Woensdag 31 juli – 19.38 uur Nederlandse tijd

Het regent, het regent, Nyendo wordt nat! Tik tak op het dak, de hele nacht.. Dit beloofde een grote blubber zooi op de straten. Nyendo kleurt oranje! Een voordeel, geen “fu fu” (stof). ‘Na de zoveelste gil voor de gesignaleerde huis muis door mijn mede projectgenoten, toch maar, met gevaar voor eigen leven, uit bed om kwart over 8. Spierpijn all over! Nek, schouders, rug en benen. Joop Pol, ik heb hier alvast een goede voorbereiding voor komend handbal seizoen! Nadat de lange broek, vestje en de blubber-proof-schoenen aangetrokken waren, nog even snel ontbeten en door naar de FoHo office.

Aangekomen bij de office, moesten we weer even wachten op de vrijwilligers. Wij, altijd sharp, zoals een echte Nederlander befaamd. De ugandeese vrijwilligers in african style! Allone, een van de vrijwilligers die er bijna elke dag is, gaf ons een korte uitleg over wat we vandaag zouden gaan doen. Om te beginnen besprak hij met ons de week planning voor de straatkinderen. Er is een vaste planning gemaakt om de kinderen structuur te bieden. Elke dag moeten de kinderen tussen 7 en 9 bij de office zijn. Vervolgens komen de straatkinderen samen en gaan ze praten over wat er in de avond ervoor gebeurd is en wat er in de nacht is voorgevallen. Dit vergt misschien enige toelichting:

De straatkinderen van FoHo zijn normaalgesproken van 9 tot 16.00 uur bij de office. Daarna gaan ze naar huis en kunnen ze werken en eten zoeken. In Uganda gaan de meeste kinderen ’s avonds en ’s nachts de straat op om metaal te zoeken, te werken, etc. etc. Ze slapen dus amper. Meestal maar +/- 2 uur per nacht. Voor de kinderen die bij FoHo komen is het vaak een uitdaging om optijd te zijn. Het grootste probleem bij de kinderen van FoHo is dat ze overdag bij de office leren hoe ze zich op een correcte manier moeten gedragen en hoe ze voor zichzelf kunnen zorgen. Hierbij kan je denken aan leren wassen van kleren, persoonlijke hygiëne, rekenen, engelse les en gedragregels. Gedurende de dag zijn er lokale vrijwilligers aanwezig om ze hierin te coachen en te corrigeren. Wanneer de kinderen ’s middags weer weg gaan is FoHo de controle over deze kinderen kwijt. Het is dan aan hen zelf om dit goede gedrag te blijven volhouden gedurende de rest van de dag/nacht. Op straat zijn er veel verleidingen. Verleidingen om de hele nacht te werken, verleidingen om rond te hangen met groepen, maar ook het niet kunnen slapen ivm de regen of andere omstandigheden.

Zoals eerder genoemd wordt er elke ochtend besproken met de kinderen wat ze die nacht hebben gedaan en of ze nog “bad behavior” hebben vertoont. Vandaag vertelde een van de kinderen, Nicolas 14 jaar, dat hij afgelopen nacht in elkaar is geslagen door een groepje. Wat bleek, hij heeft de nacht ervoor samen met een aantal anderen , stenen naar iemand gegooid en diegene kwam afgelopen nacht met een groepje om hem terug te pakken. Dit zijn veel voorkomende dingen in Uganda.

Na het gesprek met de kinderen is het tijd voor “washing and bathing”. De kinderen gaan water halen om kleren te wassen en om zichzelf te wassen. Vanmorgen gingen Jacky en Marlies mee. Stephanie en ik bleven achter om de office schoon te maken. Modder all over! Huisje schoon, kinderen schoon, tijd voor een korte pauze.

