Het leven in kenia!

Het is al weer even geleden dat ik een reisverslag geschreven heb. En omdat er nu op de icu maar 1 patiënt ligt met 3 verpleegkundige en ik is er zeeen van tijd. 

Vorige week was mijn laatste week op de private ward. Ik heb nog nooit zo veel doorligwonden gezien. Maar echt ook heel groot, deze wonden stinken erg en het ziet er ook naar uit. Op de vraag: wat doen jullie hier tegen zei de nurse inmasseren elke ochtend met vaseline. Toen vroeg ik of er ook wisselligging gedaan werd antwooorde hij met Ooh ja dat gebeurd ook. De hele dag heb ik met die nurse mee gelopen en geen wisselligging gezien. Maar goed alles gaat echt heel langzaam en daarom was ik blij dat de tweede stageweek erop zat. Lekker twee dagen vrij. We zijn downtown geweest op even de tourist uit te hangen. Met onze camera's opzak zijn we naar het National Nairobi Museum geweest. Ik denk dat we in totaal er langer over hebben gedaan om dat museum te vinden dan dat we erin zijn geweest. We hebben geleerd over de dieren van Kenia en een beetje geschiedenis. Daarnaast was er een expositie over de terroristische aanslag op westgate dat nu een jaar geleden is. Dit was erg interessant om te zien. Nu is het het zo dat als je een supermarkt , winkel, bepaalde bussen of shoppingcenter instapt je gefouilleerd word en door een scanner moet. Diana vertelde dat dit na de terroristische aanslag is ingesteld. 

Op de terug weg naar huis werd Stephanie door een man aangesproken om even mee zijn winkel te bekijken. Hij was erg vriendelijk en maakte grapjes wij hadden hier eigenlijk totaal geen zin in. Dus met tegen zin toch even die winkel bekeken na 5 min wilde we naar buiten omdat we toch niks gingen kopen.Toen werd die man meteen boos en schreeuwde oke give me 2000 shilling then. Alsof we zomaar geld zouden geven. Sloeg helemaal nergens op niks is hier oprecht en alles daaid om geld dat vind ik steeds weer een teleurstelling. 

Zaterdag hebben we een rustdag ingestelt. Naast al het huiswerk dat we gemaakt hadden zijn we even Lekker westers naar een italiaan geweest. Ik heb genoten van een pasta en staphanie en hannah van een pizza. Doordat we gewent zijn niet meer grote porties te eten blijf de helft van mijn pasta over. Het is hier heel normaal om een doggybag te vragen en je overgebleven eten mee te nemen. Zo gek is dit ook niet je betaald er immers voor. Dit ga ik ook zeker doen als ik in Nederland eten over heb. Gewoon mee nemen die handel anders word het toch weggegooid. 

Zondag zijn we naar weeshuis gegaan. We hadden erg veel zin om de kinderen te leren kennen. Bij aankomst was er geen kind te bekennen op het terrein. Wel twee honden. De guards brachten ons naar een klein kamertje waar erg veel lawaai vandaan kwam. 30 kinderen ( van 4t/m 6 jaar)met scheuren in hun kleding zaten opgepropt naar een film te kijken. De 'leraar' met netjes overhemd, pantalon en keurige schoenen groette ons pakte 3 klapstoeltjes maakte deze schoon en we konden plaats nemen. Anderhalf uur hebben we daar gezeten. Alhoewel het een leuke film was werd hij eindelijk stop gezet. Omdat de kinderen hun aandacht er totaal niet bij konden houden. Het was ook geen kinderfilm. De kinderen mochten buitenspelen en de leraar zei " oh passen jullie even op de kinderen dan maak ik de lunchtafel klaar en weg was ie. Stonden we dan met 30 kleine kindjes naar ons starend. De leraar had gezegd dat ze niet mochten voetballen en wat wilde de kinderen ja natuurlijk voetballen. We hadden erg veel spullen voor het weeshuis meegenomen inclusief voetballen . We hebben gewoon die voetbal opgepompt en aan de kinderen gegeven blij dat ze waren! Erg leuk om te zien. Na de luch mochten de kinderen weer voetballen na 30 min moesten ze verzamelen en douchen. Na het douchen was het tijd om te slapen. Slapen? Kinderen van 6 jaar? Nee gaat natuurlijk niet lukken. Allemaal moesten ze op een kleedje op de grond liggen van slapen is nooit wat terecht gekomen. Na een half uur zeiden we gadag want we vonden het erg nutteloos allemaal. De oudere kinderen waren onder tussen terug van de kerkdienst en ging surprise filmkijken .... Echt niet dat wij hier bij gingen zitten. De leraar was zelf ook nog een student en vertelde dat hij dit als soort bijbaan heeft. Elke zondag let hij op de kinderen. Hij zei dat hij ons beter wilde leren kennen en of de de volgende keer eerder konden komen. En dat hij ook bij ons thuis wilde komen. Stephanie ik en hannah keken elkaar aan en wisten niet hoe snel we wegmoesten. Wat een malloot. 

