Wat zijn de consequenties van het zijn van getuige van huiselijk geweld? 

In de afgelopen decennia hebben onderzoekers, clinici en beleidsmakers hun bezorgdheid geuit over het feit dat kinderen die getuige zijn van echtelijk geweld negatieve gevolgen kunnen ondervinden, zelfs als ze zelf niet het doelwit van geweld zijn. Omdat getuige zijn van huiselijk geweld kinderen kan terroriseren en de socialisatie van kinderen aanzienlijk kan verstoren, zijn veel onderzoekers blootstelling aan huiselijk geweld gaan beschouwen als een vorm van psychologische mishandeling. De afgelopen 20 jaar is er een stroom van onderzoek naar kinderen die getuige zijn geweest van huiselijk geweld, en talrijke kwalitatieve beoordelingen van dit onderzoek hebben geconcludeerd dat de blootstelling van kinderen aan echtelijk geweld in verband wordt gebracht met een breed scala aan psychologische, emotionele, gedrags-, sociale en academische problemen.

Wat is het doel van dit onderzoek?

Er zijn zowel praktische als conceptuele redenen om moderators van effectgroottes te onderzoeken. Informatie over moderators - met name studiekenmerken waarvan wordt vastgesteld dat ze de resultaten matigen - kan bepalen hoe toekomstig onderzoek op dit gebied wordt opgezet en geïnterpreteerd. Bovendien kunnen moderators van effectgrootte risicofactoren en beschermende factoren weerspiegelen die belangrijk zijn voor het begrijpen van het risico en de veerkracht van kinderen als reactie op stress. In de huidige meta-analyse hebben we verschillende klassen van factoren onderzocht die effectgroottes kunnen matigen in onderzoek naar kinderen die getuige zijn van huiselijk geweld: (a) factoren die verband houden met onderzoeksopzet en de beoordeling van huiselijk geweld; (b) de context waarin de resultaten worden beoordeeld (d.w.z. de blootstelling van kinderen aan andere stressoren dan geweld tussen ouders); (c) de soorten beoordeelde uitkomsten van kinderen en methoden om deze te beoordelen; en (d) kenmerken van het kind zoals geslacht en leeftijd, evenals interacties tussen geslacht, leeftijd en type uitkomst.

• De eerste vraag die we stelden was of vergelijkbare schattingen van de effectgrootte werden verkregen uit correlationele en groepsvergelijkingsontwerpen en of effectgroottes in groepsvergelijkingsonderzoeken significant varieerden, afhankelijk van de aard van de vergelijkingsgroep.
• Een tweede klasse van mogelijke moderatoren in deze literatuur betreft de context waarin kinderen worden blootgesteld aan huiselijk geweld, dat wil zeggen het aanpassingsvermogen en de mate van middelen die kenmerkend zijn voor de gezinsomgeving van het kind.
• De derde klasse moderators die we hebben onderzocht, betreft de beoordeling van kinderuitkomsten.
• Ten slotte vereist een adequaat begrip van de effecten van huiselijk geweld op kinderen aandacht voor de modererende effecten van kindkenmerken, waaronder temperament, copingstrategieën, geslacht en leeftijd.

Wat zijn de belangrijkste conclusies van dit onderzoek?

tudies waarin kindgetuigen en niet-getuigen werden vergeleken, studies waarin kindgetuigen en kinderen werden vergeleken die waren blootgesteld aan verbale agressie tussen ouders, en correlationele onderzoeken lieten allemaal een significant verband zien tussen blootstelling aan geweld tussen ouders en kinderen. De gemiddelde effectgrootte op studieniveau over deze drie sets onderzoeken was d. 0,34, een waarde die zich vertaalt in een gemiddelde r. van 17. Een effectgrootte van deze omvang geeft aan dat ongeveer 63% van de kindgetuigen het slechter deden dan het gemiddelde kind dat niet was blootgesteld aan geweld tussen ouders. Met name betekent dit resultaat echter ook dat ongeveer 37% van de kindgetuigen uitkomsten liet zien die vergelijkbaar waren met of beter waren dan die van niet-getuigen. We integreerden ook de resultaten van een kleiner aantal onderzoeken waarin kindgetuigen werden vergeleken met kinderen die fysiek werden mishandeld, evenals onderzoeken waarin kindgetuigen en kinderen werden vergeleken die waren blootgesteld aan zowel huiselijk geweld als fysiek misbruik. Effectgroottes in deze twee reeksen onderzoeken waren niet significant, wat suggereert dat kinderen uit deze drie groepen vergelijkbare niveaus van aanpassingsproblemen vertoonden.