Hoe vind ik werk in Nieuw-Zeeland? De standaard van de gezondheidszorg in Nieuw-Zeeland is over het algemeen hoog. Het public health systeem in Nieuw-Zeeland is zodanig georganiseerd dat de primaire gezondheidszorg (huisartsen, medicijnrecepten, bezoeken aan het ziekenhuis) wordt gefinancieërd door een combinatie van overheidssubsidie ​​en subsidies van onafhankelijke organisaties. De secundaire gezondheidszorg wordt gratis aangeboden. Ongeveer 60% van de Nieuw-Zeelanders heeft een aanvullende medische verzekering afgesloten om extra kosten te dekken en vanwege de wachtlijsten. Net als in Groot-Brittannië voorzien de huisartsen in de meest basale gezondheidszorg. Sinds 2011 is de gezondheidszorg van Niew Zeeland verdeeld over 21 District Health Boards. De overgrote meerderheid van de ziektes waarvoor medische hukp nodig is in Nieuw-Zeeland zijn hart-en vaatziekten en kanker. De Maori-bevolking is hierop echter een uitzondering. Een aantal ziekenhuizen, voornamelijk in de Northban op het Noord-Eiland, zijn gelegen in gebieden die rijk zijn aan Maori-mensen. Deze bevolking lijdt over het algemeen meer aan ziekten die zijn voortgevloeid uit de westerse manier van leven zoals diabetes en hypertensie. Trauma’s en verwondingen, zowel opzettelijk als per ongeluk, komt ook meer voor bij deze bevolkingsgroep. In Nieuw-Zeeland bestaat het zesde jaar van de medische opleiding uit het werken als ‘trainee intern’. Op dat moment hebben de studenten hun tentamens al gehaald. Ze rouleren dit jaar vervolgens op de verschillende afdelingen van het ziekenhuis. Ze krijgen dan ook betaald, ongeveer de helft van het salaris dat een chirurg verdiend. Ze betalen echter ook nog steeds collegeld dus veel houden ze niet over. Maar toch, in vergelijking met de medische studenten in Nederland (die geen salaris hebben tijdens hun co-schappen en dit alles zelf moeten financiëren) is...