die ideale reisgenoten bleken te zijn.

Ook de overnachting was geregeld en wat een luxe begin van een back to basic reis. Het Radisson hotel was een mega goed onderkomen voor die nacht. Al was deze maar kort want om half 5 gingen we al weer met zijn allen richting schiphol.

27 juli: 

Vroeg, heel vroeg in de ochtend kwamen we weer met zijn allen aan op schiphol. Hier moesten we al meteen splitsen en al snel hierna moesten de twee parijs groepen ook splitsen. Mei, Mike en ik hadden nog ruim een uur of twee voor ons vliegtuig ging boarden dus we hadden wat tijd te doden. Eindelijk konden we na die twee uur ons vliegtuig in waar we na een kleine vertraging richting Parijs gingen. In Parijs bleek deze vertraging ons nog in moeilijkheden te brengen want natuurlijk lag de gate waar we heen moesten voor onze vlucht naar Rio de Janeiro helemaal aan de andere kant van het vliegveld. Rennend/snelwandelend vlogen we het vliegveld over en we werden juichend ontvangen door de andere Parijs groep die al vreesde dat we de vlucht zouden missen. Maar we hebben het gehaald. HELDEN! Helemaal blij stapten we het vliegtuig in waar we door een technisch mankement nog drie uur moesten wachten. Nu begon het toch wel lang te duren allemaal. Ik wil gewoon naar Rio!! Na nog een vlucht van zeker 11 uur kwamen we ook nog rond een uur of 23.00 aan in Rio de Janeiro. Hier werden we opgewacht door Mieke (tijdelijke regiocoördinator) en Anderson en Felippe (lokale begeleiders) en de groep die rechtstreeks naar Rio vloog. Meteen even wat geld pinnen en op naar onze eerste slaaplocatie. DE groep die via Sao Paulo vloog zou later die nacht aankomen door de vele vertraging die ze hadden opgelopen. 

Locatie numero uno was het Kauling Eco Park in Niteroi oftewel de achtertuin van Marcus, Rejane en dochter Ananda. Hier sliepen we in twee/drietallen in twee persoons tentjes. Slecht plan die drietallen je kon namelijk niet draaien whatsoever. Na een kort welkomswoordje stond er nog een avondmaal voor ons klaar. Ondanks dat niemand echt trek had aten we toch maar wat voor we onze eerste nacht in Brazilië tegemoet gingen.

28 juli:

Onze eerste dag in Brazilië. Het laatste deel van de groep was afgelopen nacht rond half drie aangekomen in het Kauling Eco Park en vanochtend waren we weer met zijn allen samen. Eerst even haren wassen onder de (koude) buitendouche. Gezellig! Daarna ontbijt en nog een welkomswoord. Dit keer van Anderson en Felippe die zichzelf kwamen voorstellen. Daarna nog een paar huisregels en groepsregels waarna de Braziliaanse (nutteloze) simkaarten werden uitgedeeld en we aan het ontbijt konden beginnen. De kaartspellen waren al tevoorschijn getoverd, het wachten duurde lang. Wat een top ontbijt. Vers fruit, lekkere broodjes, heerlijk beleg! Wat kan een mens zich nog meer wensen (behalve wereldvrede, geen armoede meer, gelijkheid en je snapt het wel). Toen hadden we wat vrije tijd waarin we gingen voetballen, volleyballen en gewoon gezellig kletsen. Tegen de middag was het tijd voor de eerste activiteit: een klimparcour in het regenwoud. Een voor een klommen we in onze harnassen, badmuts op, helm erover, handschoenen aan en go. De weg naar het klimparcour toe bleek een grotere uitdaging dat het klimparcour zelf. Ook omdat de meeste van ons wel al eens een klimparcour hadden afgelegd en wel wisten wat er ons te wachten stond. Al met al was dit wel een supergave activiteit en was deze ook zeker goed voor het groepsgevoel. 

Door een inschattingsfout in de tijd moesten we door het donker de weg terug afleggen door het donker. dit ging niet overal even makkelijk. Ik liep bijvoorbeeld met twee anderen ergens midden tussen de voorhoede en achterhoede die of ver voor of ver achter ons lagen en we hadden geen zaklamp. Maar we did it!

Iedereen kwam heel het regenwoud uit. Samen met een aantal anderen nam ik nog een avondduik voor we aan de BBQ begonnen en deze dag ook tot een einde kwam.

