"Yes, aangenomen om naar het buitenland te gaan!"

Na een aantal weken was het hoge woord eruit, ik kreeg de mail met de felicitatie "This is just a heads up, more information will follow! We are pleased to inform you that you have been nominated for an exchange period abroad at the Faculty of Law of  the University of Aruba during the first semester of 2018-2019." 

Daar stond het dan, zwart op wit, ik mag naar Aruba. Op dat moment onwetend van alle verplichtingen die hieraan zaten verbonden. Het was een erg moeizame voorbereidingsprocedure. Vooral de buitenlandse universiteiten, vooral de universiteiten in tropenklimaten, staan erom bekend dat zij niet al te snel reageren. Na een aantal maanden, een maand voor de eerste deadline waarbij we alles moesten inleveren kreeg ik een reactie van de universiteit in Aruba, het proces kon beginnen. 

Je moet niet vergeten dat er van alles belangrijk is, vanuit je eigen universiteit willen ze dat je genoeg punten gaat halen en je tijd nuttig gaat besteden. Vanuit Aruba willen ze weten met wie ze te maken krijgen en hoeveel en welke vakken je gaat volgen. Daarnaast willen ze van de imigratiedienst ook talloze gegevens weten om jou als student een half jaar in hun land te laten. Het is erg belangrijk om alle informatie goed aan te leveren. En vergeet niet de deadlines, te laat is toch echt te laat. Soms zijn uitzonderingen mogelijk, maar meestal dien je een passende oplossing te vinden. Bijvoorbeeld was er in mijn geval voor aruba nog geen studiegids beschikbaar voor het komende studiejaar, zo kon ik mij niet aanmelden voor vakken en het benodigde ECTS aangeven. Men gaf ons de mogelijkheid om te kiezen uit het studiepakket van het voorgaande jaar, gelukkig is er de mogelijkheid om je vakken na de deadline en tijdens je verblijf nog te wijzigen. 

Let op, de deadlines vliegen voorbij vooral aangezien deze 1 juni en 1 juli betreffen dus rondom de tentamens. 

Voor de immigratiedienst vraagt de Rijksuniversiteit Groningen je veel gegevens om in te leveren, eigenlijk zijn deze in geval van Aruba voor Nederlandse studenten overbodig. Nederlanders kunnen namelijk 180 dagen verblijven in Aruba zonder hiervoor naar de immigratiedienst te hoeven, handig! Echter is het voor jezelf wel erg prettig om de zorgverzekeringen en belangrijke zaken voor jezelf op orde te hebben. 

De Rijksuniversiteit Groningen biedt de mogelijkheid voor Erasmus-studenten een studiebeurs aan te vragen, voor studenten buiten Europa heet dit de 'Marco Polo Beurs'. Dit moet je zeker doen, de bedragen zijn altijd mooi meegenomen. Men dient aan een aantal voorwaarden te voldoen door van allerlei papieren in te leveren, het moeilijkste punt zal nog zijn om je ECTS te behalen. Nog een extra reden om je goed voor te bereiden en je tentamens te halen. 

Dan het leukere deel, een huisje zoeken! Er is van alles mogelijk, van een studio tot een huis tot een appartement. Het is maar net hoe je het zelf wilt hebben. De universiteit geeft meerdere mogelijkheden voor verblijven, er zijn grote verblijven waar meerdere studenten en vakantiegangers verblijven in kamers of voor soortgelijke plekken maar dan met appartementen. Een van de vriendinnen hier huurde bijvoorbeeld een studio bij een advocatenkantoor. Het andere meisje dat ook was aangenomen om te gaan studeren in Aruba leerde ik beter kennen, wij besloten om samen een appartement te zoeken. Uiteindelijk na gesprekken met studenten van vorig jaar en eigen onderzoek zijn wij bij een leuk appartement terecht gekomen. Wij hebben besloten om hier geen auto bij te huren, dit hebben wij later ter plekke gedaan. Let op: een auto is nodig in Aruba, hier later meer over!

Al met al is mijn advies dus ook, regel alles zo vroeg mogelijk, voor je het weet is de dealine voorbij! Een goed begin is het halve werk. Dan kun je later alleen nog maar genieten zonder zorgen.

De dag van vertrek is aangebroken, tijd om te gaan!

Wij vertrokken op tijd naar Aruba, een aantal dagen voordat de introductiedagen zouden beginnen. Dit was ten eerste vanwege het feit dat het goedkoper was om toen te vliegen, maar later kwam dit in de praktijk goed van pas. Wij hadden namelijk drie volle dagen last van een jetlag, ons hele ritme was door de war. We werden om 5 uur in de ochtend wakker en waren moe om 21 uur in de avond. Dat is ook niet gek te bedenken na een vlucht van tien uren en een tijdsverschil van zes uur. Vergis je daar niet in!

Na een afscheid met onze vrienden en familie konden we onze koffers inleveren en vertrokken we onze weg naar het vliegtuig naar Aruba!

Eenmaal aangekomen in Aruba, moesten we een formulier invullen waarom we naar Aruba kwamen en wat we er gingen doen. Dit verliep niet zo gemakkelijk als dat het leek, er waren twee rijen. Naturlijk werden wij naar de verkeerde rij gestuurd, want toen wij bij de douane kwamen bleek dat we een formulier moesten invullen en naar de andere rij gaan. Wat bleek, we stonden in de rij voor de lokale bevolkng oeps! Eenmaal ingevuld kwam er een douanevrouw naar ons toe die ons nogal ongepast behandelde, gelukkig werd na het inleveren van het formulier het een en ander duidelijk. De mensen geloofden alleen niet dat wij kwamen om te studeren en hielden vol dat we stage kwamen lopen, na een paar pogingen lieten we hen maar in deze waan. Toen het allemaal geregeld was, kregen we te horen dat we 180 dagen mochten verblijven zonder gedoe aangezien we Nederlanders zijn. Mooi meegenomen. Hop naar de taxi en naar ons plekje.

Wij verbleven in Sebrina's Resort, een aardig prijzig appartement maar na vergelijking met andere studenten bleek ons appartement achteraf het mooiste en ideaalste te zijn. Dus zeker een aanrader. In het donker was nog niet alles te zien, wel kregen we een mail dat de sleutel in een kluisje zou liggen. Eenmaal bij het resort aangekomen kwam het kamernummer op de envelop niet overeen met de sleutel, maar ach we waren moe en kropen snel in het appartement waarvan de sleutel hebben. Dat zien we morgen weer dachten we! Na de lange vlucht en drama op het vliegveld was het klaar om te slapen.