IN VIETNAM!!

Al drie weken bevind ik mij in Can Tho, Vietnam. Waar ik vrijwilligerswerk doe voor Vrijwillig Wereldwijd.
Ik werk op verschillende projecten waar ik Engelse les geef en kinderen met een handicap verzorg en liefde geef. Het zijn geweldige projecten die echt nodig zijn. Het is mijn tweede keer in Can Tho en ik heb hier echt een top tijd.

Hier een aantal samenvattende verslagen van mijn afgelopen tijd:

19 Juli 2013:
Dag allemaal!

We zijn alweer vijf dagen in Can Tho en zijn al op diverse projecten geweest.
We zijn al een paar keer naar de City Orphanage geweest, de Pagoda en Charity Class 1. Fijne projecten die we vorig jaar ook hebben gedaan.
aankomende maandag krijgen we het rooster van volgende week. We zijn nu met zn achten in het vrijwilligershuis: vier jonge meiden (incl. Renee), 2 dames (inc. Els) en twee jongens. Morgen gaan er drie meiden weg en blijven we over met zn vijven, een hele leuke groep!
Op de projecten zien we (gelukkig) toch wel kleine verbeteringen. Het gaat langzaam, maar toch, verbetering is verbetering.
In het City Orphanage zijn er helaas heel veel zwaar gehandicapte kinderen overleden. Op de ochtend dat we aankwamen zelfs nog een. Momenteel zijn er wel heel veel baby's, de jongste is vijftien dagen.
Wat erg leuk was is dat heel veel mensen en zelfs kinderen ons toch wel herkende!

De temperatuur valt dit jaar erg mee! (tot dusver) Het is (gelukkig) niet iedere dag zo heet en vandaag staat er zelfs een lekker windje.
Het gaat goed met ons, en we zijn erg blij met de groep in het huis.
zondag gaan we waarschijnlijk met de overgebleven groep op de brommer naar Vinh Long (een naburig stadje) en een nachtje slapen in een homestay (dus bij iemand thuis). Erg tof!

24 Juli 2013

Dag allemaal!

wat een week, wat een week.
afgelopen zondag en maandag (ons weekend) zijn we op de bromtol (scooter) naar Vinh Long gereden. En, jawel, zelfs moeder waagde zich aan dit gevaar. Renee een paar rondjes gereden en voor de rest achterop bij Maurice (wilde natuurlijk wel zeeeeer graag dit gevaar tackelen, maarja t kind heeft nog geen rijbewijs en als je dan neerstort is de verzekering niet zo blij).
Via allerlei binnenwegen naar Vinh Long gereden. Een prachtige route door de rijstvelden heen. Waar zouden we ook zijn zonder google maps.
In Vinh Long hadden we een gezellige home-stay voor 1 nachtje. Alles geregeld door Miss Hanh. De home-stay is gebouwd op een eiland, dus wij (en nog 100 andere Vietnemezen) op een pondje, met brommers en al, naar de overkant. zeer lachwekkend!
Ook weer gezellige mensen ontmoet in de Home-Stay (Oostenrijkers en Fransen). De volgende dag weer terug op de bromtol, 2 dagen zo ongeveer 140 kilometer in het Vietnemese gevaar. Ook nog een gigantische regebui (bijna tropische storm) gereden, maar ook dit overleefd. Jositis? dacht het niet, Bikkels!
Gisteren weer begonnen met werken op de projecten en vandaag een leuk uitje met een groep kinderen van Atlas (straatkinderen) en de Pagoda (weeskinderen) naar een binnenspeeltuin waar zelfs de Teachers (wij dus) niet veilig waren en ons zo ongeveer de gehele tijd in de ballenbak bevonden. Want oh wat is het leuk om je leraar met ballen te terroriseren!
Ook nog even bij KFC gegeten (Kentucky friend chicken, MCDonalds maar dan met kip) en daarna allemaal weer in de taxi (12 kinderen en vier begeleiders op elkaar gepropt).
Het was geweldig om te zien hoe de kinderen genoten. In het begin waren (vooral de kleintjes) nog erg voorzichtig omdat ze zoiets nog nooit hadden gezien. Slaan ze normaal elkaar voor een stukje speelgoed, liepen ze nu poeslief hand in hand, want het was toch wel erg eng. Later vonden ze het allemaal geweldig en waren ze elkaar zelfs eten aan het geven. Erg leuk! De kids zullen zeker goed slapen vanavond, maar wij ook! HAHA.
Gister nog karaoke gedaan met 2 Oostenrijkers, HILARISCH! Karaoke is hier helemaal hip en je gaat dan ook met je groep vrienden in een prive ruimte geheel in stijl (wij hadden de president room, welke zeer kitsch overdreven was ingericht). Daarna onze longen eruitgeschreeuwd omdat de muziek zo hard was, maar oh wat was dat lachen.
Het weer is hier wisselvallig. Warm, klam en afentoe een tropische bui erbij. Vergeleken met vorig jaar wel echt heel fijn dat het soms een beetje afkoeld.
Op de projecten zelf kunnen we (in vergelijking met vorig jaar) iets meer voor elkaar krijgen, wat erg fijn is. Dit is omdat we er voor de tweede keer zijn maar ook omdat Els (heel slim) lekker aan het slijmen is bij de verzorgers met 1euro kettinkjes van de action. Allemaal ten goede van de kinderen.
We zijn blij met de leuke groep die we hebben aangezien dat erg de sfeer bepaald. Helaas gaan er twee weg zaterdag (Maurice en Griet) maar ook de kleine groep die achterblijft is tof. Wel komt er donderdag nog een nieuwe vrijwilligster bij en we zijn dan ook erg benieuwd hoe die het vind.

