Afzien... maar wel leuk!

Het was een hele trip om in Tamale, Ghana te komen! Het begon al in Nederland. Op Schiphol kreeg ik te horen dat het vliegtuig overboekt was en dat ik misschien niet mee kon met de vlucht. Nou de stress sloeg natuurlijk meteen toe. Bij de gate konden ze me meer vertellen, dat was dus 1 uur voor vertrek! Ik ben als een malle naar de gate toegegaan en heb meteen iemand aangesproken van KLM. Ze gingen hun best doen, maar het zag er niet goed uit, werd me verteld. Of ik uiteindelijk meekon, kon ik binnen tien minuten te horen krijgen, maar het kon ook zijn dat ik het pas 10 muinuten voor vertrek te horen kreeg. Drama dus! Gelukkig was er een meisje bij me die ook met dezelfde organisatie naar Tamale ging. Dus dat was wel fijn. Na een kwartier kreeg ik te horen dat ik mee kon! Ik heb die man beet gepakt, want ik was zo blij! Anders had ik de busreis
van 12 uur helemaal alleen moeten doorbrengen, want ik wist dat er meer vrijwilligers die zondag in Accra zouden aankomen. Dat was dus gelukkig goed gekomen, maar dat had me wel heel veel stress bezorgd.

We kwamen rond 20.00 aan op het vliegveld. Door de ophaalservice, 2 jonge Nederlandse mensen, werden we naar hun huis gebracht, waar we overnachtten. Daar heb ik ook mijn Ghanese simkaart gekregen. Ik zat dus met 2 telefoons, daarom ben ik vergeten om de tijd van allebei de telefoons te veranderen. We moesten om 5 uur opstaan, omdat we de bus naar Tamale moesten halen. Doordat het hier 2 uur vroeger is en ik dus de tijd niet had verzet, ging de wekker om 3 uur! Ik stond meteen op, de meiden met wie ik op de kamer lag, kwamen me halen.. het was pas 3 uur in plaats van 5 uur! Oeps! Dus nog 2 uur slapen, wat niet meer zo goed ging helaas!

Om 6 uur vertrokken we richting het busstation. Om 7 uur kwamen aan. De bagage moest gewogen worden. De bus zou om 8 uur komen. Dit werd 10 uur! Dat betekent dat we dus al 3 uur zaten te wachten! De busreis zou tussen de 12 en 14 uur duren. Dus de planning was dat we al laat zouden aankomen in Tamale. Het bleek nog later dan verwacht. Op een gegeven moment was er rook in de bus. Alle Ghanezen renden de bus uit, wij dacht wat is er nu aan de hand. Owja... wij betekent nog 5 andere meiden en 1 jongen. Heel gezellig! De meeste blijven ook 4 of 5 weken en we zitten nu ook met zijn alle in Tamale. Maar goed, de buschauffeurs sleutelden wat aan de bus en we konden weer verder. Dit tafereel herhaalde zich nog een keer of 2. Vervolgens bleven we om half 8 s avonds stilstaan in een of ander dorp. Ze zeiden dat we een uur zouden stilstaan. Er zou een andere bus uit een
andere stad komen. Elke uur zeiden ze dat het nog een uur ging duren. Uiteindelijk hebben we er 5 uur gewacht! Een andere bus kwam er niet, we reden opeens weer door! Echt een raadsel! Rond 5 uur s morgens kwamen we aan in Tamale. Dat betekent dat we er 22 uur over hadden gedaan! Het was echt afzien! En we hebben allemaal besloten om met een binnenlandse vlucht weer terug te vliegen naar Accra. Die busreis was eens, maar nooit meer!

Dinsdag zijn we de stad gaan verkennen en hebben we introductie gehad. We blijven nu tot en met vrijdag hier op kantoor. Er zijn bedden, douches en wc. Prima dus! Het is wel fijn dat we hier kunnen bijkomen en wennen, voordat we naar het gastgezin gaan. Vrijdag gaan we naar het gastgezin en maandag starten we pas op het project... in mijn geval lesgeven. De komende dagen gaan we een djembe cursus volgen, lijkt me heel leuk! Heb ik alleen eens op school gedaan. En we gaan leren hoe we foefoe
moeten maken. Ook gaan we nog een keer zwemmen en onze fiets ophalen. Vandaag zijn we dus de stad en alle markten gaan verkennen. Ik dacht dat dit een rustige stad was, maar het is echt super druk! Ik zie mezelf hier nog niet fietsen, want dat is wat we straks moeten gaan doen! Heel veel autos en bromfietsers die door elkaar rijden en daar moet ik met mijn fietsje tussendoor! En dan ook nog de weg leren, daar ben ik altijd al zo goed in, NOT! We zullen zien, zal vast goed komen!

Ik heb gisteren bovenstaand stukje geschreven op een computer op kantoor. Daar is alleen geen internet. Nu zit ik in een internetcafe en schrijf ik nog even de belevenissen op van deze morgen/middag. Vanmorgen zijn we naar een basisschool geweest. Erg leuk! Al die kindjes zijn kei vrolijk en ze willen je naam weten. Ook zijn ze meten super vrij, dan komen ze aan je hangen en met je spelen. Ook was er een lerares dat haar kindje bij had in de klas en die zat ze borstvoeding te geven!Heel apart, dat zou ik niet moeten proberen bij mijn leerlingen!!

Vervolgens zijn we onze fiets gaan ophalen en zijn we naar een voetbalstadion gefietst. Dat ging eigenlijk best goed. Ik dacht dat fietsen gaat nooit goed komen, maar het viel hartstikke mee. Het voetbalstadion was mooi, maarja ik geef niet veel om voetbal, dus ik was zo uitgekeken! Toen zijn we nog even gefietst naar het project waar ik ga werken. Dus die weg zit ook in mijn hoofd! Het was wel warm om te fietsen, want de zon scheen ook nog eens lekker fel! Owja, ik weet nu ook dat ik met een ander meisje, Fieneke, in een gastgezin zit. we hebben als het goed is wel aparte kamers. Maar dit vind ik wel fijn met fietsen enzo, dan hoef ik tenminste niet alleen! Nou jullie hebben nu wel genoeg om te lezen, lijkt me zo!

Liefs,

Anouk