Vandaag is het projectdag. Het project dat we gaan bezoeken heet Casa São Francisco en ligt in de favela Cidade de Deus. In deze favela zijn ook de films 'City of God' en 'City of Men' opgenomen waarin het drugsysteem van Rio beschreven wordt. Je kunt dus wel begrijpen dat we allemaal stonden te popelen om te vertrekken!

Aangekomen bij Casa São Francisco worden we vriendelijk ontvangen door het personeel en de leiding van de crèche. Ook Anne is aanwezig, de vrouw van Nanko, om te vertalen en te vertellen over het project. Sonia heeft op dit moment de leiding over dit project van IBISS en haar zoon Heron helpt regelmatig mee in de crèche. We krijgen een rondleiding door de crèche waarin wij kennismaken met de kinderen die allemaal het liedje 'Bom Dia' voor ons zingen, dit betekend goedemorgen. Elke klas in elk klaslokaaltje dat wij bezoeken wordt het liedje weer opnieuw voor ons gezongen, wat een verwelkoming! Ook lopen we langs de keuken, eetzaal en de patio die wij morgen zullen opfleuren en opknappen met een likje verf. 

Na de rondleiding door het gebouw verzamelen we met z'n alle op de buitenplaats om naar het verhaal van Anne te luisteren. Casa São Francisco is een kinderdagverblijf voor kinderen tussen de één en vier jaar oud. De kinderen verblijven hier van zeven uur ‘s ochtends tot vijf uur ‘s middags. Ze krijgen vier maaltijden (ontbijt, lunch, snack en avondeten) en doen middagslaapjes op het project. Kinderen die op de crèche zitten worden ingeschreven in een sociaal programma. De verzorgers van de kinderen (ouders, grootouders of oudere broers en zussen) krijgen van de gemeente een Bolsa Família, wat een kleine maandelijkse uitkering is van 160 reais (ongeveer 50 euro). Voorwaarde daarvoor is dat de kinderen vijf dagen per week aanwezig zijn op de crèche en dat ze regelmatig naar een gezondheidscentrum gaan, waar de groei en gezondheid in de gaten gehouden wordt. Zo ontstaat er een driehoek om de kinderen heen van educatie, gezondheid en gemeente. Het programma wordt verder voortgezet als de kinderen naar de kleuterschool gaan.

Het project is erg populair bij de Braziliaanse ouders. Er zijn in de hele favela twaalf van deze crèches. Toch staan er nog 600 kinderen op de wachtlijst. De kinderen worden geselecteerd door loting. Alle namen worden
op briefjes in een bak gedaan, de ouders worden vervolgens uitgenodigd en trekken één voor één namen. Op deze manier is het niet de crèche die selecteert maar zijn het de ouders zelf. Ouders kunnen zien dat het proces eerlijk verloopt en zo wordt onrust voorkomen. Ook geeft dit soort loting eerlijke kansen aan elk kind. Er wordt niet gekeken naar de achtergrond van de ouders en het kind, iedereen is gelijk. Dit betekend dat er dus kinderen op de crèche zitten met uiteenlopende achtergronden als; ouders die in de gevangenis zitten, ouders die in een drugsbende zitten, ouders die overleden zijn etc. Anne vertelt dat er van elk IBISS project in principe één is, dat wil zeggen: één crèche project, één voetbalproject etc. Doel is dat de overheid ziet dat het werkt en dan de werkwijze overneemt. Dat is ook in Cidade de Deus gebeurd. Het project van IBISS was de eerste crèche in de wijk en inmiddels zijn er twaalf. 

Na deze uitgebreide uitleg over het project was het tijd voor de kinderen om te lunchen. We hielpen de kokkinnen met het opscheppen van het eten voor de kinderen, het in stukken snijden en het schillen van appeltjes, het inschenken van drinken en achteraf de alles opruimen en de eetzaal schoon vegen en schoon maken.  Nu was het tijd voor ons en de leraren om te lunchen en voor de kinderen om te slapen. Op matjes. Jongens en meisjes gescheiden.
 
s'Middags na de lunch gaat de groep samen met Sonia en Heron een wandeling door favela maken. Wandelen aan de andere kant van de eerder beschreven geluidsschermen. We zien hoe de huizen er hier uit zien. Over het algemeen zijn de huizen van steen gemaakt, maar er staan ook houten huizen tussen. We vormen wederom een attractie voor de mensen uit de buurt. We lopen over een brug over de snelweg waar wij de eerste dag in de bus met Elliot reden richtig Niteroi. We krijgen een kleine rondleiding op een nabijgelegen verlaten salsa school. En dan wordt het weer voetballen want we komen bij een voetbalveldje aan waar enkele jonge kinderen aan het voetballen zijn, daar doen wij natuurlijk aan mee! Al voetballend komen er langzaam steeds meer mensen kijken. Nog even een groepsfoto op de tribune met het teken van kracht en het was weer tijd om terug naar de crèche te gaan.

Na de wandeling gaan we terug naar het project. De kinderen zijn wakker van hun middagslaapje en krijgen een snack: drinken en een biscuit. Daarna is het tijd om buiten te spelen! Een deel van onze groep inclusief ik gaat buitenspelen met de kinderen: hoepelen, voetballen, dansen en als afsluiter werd er hoofd, schouders, knie en teen gezongen, zowel in het Nederlands als Portugees! Het andere deel gaat naar de kinderen boven. Ook daar wordt gedanst, gespeeld met ballen en ballonnen en lekker geknuffeld met de kinderen. Het was een leuke dag met heel veel interactie met de kindjes. Onbeschrijflijk hoe enthousiast de kinderen waren! Morgen gaan we weer terug naar dit project. Dit keer niet alleen om te spelen en te helpen, maar ook om te werken! We mogen morgen de patio, waar de kinderen buitenspelen, gaan verven :)
 

Liefs, Fleur