28 Juli 2013

Dag allemaal!

wat gaat de tijd toch snel, er is weer een week om en Renee is al op de helft (HELAAS). Het weer is warm en we zweten ons rot met 30 kinderen aan je te hangen, maar het is het waard. De projecten lopen goed en daar zijn we zeer blij om! Aankomende week gaan we weer nieuwe dingen aanschaffen voor de projecten, onder andere nieuwe bedjes voor de allerkleinsten in het City Orphanage (want die zijn allemaal stuk en doorgezakt) maar ook speelgoed voor de kleintjes en gehandicapten, want dat is wel aan vernieuwing toe. Ook nieuwe slippers staan op het lijstje! voor de kinderen van de Pagoda, aangezien deze kinderen op schoenen lopen die of 10 maten te klein voor ze zijn, of 10 maten te groot. Het is me wat.

Van de week is bij City Orphanage een zeeeer, maar dan ook Zeeer klein nieuw babytje binnen gekomen. Moeders denkt met ongeveer 7.5/8 maanden zwangerschap en was van de week nog maar 1 week oud. Het kindje heeft nog geen kracht om te drinken en dus gaan we weer met pipetjes aan de gang om het kindje maar wat eten te geven. Ook moet het vol in het daglicht liggen aangezien het nog erg geel is. Na wat handen en voeten werk, begrepen ze wat we bedoelen en werden de tien lagen dekens, mutsjes en kleding eraf gehaald.
Ook de draagzak hebben we voor elkaar gekregen (niet dat ze veel keus hadden wat Renee had hem al binnen 10 seconden bij haar om gedaan) maar hopen dat ze het blijven gebruiken. ze stonden wel erg raar te kijken want zo'n zak hadden ze nog nooit gezien, maar al snel werd er gevraagd of ze hem ook mee naar huis mocht nemen (want ja, dat is natuurlijk wel handig). We hebben dan ook nadrukkelijk uitgelegd dat dat NIET de bedoeling was, en van de week lag ie er nog steeds! (gelukkig).

Vandaag hebben we lekker vrij gehad en eventjes een momentje voor onszelf genomen met jawel, een massage! goedkoop en proffi, we sliepen bijna.

De film gaat ook al goed! (Renee gaat een voorlichtingsfilm maken voor Vrijwillig Wereldwijd over het vrijwilligerswerk in Vietnam). City orphanage staat er al op, ook de Pagoda en vandaag hebben we in Charity Hospital een handje meegeholpen (op onze vrije dag) voor de fun (en de film natuurlijk). Ivo en Els zijn druk bezig met groenten te snijden voorr het eten voor de patienten die daar liggen. Een geslaagde filmdag.

Tot de volgende keer!!

liefs, ons

p.s. Maurice en Renee (de daredevils) hebben SLANG gegeten! We mochten zelf een levende slang uitkiezen die helaas de pan in moest. Maurice dacht dat doe ik wel even en propte dus een groot stuk in zn mond, waarna we erachter kwamen dat slang dus voor 90 procent uit bot bestaat (proestend en wel). Daarna kluivend een gehele slang op gegeten. Gelukkig smaakt het gewoon naar kip. Tja, je bent in Vietnam of niet!

2 Augustus 2013

Lieve allemaal,

ten eerste willen we jullie graag heel erg bedanken voor alle leuke berichtjes op de site! Als je zo ver weg bent is het heel erg leuk om iets van thuis te horen. We waarderen het dan ook zeer.

