Dinsdag 30 juli – 22.45 uur Nederlandse tijd

De 2e dag bij FoHo, nog stees onbeschrijfelijk wat wij tot dusver al hebben meegemaakt. Dit beloofde weer een mooie dag te worden, bezoek aan het kippen project en aan de Dja-dja’s. In Uganda worden ouderen zo genoemd, mama’s, papa’s en oma’s / opa’s. Wekker op hafl 7 want er moest nog gedoucht en opgeruimd worden. 8.45 werden we bij de office van FoHo verwacht. Het ontbijt stond klaar, ik wilde nog even iets uit mijn koffer pakken en daar begon de ellende. Teruglopend naar de tafel loop ik vol in zo’n plakkerige, vieze, stinkende, uittrekbare vliegenvanger. Niet in mijn gezicht.. maar in mijn haar! Plak plak plakker de plak, probeer dat er maar eens uit te krijgen! Na een paar minuten worstelen was ik los, 3 keer de haren gewassen met weinig resultaat. Afijn, de dag overleefden we er wel mee.

In de ochtend vertrokken we al vroeg op de boda boda richting het kippenproject. 1000 kippen, verdeeld over 2 schuurtjes. De bedoeling was om naar de waterbron +/- 200 meter verderop te lopen, 20 keer de jerrycans van 20 liter te vullen en deze in de schuur van de kippen in een andere grote ton leeg te gooien. Puffen, steunen, kreunen. 40 liter een paar honderd meter dragen is best zwaar! Eerste ronde pakte ik de jerrycans maar op. Met luid applaus werd ik bij de kippen ontvangen. “Mzungu strong!! Very strong!!”. 800 liter, en hier doen ze maar 2 dagen mee… elke 2 dagen 800 sjouwen, je zal het maar moeten doen! Na het water stond de volgende klus op het programma. De kipjes hebben ook eten nodig, maar dat moest nog gemengd worden. 8 grote zakken met gemalen mais, gemalen sardientjes/schelpjes, gemalen zonnebloemen, zout en voedingssupplementen werden op 1 groot zeil gegooid. Dit was hard werken… zweetdruppels all over. Vervolgens met de hand en schoppen alles door elkaar mengen. Hier ging toch zo een uur of 2 overheen. Onder de kippenstront, maispoeder en zweetdruppels. Na het mengen een korte break om een kleine snack te eten. Zelfgemaakte roerei van eigen kip. Heerlijk! Na de lunch, met nog spierpijn in de benen van de autorit van gisteren, weer aan het werk. Het voer was gemixt, maar moest weer in zakken. Opnieuw zwaar werk. Zakken gevuld, dichtgedraaid en getild naar de schuur. Geen idee hoeveel die zakken wegen maar ik gok ruim over de 100 kilo. Ruim 15 zakken, en dat voor maar 3 dagen!! Water gehaald, voer klaar, tijd om eitjes te poetsen.

Nadat de eieren weer glommen gingen we naar de dja-dja’s. De ouderen. We kwamen bij een heel klein huisje waar een ruim 70 jarige vrouw woont. 70 jaar is enorm oud hier in Uganda, de gemiddelde leeftijd ligt namelijk rond de 45. De vrouw kwam kruipend naar ons toe, kon niet meer lopen en zat er verwaarloosd bij, wel in een hele mooie jurk. Prachtig overigens hoe de vrouwen zich hier kleden! Hier in Uganda zorgt iedereen voor de dja-dja’s. Deze vrouw heeft, voor zover ze weten, geen familie. FoHo komt hier regelmatig om een steentje bij te dragen. We maakte het huisje voor haar schoon, de afwas werd gedaan en kleren gewassen. De kippen liepen los rond en de stoet met kuikentjes sprong alle kanten op. Ook wordt er water gehaald voor de dja-dja’s. Dit moest uit een gratis bron komen welke niet overal te vinden zijn… Samen met Sarah, een van de lokale inters die bij FoHo stage loopt, ging ik op pad. Na een paar kilometer gelopen te hebben was de bron in zicht. Alleen de weg was weg! De weg liep bijna 100 vertikaal stijl naar beneden.. Sarah was bang, ik voorop, leven riskeren. Nadat de tanks van 20 en 10 gevuld waren, liepen we tegen het volgende probleem aan. Hoe krijgen wij zo’n gigantisch zware tank, 100 meter stijl omhoog..? Ik de 20 liter, zij de 10.. stap voor stap, levensgevaarlijk, met een grote lach op het gezicht. Op de helft even uitpuffen, en switchen. Sarah de 20, ik de 10 liter… Na 2 meter stopte Sarah, liep naar een bananenboom en scheurde er een blad af met haar tanden. Maakte er een rolletje van en zette de 20 liter zo op haar hoofd! Ze vond het wel loodzwaar, maar ze voelde zich vrij! Aangekomen bij de dja-dja was het huisje al verder schoongemaakt. Water afleveren en gaan.

Aangekomen bij FoHo nog even volleyballen met de jongens van FoHo en wat Mzungu’s. Ook nog een stukje engelse les meegekregen. Deze keer voor jongeren die aan het werk willen in de grote stad en dus leren lezen en schrijven in het engels. Erg mooi om te zien hoe ze ook leren woorden toe te passen met verschillende emoties en een stukje gedragscode erbij krijgen.

We vertrokken vandaag wat eerder van het project om te douchen en een beetje op te frissen. Het plan was om met de boda boda naar Masaka te gaan, boodschapjes te doen en wat te eten bij Frikandelle, terug bij het vrijwilligershuis zouden we dan het huis gaan schrobben en blogs typen. Na wat gegeten te hebben bij Frikandelle (echt een aanrader!), thuis het huis schrobben. Wat een bende wat een viezigheid. Net of er al een paar weken niets is gebeurd. Afijn ik lig nu lekker in een spik en span huisje, schoon bedje en een muis onder mijn bed. Gigantische spierpijn in de benen, armen, schouders en een zere rug. Het werken in Afrika is lichameljk erg zwaar voor een westerling. Hallo spierbalsum, diclofenac en DEET. Bedtijd! Oh en natuurlijk de vezelpilletjes, vitaminepilletjes en malaria tabletten. Zonder deze 3 ga je het hier niet redden.

Het is ondertussen 23.15, Nederlandse tijd. Bedtijd noemen ze het ook wel. De wekker op 7 uur voor een nieuwe dag met nieuwe uitdagingen en indrukken.

Opnieuw staan de foto’s op facebook! Facebook.com/petra.harmsen.7

Liefs Petra