In onze pauze hebben Stephanie en ik een behoorlijke tijd met Allone gepraat over het project, de kinderen en de toekomstplannen. Momenteel helpt FoHo ongeveer 150 kinderen in een aantal dorpjes. Dit zijn straatkinderen die ervoor gekozen hebben om niet meer thuis te blijven, wees kinderen, gehandicapten en kinderen met HIV. Bij de FoHo office zijn er ongeveer 20 kinderen. In Uganda worden kinderen vaak mishandeld en gebruikt. Dit zijn voor kinderen redenen om de straat op te gaan en niet meer terug te keren. Daarnaast heeft FoHo verschillende projecten met gehandicapte kinderen. Lichamelijk en geestelijk. En natuurlijk, de kinderen die HIV positief zijn. Alle straatkinderen zijn voornamelijk jongens. Dit komt omdat de meisjes vaak overdag thuis slapen en ’s avonds de straat op gaan om te werken. Veelal prostitutie vanaf een jaar of 12. De meisjes zijn voor FoHo tot dusver nog niet goed te bereiken, dit willen ze in de toekomst wel meer aandacht geven. Allone vertelde ook over bovenstaand beschreven probleem. Het niet kunnen toezien op de kinderen als ze de straat opgaan ’s avonds. Om de kinderen volledig te kunnen helpen is er een plan opgezet om een hostel te bouwen voor de kinderen. Op die manier kunnen ze een aantal kinderen ook ’s nachts opvang bieden en erop toezien dat ze geen “bad behavior” gaan vertonen. Dit is helaas een heel kostbaar project en zal ook een meer jaren plan zijn.

Na de korte pauze kregen de kinderen rekenles en gingen Stephanie en ik naar Mukwaya Medical Centre. Jaja, oude bok Petra heeft weer een kwaaltje. Of nouja een oud kwaaltje, de rug. In Nederland al diclofenac en diazepam op recept mee gekregen + een medische verklaring in het engels. Na wat heen en weer gebel met de ambassade, bleek dat ik de diazepam (opium) alleen mee mocht nemen als ik in Brussel een stempeltje kwam halen. No way José! Grote voorraad diclofenac, daar zou ik het mee moeten kunnen redden. Na een nachtje slapen bleek mijn rug toch niet gemaakt te zijn voor het zware tilwerk, hier in Uganda. Toch maar even langs de kliniek dus om te kijken of er een mogelijkheid was dat ik diazepam zou kunnen krijgen. Na een kort bezoek aan een Ugandeese arts, kreeg ik mijn receptje mee. Mijn verzoek was om alleen de diazepam mee te geven maar dit werd iets meer. Medicatie voor 2 weken, 3 keer daags diclofenac en 1 keer daags diazepam + de kosten voor het doktersbezoek: 11.000 shilling!! Dat is maar 3,30 euro! Over 2 weekjes dus nog maar een bezoekje plannen.

Na opnieuw een ritje op de boda boda van +/- 7 minuten voor maar 0.60 eurocent voor 2 personen, kwamen we weer aan bij de office. Nog een klein stukje van de rekenles meegekregen en daarna gegeten. Een soort spaghetti met bruine bonen en pap van maismeel (posj). Daarnaast kregen we lekker verse banaatjes erbij, zoveel lekkerder dan in Nederland! Na het eten zijn we met Allone Nyendo ingetrokken. Hij liet ons alle kleine steegjes zien waar wij als Mzungu vooral niet alleen moeten komen zonder iemand van FoHo. De sloppewijken van Nyendo. Overal een dranklucht, mensen die je lastigvallen, kinderen schreeuwen Mzungu, mensen kijken je raar aan, mensen die bedelen. Heel indrukwekkend en soms ook redelijk bedreigend en eng. Halverwege begon het hard te regenen, dus snel in een taxi en weer terug naar FoHo. De tocht gaan we een andere keer afmaken. Wanneer het regent in Uganda, wordt er eigenlijk niets ondernomen. Gewoon wachten tot de regen over is. Voor ons dus een mooie kans om even een dagje vroeg naar huis te gaan.

Voor het avondeten zijn we even terug geweest naar de straat waar FoHo zich bevind. 8 flessen water (3 liter per persoon per dag) en overheerlijke chipaties (een soort pannekoekjes van bloem) en chipaties met eieren, rolledeg.

Het is alweer 21.33, nog even de malarone slikken (malariatablet), een pijnstiller, tandjes poetsen, voeten wassen en naar bed! I’m so tired! Maar wat heb ik het hier onwijs naar mijn zin! Morgen weer een dag!

Liefs Petra