29 juli: 

Het dunne matje in onze tenten zorgde er weer voor dat we gebroken wakker werden en weer helemaal op leefden tijdens het overheerlijke ontbijt. Vandaag gingen we voor het eerst ECHT Rio de Janeiro in. Het kauling park lag namelijk in Niteroi, een plaatsje wat letterlijk een brug verderop lag. Het busje stond weer klaar de rit kon beginnen. Onderweg naar Rio keken we allemaal onze ogen uit. WOW, wat supergaaf ziet het er eigenlijk allemaal uit. Toen we op de brug reden zag je de contrasten al, de Favela's de "echte"stad, de mensen. In de verte konden we zelfs Christo Redentor en de Corcovado zien (ja de corcovado is de berg niet het beeld, Rio FunFact ;) ).

Eindbestemming van vandaag, een restaurantje in de favela Penha. Hier ontmoetten we Nanko van Buuren. Hij is de oprichter van Ibiss en de projecten in de favela's. Hij wordt door de lokale bevolking begroet en ontvangen als een held. Hoeveel respect hij krijgt van de mensen hier is echt ongelofelijk. Heel erg bijzonder dat ik deze man nu gewoon ken. Ook heeft hij veel contact met de drugsbazen. Hij begeleidt ook Drugssoldado's die een leven buiten de drugsbende willen opbouwen. Iets wat de drugsbazen tot onze verbazing ook heel erg aanmoedigen.

Eerst tijd voor lunch. Hier werd heel veel gesocialized en onze verwachtingen voor die dag besproken. Eerst gingen we in drie groepen om beurten een tocht maken door de Favela's. Dit deden we op motorista's. Deze worden ook besuutrd door ex drugssoldaten die dankzij Nanko een tweede kans en een "goed" leven hebben. De motortocht was echt heel gaaf! En het ging snel joh! Toch vreesde ik af en toe voor mijn leven in dat verkeer in Rio. Dat is toch wel even anders dan het verkeer hier. Het verkeer daar is gewoon het recht van de snelste, sterktste en meest associale. De motorista's racen overal tussendoor en mocht het te druk zijn op de weg dan maar op de motor. Na een tijdje raakte ik meer vertrouwd en werd het gewoon genieten. Komop wie doet dit nu? Welke toerist zegt dat die dit gedaan heeft? juist, geen. En wij doen dit gewoon even. We hadden een aantal stops waar we foto's maakten en genoten van het uitzicht en de Favela's. De meest bijzondere stop was toch wel bij het kerkje. De trap die we op moesten om hier te komen bestond uit meer dan 300 treden en elke zondag betraden mensen deze op hun knieën alsof het niets is. 

Wow wat was het uitzicht ook mooi vanaf hier. Ja het was dan wel voornamelijk Favela maar wat is de favela mooi, gekleurde huisjes, gewone bakstenen huisjes, normale straten, zandweggetjes, steegjes. Je zag het allemaal. Overal zie je mensen en zie en hoor je het verkeer. Een favela is een van de dingen waar je uren naar kunt kijken en toch telkens iets nieuws blijft zien. Het staat er nooit stil.

Terug bij het restaurantje stroomde er een hoop adrenaline door ons allemaal. Dit moesten we snel weer onderdrukken want we hadden een gesprek met Nanko en een ex drugs soldado. Nanko was er voornamelijk als tolk maar ook hij kreeg een aantal vragen van ons. Alle vragen werden door hem of de jongen beantwoord. Dit was toch wel heel erg heftig. Je krijgt spontaan te horen dat de jongen die tegenover je zit minstens vijftig mensen heeft vermoord. Dan denk je toch wel even na of zo iemand dan nog wel een tweede kans verdiend. "Ja natuurlijk, dit scheelt de volgende vijftig vriendenkringen en familie's weer een verlies." Dat was het antwoord van Nanko en ja daar zit inderdaad wat in. Uiteindelijk kregen we ook nog zijn schotwonden te zien. Dit was ook heel raar om te zien. Je zou het namelijk überhaupt niet verwachten dat die jongen ooit drugssoldado was geweest. Ondanks dat dit gesprek superheftig was heb ik er veel van geleerd en dit zal ik nooit vergeten. 

