Lima-Cusco

Een opvallend rustige nacht, zo ver van huis in een vreemd bed en vreemde geluiden! Schrok een aantal keren midden in de wakker met het -ik heb me verslapen gevoel- maar verder prima geslapen. Om 6.30 was ik uitgeslapen (ook iets wat me nooit over komt) en heb ik in bed nog een serietje liggen kijken, wachtend op mn wekker en de -just to be safe- wake-up call, nou daar wacht ik nu nog steeds op haha! Mijn kamer had een heerlijke douche en daarna ben ik snel naar het ontbijt gegaan (had sinds mn vlucht niet meer gegeten, dus was wel toe aan een happie). Mooie eetzaal, met 1 tafel gedekt voor 1 persoon.. Dat is echt wel even raar! Maar de mensen waren erg vriendelijk! Daarna nog even in de zon in de patio gezeten om mn vorige blog toe te voegen en toen door naar mn kamer om alles weer in te pakken. 
Was blij om de chauffeur van de vorige dag te zien, dat was in ieder geval wél goed geregeld!Hij moest nog wel even dit en nog even dat.. Maar hij verzekerde me dat we ruim op tijd waren! Bij aankomst op het vliegveld legde hij me goed uit waar ik moest zijn. Ik kneep hem wel even bij de douane omdat ik op mn intercontinentale vlucht 23 kg mee mocht (dus uiteraard was mijn koffer 22,6 kg) en op deze vlucht in ´slechts ;)´ 20 kilo mee mocht, maar ik mocht het gelukkig gewoon inleveren. ´Het nummer van de gate waar je naar toe moet vind je op het bord´.. Prima! Bij het bord zo´n 40 vluchten, waarbij de gate duidelijk vermeld stond. Op 3 vlucjten na, uiteraard hoorde de mijne bij die 3.... Toen ik het vroeg gaven ze aan dat het vanzelf op het bord verscheen (ook daar wacht ik nu nog steeds op ;) )... Maar goed ik had nog tijd en was ongelofelijk toe aan een lekkere bak cappuccino. Zo gezegd zo gedaan, ondertussen nog steeds geen gate nummer, dus maar richting douane gewandeld (moest ondertussen toch gaan boarden... ) 
Waar ik echter niet op had gelet is dat mijnbestemmingperu (de stichting waarmee ik reis) op mijn ticket MARITA VERBEEK had gezet... Intiemi bergijpen mijn probleem.. Op mijn paspoort staat heel duidelijk A. M. Verbeek.... Crap! Apart, uit de rij... Het is fijn dat de meeste peruvanen van die aardige gezichten hebben anders was het toch zeker een momentje om te panieken! Weet niet hoe het me is gelukt om door te mogen lopen (mijn vriendelijke onschuldige koppie..?? ;) ) maar het is me gelukt! 
Vragen waar de gate was hoefde niet want ik liep er recht tegen aan! Het werd steeds voller en uiteindelijk zaten we met z´n allen gezellig hutjemutje. Het vliegtuig zou 13.30 vertrekken.. Maar op dat moment was er nog geen vliegtuig..Wel stonden de goed gestylede stewardesjes al klaar met hun rode mantelpakje inclusief bijbehorende rode hoedjes! Maar 13.40 stond netjes het vliegtuig klaas (later legde Marcello me uit dat 10 min later heel gebruikelijk is in peru.. mañana mañana;)) dus ik dacht we kunnen er zo in... Nope! Er moesten eerst nog mensen uit.... Én het vliegtuig moest nog worden schoongemaakt.... Afin... 45 min later dan gepland het vliegtuig in. Wel gelijk opgestegen ongeveer! 
Prachtige doch zeeeeeer turbulente vlucht! Omdat het maar een uur vliegen is vlieg je niet zo hoog, maar de bergen in de Andes zijn zo gigantisch dat ze bijna je vliegtuig lijken te raken! 
Bij aankomst in Cusco leek alles goed te gaan... Totdat mijn grote angst werkelijkheid werd... Niemand om me op te halen... Als ik niet zo in een adrenaline van alle ervaringen was geweest was ik vast en zeker heel hard gaan huilen. Maar ik hield dit keer mijn hoofd cool... What to do, what to do..? Ondertussen bleven de taximannetjes ook maar aandringen.. Heel irritant.. Totdat 1 vrouwtje die ook iemand kwam ophalen tegen me zei: waar moet je heen? Dus ik legde uit dat ik in zou worden opgehaald door iemand van ´een reisorganisatie´ en dat die me zou brengen naar mijn gastgezin. Ze gaf aan dat 30 minuten wachten echt te lang was en dat ik moest bellen. Hmm.. had alleen het nummer niet van die gast... Gelukkig had ik wel de nummers van mijn gastgezin.. Ok, hen bellen.. Hoe ga ik mijzelf duidelijk maken in het Spaans, zonder handen?! Niet denken, doen... Ines (nu gastmamma genoemd;)) nam op.. Sprak alleen maar Spaans én snél!! Ik kreeg Cesar aan de lijn (nu beter bekend als gastpappa;)). Uit zijn verhaal begreep ik dat Marcello zou komen en dat zij thuis op me wachten. Fiiieew! Ze weten dat ik kom. Toen ben ik rustig op een stoepje gaan zitten en binnen 10 minuten was Marcello daar. Hij was er toen mijn vliegtuig had moeten landen.. Maar hij had verkeerde info van de viegmaatschappij gekregen over de vertraging... Eindelijk een weer een vriendelijk gezicht dat Engels spreekt! 

Ik weet mn blog is niet up to date... Maar er gebeurd nu zo veel!! Ik hou jullie op de hoogte! 
xxxxxxxxxxxx