Terwijl ik, na een gevecht met mn fiets, met een lichte hersenschudding op bed lig realiseer ik me opeens hoe anders mijn leven hier in Nederland is als dat van een aantal van mijn vrienden op Bali.

Terwijl ik me suf solliciteer, gesprekken heb en binnenkort afstudeer is mijn vriend aan het werk als skileraar in de Oostenrijkse Alpen. Jaloers makende gondel-selfies en foto's verschijnen op de app. Maar ik mag ook, de wintersport vakantie met mijn zusje staat vast. Met een vriendin kijk ik ondertussen naar nieuwe woonruimte en alles voelt opeens heel echt. 

En opeens vraag ik me af hoe dat voor Kadek geweest moet zijn. Kadek Ola is een jaar jonger dan ik maar zijn leven ziet er zo anders uit. Hij trouwde jong en werd ruim 3 jaar geleden vader van een dochter, Putu Sukma. Z'n huwelijk hield helaas geen stand en sinds 2.5 jaar is hij "alleenstaande" vader. Zijn middelbare school heeft hij nooit af kunnen maken. Hij probeert zijn dochtertje, moeder en de rest van de familie te onderhouden door te werken in de bouw. En als daar even geen werk is, dan helpt hij de buren met wat kleine klusjes.Sneeuw, een woningbouwcorporatie, huurtoeslag, zorgverzekering, spaarpotje of back-up plan dat kent hij niet. 

Hoe anders is mijn leven. Mijn ouders zullen altijd een goede back-up zijn en de Nederlandse overheid helpt mij als starter met huursubsidies, zorgtoeslag en andere zekerheden. Ik heb de tijd om rustig alles uit te zoeken, keuzes te maken en te leven. En nog, nog twijfel ik geregeld. Aan de ene kant "mis" ik het Balinese leventje soms best wel. De ongeorganiseerdheid, flexibiliteit, tijd voor elkaar en de langzame manier waarop alles gaat.  Maar of ik daar ook zo van zou kunnen genieten als ik geen enkele (financiële) zekerheid zou hebben, nee dat denk ik niet. Hoe zou dat voor Kadek geweest zijn? Had hij de tijd om zijn eigen keuzes te maken en te leven? Of had hij dingen graag anders gedaan. 

Ik neem me voor het hem te vragen, maar niet meer vandaag, morgen. 

Welterusten, selamat tidur.