Toen de laatste groep ook terug was van de motortocht gingen we weer de favela in. Dit keer te voet:( . Na een hoop stijle hellingen en mooie uitzichten kwamen we uit bij het Project Favela Street. Dit is een voetbal project waar jongens uit de favela komen om te voetballen. Voor ons waren clubs als AJAX en Willem II ook al langs geweest en je zag dan ook veel ajax en willem II shirtjes lopen. Ty had bij de voetbalclub van haar vader ook shirts verzameld en deze werden uitgedeeld en verdeeld over de jongens. En blij dat ze waren. Het zelfde effect gaven de lolly's die Mike uitdeelde. Nog nooit heb ik jongens zo blij zien worden om iets kleins als een lolly en dat geeft toch wel een heel erg goed gevoel. We hebben natuurlijk ook gevoetbald en we zijn ingemaakt door zowel het andere deel van de groep als het Braziliaanse team. Wow wat was dit ook weer leuk om te zien. En de setting van het project was heel tja het is niet echt te beschrijven. Je had dan het hard getrapte zand wat als voetbalveld diende met een soort stenen tribune en een hoog hek eromheen om te voorkomen dat de bal bij iemand door het huis vloog. Het veld werd omringd door favela en dat maakte het nog indrukwekkender.

's avonds terug bij het restaurantje hadden we nog een Workshop Percussie en een BBQ. De Percussie was echt heel erg leuk ondanks dat we er niet geweldig goed in waren. Wat hebben we gelachen ondanks de indrukwekkende dag die we hebben gehad.

Later op de avond werden we weer opgehaald en liep ook deze dag tegen het einde aan.

30 juli:

Vandaag brachten we een bezoek aan het grote Jezusbeeld en werden we naar onze tweede verblijfplaats gebracht.

Eerst weer een lange maar supergezellig tocht in het busje waarna we aankwamen aan de voet van de corcovado. Hier stapten we in een trammetje wat ons naar het beeld de Christo Redentor bracht. Wat had je vanaf hier een uitzicht. Het leek wel of je heel Rio kon zien en verder. Hier heb ik echt genoten. Ondanks dat ik ook wel echt met het vrijwilligerswerk wil beginnen had  ik deze dag voor geen goud willen missen. JEzus wat was het mooi ;p.

Op de terugweg naar beneden in de tram hadden we een samba band die de sfeer er goed in bracht. Beneden kregen we nog even de tijd om bij een kraampje wat souvenirs in te slaan. Dit sloegen de meeste dan ook niet af. Toen kwam het busje alweer en moesten we over alle bagage heen terug naar onze plaatsen waar de lunchpakketjes tevoorschijn kwamen en de reis naar de volgende verblijfplek begon.

VidigalHouse, een hostel en de favela Vidigal zou ons onderkomen worden de komende dagen. Helaas kwam het busje niet helemaal tot aan de deur van het hostel dus moesten we nog een stukje met onze bagage door de favela lopen. Dit gaf ons wel het ultime toeristen gevoel en zo werden we dan ook veel bekeken door de locals. Het hostel zelf was helemaal top. Na een loting kwam ik samen met Vera en Lobke op een van de drie persoonskamers. En wat een uitzicht toch weer. Echt de uitzichten in Brazilië zijn geweldig. Doordat het derde bed een uitschuifbed was kregen we de deur niet meer echt open wanneer dit bed dan ook werkelijk was uitgeschoven maar hier vonden we al snel iets op. 

"Jongens snel omkleden we gaan naar het strand, maar beter doe je geen slippers aan.' Dankje reisleiding. Iedereen hup de bikini of zwembroek en wandelschoenen aan. Natuurlijk ook een setje kleding erover heen aangezien we nog de hele favela doormoesten om bij het strandje te komen. Hier doken de meeste gelijk in de golven die ons daarna voornamelijk overspoelden. Toppie! Het was weer supergezellig en we hebben echt een hele gave groep. De terugweg ging een stuk minder makkelijk dan de heenweg. Pfoe wat een klim zo'n favela. Hier zou ik wel fit blijven ja. Terug in het hostel kwam ons eten in zilverfolie bakjes en 's avonds werden de zaken voor de dag erna besproken en na een potje weerwolven/ koehandel/ schrift bijwerken viel de nacht in Favela Vidigal.

Dit was toch wel een redelijke samenvatting van mijn eerste paar dagen in Rio. Ondanks dat ik nu al een tijdje terug ben weet ik dat ik zelfs na die paar dagen al verliefd was op de stad. Geweldig de verschillen daar en hoe alles toch altijd in beweging is. De favela's fascineren me nog steeds en ik weet zeker dat ik een keer terug zou willen!

Groetjes Renée