Gelukkig heb ik nooit bij de ambassade in een mooi tropisch land hoeven wachten op een noodpaspoort, maar het scheelde niet veel...
De weg van compleet onervaren (maar volop genietende!) reiziger naar een reiziger die zich (iets) meer bewust is van de risico's op het gebied van gezondheid en veiligheid gaat niet zonder horten en stoten.
De allereerste reis in mijn uppie
Het is een vrij lange vlucht naar Australië. Zeker als je kiest voor een wat goedkopere vlucht met een tussenstop. Het lukt me maar niet om in slaap te komen. Zelfs de gratis drankjes in het vliegtuig helpen niet... Tot het laatste uur.. Ik word door de stewardess uit mijn diepe slaap geschud, pak snel mijn spullen en loop als 1 van de laatste het vliegtuig uit. Door de paspoort controle en eerst maar even pinnen... mijn portemonnee is uit mijn achterzak gegleden tijdens het vliegen... Na een stressvol uurtje kwam de purser mijn portemonnee gelukkig brengen! Met dank aan het personeel van Qantas!
Hallo Pieter!
Als je langere tijd op reis bent met zijn tweeën is het superleuk als je af en toe ook een (leuke ?) Nederlander ontmoet. Tijdens een busreis in Laos onder onderweg naar Vang Vieng ontmoeten we Pieter. De prachtige natuur om ons heen en de vele verschillende tassen met naast onze eigen bagage ook de zojuist gekochte soevenirs en heerlijk eten voor onderweg laten we even links liggen. Het geanimeerde gesprek komt plots ten einde als we te horen krijgen dat we in Vang Vieng zijn gearriveerd. Snel de bus uit, tassen pakken en zoeken naar een hostel. Na een paar minuten staat mijn reisgenote opeens stil, laat haar grote backpack vallen en rent terug naar de bus.... De schoudertas met daarin de paspoorten hing nog aan de stoel in de bus. Maar de bus is al weg! Na 10 minuten zenuwachtig op en neer lopen en rondvragen, komt dezelfde bus weer langs. De tas hing nog steeds onaangeroerd in de bus...
Cepat, Cepat!
Wijs geworden van eerdere ervaringen zitten onze belangrijke documenten en pasjes netjes in een moneybelt onder mijn kleren tijdens een rit in een bemo. Dit minibusje brengt ons naar het prachtige Lake Toba op Sumatra. We hebben fantastisch uitzicht, omdat we voorin mogen zitten. De chauffeur is zo vriendelijke om ons te wijzen op de handige opbergplek onder onze stoel. Door het zitgedeelte op te tillen kan je er gemakkelijk een kleine tas in kwijt. Handig voor de schoudertas met eten en fotocamera. Je voelt hem al aankomen... 1 minuut nadat we uitgestapt zijn voor ons prachtige Batak huisje.. komen we erachter dat we de tas met onder andere de fotocamera zijn vergeten. Snel achter de bus aan! We houden de eerste de beste Bemo aan. Vragen de chauffeur met een vertaalboekje in de hand om achter die andere bus aan te racen. Sneller, sneller, cepat, cepat! Wij zijn zo brutaal te gebaren niet te stoppen om nieuwe passagiers op te pikken. Na een spannende race van 10 minuten stopt de bus voor ons en kunnen we snel de andere bus induiken. De buschauffeur kijkt verontschuldigend. Ik zou zweren dat hij de tas gewoon langsgebracht zou hebben als wij er niet in geslaagd zouden zijn om hem in te halen en het is niet eens zijn schuld! Een flinke fooi lichter voor onze snelle chauffeur en een ervaring rijker genieten we na in ons Batak huisje aan met meer.
Gelukkig zat er alleen een (niet al te kostbare) fotocamera in de tas en geen echt belangrijke spullen. Hoewel al die mooie foto's natuurlijk ook verloren waren gegaan.
Dit zijn drie redenen op bijvoorbeeld een paspoort, creditcard en pinpas direct op je lijf te dragen. Waarschijnlijk letten de meeste mensen wat beter op hun spullen, maar in situaties waarin je al je spullen met je meedraagt is het lastig om overzicht te houden en wordt je soms (bewust) afgeleid. De oplossing is eenvoudig door in dergelijke gevallen een moneybelt of iets vergelijkbaars te gebruiken.
Add new contribution