Back to Can tho. Het was het weekje wel weer. Ruzie in de City orphanage om mee te beginnen (Renee dan, opvliegend typje, van wie zou ze dat hebben ;P) De begeleidster van de kleuters deed erg moeilijk en had zichtbaar geen zin in ons. Ten eerste mochten we er niet in, we waren te vroeg volgens haar. Na wat gebons op het raam en een overduidelijke 'ik snap niets van wat je bedoel' gezicht (we snapte het natuurlijk overduidelijk, maar hielden gewoon vol) mochten we zuchtend naar binnen. Eenmaal binnen ging ze zitten op een stoel en negeerde ons. We mochten dan nog net met de kids spelen, maar daar hield het mee op. In de eerste groep zit een gehandicapt jongetje die het echt prachtig vind om met een stoel te spelen (geen idee waarom maar hij vind het geweldig!) dus iedere keer als we daar zijn zetten we een stoel voor hem neer (dus ook nu). En dat mocht niet. Luidkeels schreeuwde ze NO! en gebaarde naar het stoeltje dat het weg moest. Renee negeerde haar en speelde vrolijk verder met de kinderen (soms moet je maar gewoon de domme blanke spelen). Toen pakte zij het stoeltje af, waarop ik (Renee) rustig het stoeltje weer terug zette. Toen ze weer luidkeels NO schreeuwde en het wegzette, pakte ik doodleuk een ander stoeltje. Dat was natuurlijk fout. Dus ging het haar woord van NO tegen het mijne wat YES was. Geen boeiende conversatie. Boos trok ze de stoel uit mn handen waarna ik weer doodleuk een stoel pakte maar deze keer vanuit een andere kamer en hem vasthield terwijl het kindje ermee speelde. Nu was ze zo gemeen om een van de grotere kinderen tegen mij op te zetten en hem de stoel te laten afpakken en naar me te schreeuwen. Tja op dat kind kan je natuurlijk niet boos worden. Dus ik negeerde het allemaal maar en nadat zij doorhad dat het echt geen zin had ging ze maar met een ballon spelen, blijkbaar zelf ook nog een kind.
Bij de tweede groep was het ook al raak. Al tig keer hebben we gezien hoe de lepel vol smurrie achterin de keel van een klein hulpeloos kind wordt geschoven maar vandaag was het drie keer zo erg. Ze had een doek over het hoofd gelegd, neus dichtgeknepen en het het eten werd er naar binenen gegoten, nee wat zeg ik, gestampt. Kind huilend, wat bijna niet kon aangezien ze bijna geen lucht kreeg door die mond vol smurrie. Uiteindelijk kon ik (Renee) het niet meer aanzien en heb ik het overgenomen van haar, wat gelukkig wel mocht. Na wat luid gegodver in het Nederlands ging ik het proberen. Dit kindje is zo verwaarloosd dat het bijna een kruipend rompje is. Alhoewel, kruipen kan het niet eens met zo'n vergroeid lichaampje. Mama en ik hebben het er lang over gehad maar uiteindelijk besloten om toch een foto van het kindje op de site te zetten. Het is een erge foto, maar helaas is dit de werkelijkheid. Mocht je hier niet tegen kunnen, wees dan voorbereid of sla de foto over. (zie www.elsenreneenaarvietnam.waarbenjij.nu

Verder gaat alles goed hier, we hebben ook zeker de leuke momenten!
Volgende week gaan we zwemmen met de peuters van the city orphanage! Waar we echt mega veel zin in hebben.
Helaas zijn er al wat leuke vrijwilligers weg (Maurice en Griet), vertrokken uit het huis en zijn nu aan het reizen. Zeker leuk voor hun! en we hebben echt een toptijd met hun gehad!!

Voor mij (Renee) is volgende week alweer de laatste week! (HELAAS). De tijd gaat zo verschrikkelijk snel! Dus aankomende week nog maar veel leuke dingen doen met die kids.

Dit is ongeveer wat ik de afgelopen weken heb gedaan en het is hier prachtig. Vietnam is een mooi land en de kinderen hier hebben ons echt nodig. Na mijn terugkeer zal ik zo veel mogelijk doen om Vietnam, Vrijwillig wereldwijd, Vrijwilligerswerk en de projecten in Can Tho zo goed mogelijk op de kaart te zetten want de kids hier hebben ons echt nodig. Alles is ook terug te lezen op:

www.elsenreneenaarvietnam.waarbenjij.nu

Spoedig (bij terugkomst) een zeer lang verslag over hoe ik Vietnam en het vrijwilligerswerk heb ervaren.

liefs vanuit Vietnam!
Renee