Back to reality

Daar was ik dan, weer terug in mijn eigen vertrouwde leventje. Terug in het koude en natte Nederland...

Ik ben inmiddels 3 dagen thuis en kijk met een heel goed gevoel terug op mijn avontuur naar Ghana. Ik ben trots op mezelf dat ik dit avontuur ben aangegaan in mijn eentje en dat ik heb doorgezet als ik het echt even gehad had daar. Ik ben trots op alle ervaringen die ik mee heb mogen maken en ben dankbaar voor dit avontuur.

Het leven in een gastgezin is me 100% meegevallen. Ik had verwacht te gaan leven in een klein hutje met geen douche of toilet of andere vormen van luxe, maar niets was minder waar. Ik had een prima onderkomen waar ik me ook echt thuis voelde.

Het vrijwilligerswerk zelf is me wel wat tegengevallen. Ik had niet verwacht dat ik dingen kon veranderen, maar had wel verwacht dat ik wat meer bij had kunnen dragen aan het ziekenhuisje. Ik heb voor mijn gevoel weinig kunnen betekenen daar, maar neem de ervaring zeker wel mee in mijn dagelijkse werk in NL. Ik heb nu gezien hoe het ook anders kan en dat het niet vanzelfsprekend is dat je alle materialen tot je beschikking hebt om je zorg te kunnen verlenen. Je moet creatief zijn en goed kunnen relativeren. Ik heb er zeker geen spijt van dat ik gegaan ben! Het heeft me alleen maar sterker gemaakt.

Wat ik ga missen? Alle enthousiaste kindjes die elke dag naar je roepen en zwaaien en met je mee willen rennen, dat mis ik nu al wel. En de waardering en dankbaarheid van de mensen daar. Daar kunnen wij in NL nog wat van leren! Hier wordt er zo vaak tegen elkaar gezeurd en geklaagd voor zulke kleine dingen.
Ook het gevoel van 'no stress' was zo heerlijk. In Nederland leef je zo volgens een bepaald schema en heb je bijna altijd wel haast of een dag vol afspraken. In Ghana gaat dat heel anders. Daar werken ze op een relaxt tempo en kan je een keer aan komen waaien wanneer het jou uitkomt. Werkte daar bijv. maar 6 uurtjes per dag maar kon eigenlijk naar huis gaan wanneer ik dat zelf wilde. Ideaal toch? De keerzijde daaraan is natuurlijk wel dat ook een bus aan komt rijden wanneer het hem uitkomt, dus dat je wel eens uren zit te wachten voor je bus eindelijk eens vertrekt. Of dat je uren zit te wachten op je eten in een restaurant. Tja, het is ook nooit goed he ;)
Ik ga de fried yam ook wel missen, die was echt lekkerrrr!

Wat ik niet ga missen? Het witte brood als ontbijt, het vette eten en het flinke gezweet. Mijn klamboe, de muggen, malariapillen en de drukte en chaos in de stad. Heerlijk als je hier in NL in de auto stapt en het verkeer zo gestructureerd is. Ik hoef niet meer 10x om me heen te kijken of ik echt door kan rijden en er niet ineens een scootertje aan komt scheuren of er een taxideur openvliegt.
Wat ik ook niet ga missen is de rust in het ziekenhuisje. Ik vond het best fijn dat er geen stress bestond, maar miste wel het harde werken dat ik in NL gewend ben. In NL ben je de hele dienst druk bezig, terwijl ik hier gewoon moest wachten tot ik eindelijk weer een injectie mocht geven. Het kan zoveel efficiënter daar in Ghana ;)

Ik waardeer nog steeds de kleine dingen. Ik ben blij met stromend water, een toilet die ik door kan spoelen, de elektriciteit die het gewoon doet, maar vooral de gezondheidszorg hier in NL!

Heb gister weer voor het eerst gewerkt sinds mijn Ghana avontuur. Dan besef je je weer even hoe goed we het hier in NL wel niet hebben. Als mijn patiënt iets nodig heeft, pak ik het gewoon uit de voorraadkast en verleen ik de zorg die hij of zij nodig heeft. Ik heb bijv. de materialen om een wond goed te kunnen verzorgen. Ik houd nu in mijn achterhoofd dat het ook anders kan. Dit wil ik mijn collega's ook meegeven.

Het is alweer tijd voor mijn 2e avonddienst dus op naar een nieuwe werkdag.

Liefs,

Irene