Op maandag begon ik op de ICU. Ik vond het erg spannend. Ik kon meteen beginnen met een verlamde patiënt uit te zuigen. Via de neus ,mond en tracheostoma de patiënt kon helemaal niks meer niet eens zelf ademen de decubitus plekken zaten op de oren en was erg zielig om te zien. Ze kon alleen maar met haar ogen bewegen af en toe maar verder was het een kasplantje. Ik vond het echt onmenselijk maar goed zo gaat dat nou eenmaal hier. Verder was er nog 1 patiënt die zichzelf kon wassen ??!??! Ja een patiënt die op de icu ligt en gewoon helemaal zelfstandig is. 

Dinsdag ochtend kwam ik om 08.00 op de icu en was er meteen een reanimatie aan de gang alleen was er 1 vpk aanwezig daarom moest ik mee helpen met balloneren. Het was de verlamde patiënt die geen zuurstof op kon nemen waardoor de saturatie rond 30% zat ( normaal 96 t/m100) na een half uur balloneren had de patiënt geen pols en dus hartritme meer. Ik was erg blij voor de patiënt dat ze overleden was want het kwaliteit van leven was zeer slecht. Hier in Kenia mag er absoluut geen euthanasie gepleegt worden er word alles op alles gezet om de patiënt in leven te houden hoe dan ook en dit vind ik onmeselijk. 

Met me collega'a heb ik veel gesprekken over geloof, relaties Ect. Ze vinden het erg bijzonder hoe het allemaal in ons land gaat en dat er weinig mensen geloven kunnen zij bijna niet geloven. Ze vinden het ooknerg interessant hoe wij met relaties omgaan en kinderen. Ik vind het wel grappig ze kijken me vaak aan alsof ik iets heel geks vertel. Maar dat zal wel zo zijn voor hun dan. 

Thuis gaat verder alles goed. Elk weekend wassen we onszelf ja 1x per week dus je kan je wel bedenken hoe wij er hier bijlopen waarnaast wassen we onze kleding ook zelf met de hand. Dit kan ook gedaan worden door iemand maar dan krijg je je kleding met gaten terug. We hebben regelmatig geen stroom dan zit je in het donker met wat kaarslicht dit begint steeds meer te wennen laatst hadden we geen water en dit is wel vervelend dan realiseer je je opeens hoevaak je water gebruikt. 

We hebben een reisje geplant voor de laatste week in Kenia. We gaan naar Mombasa en nog andere kustplaatsen. Heerlijk even bijkomen van het ziekenhuis en ik kijk er erg naar uit. 

Asanti voor het lezen 

xxx Kamila

Follow the author: kamila Guarch
Promotions
verzekering studeren in het buitenland

Ga jij binnenkort studeren in het buitenland?
Regel je zorg- en reisverzekering via JoHo!

More contributions of WorldSupporter author: kamila Guarch
Content categories
Comments, Compliments & Kudos

Add new contribution

CAPTCHA
This question is for testing whether or not you are a human visitor and to prevent automated spam submissions.
Image CAPTCHA
Enter the characters shown in the image.
Access level of this page
  • Public
  • WorldSupporters only
  • JoHo members
  • Private
Statistics
[totalcount]