De wereld is een heel groot boek! Een groot dik boek wat je met hand kan schrijven op elke lege plek wat je ziet. Bij sommige mensen met hun bijzondere verhalen, kan je boeken blijven schrijven! Een boek waar in staat beschreven, hoe de mensen ergens leven, hoe mooi het land is, en hoe moeilijk het leven daar ook is.

Voor een hoop mensen op deze wereld zal het maar bij een hoofdstuk blijven, zo komen namelijk nooit verder dan hun eigen land of vaak hun eigen dorp, hoe mooi allerlei andere landen ook kunnen zijn! Ze zullen het nooit te zien krijgen en nooit meemaken wat de verhalen en kleuren en geuren zijn hier in Nederland en ander landen.

Dit Ugandahoofdstuk zal nu nog uitgebreider worden dat hij nu al is. Want vandaag vrijdag ochtend 11 juli 2014, en mijn wekker is om uur half 5 afgegaan. Elke dag wordt ik wakker net als altijd en ga ik naar school, stage of naar een goede vriendin. Maar dit keer ben ik opgestaan om naar een speciale bestemming te gaan, een andere bestemming waar ik normaal dagelijks (nooit) kom. Want na maanden voorbereiden voor deze speciale bestemming, ja vandaag naar: Uganda!

Vandaag gaat mijn avontuur weer beginnen voor 2 maanden. Het voelt zo raar, zoveel gevoelens gaan door mijn hele lichaam heen.
Blij, Dat ik weer terug ga/mag naar Uganda voor de 2e keer!
Opgewonden, Hoe zou het allemaal gaan, deze 2 maanden?
Verdriet, Om mijn familie en vrienden waar ik zoveel van houd, 2 maanden lang niet zal zien, maar wetend dat ik ze weer zal zien na een mooie periode dat ik zal beleven in Uganda.

Maar om dit alles weer mee te kunnen maken heb ik een hoop voorbereidingen gedaan. Het was me een hele lange waslijst, maar het is me weer gelukt en wat ben ik er trots op, kan alleen nog maar trotser worden! Elke belangrijke stap dat je gezet hebt, is elke stap dichter bij. Het is een magisch gevoel, het voelt alsof je voor het eerst verliefd word op iemand, en wat is dat fijn om te voelen! Het besef komt dan echt tot je door dat je echt naar Afrika toe gaat, om iets bijzonders te doen voor de wereld, de toekomst van mij en JOU!

Op weg naar Schiphol en nog ruim 10 uur in het vliegtuig zitten, en dan komt die heerlijke, typische Afrikaanse geur weer op me af. En zie ik weer de rode aarde, de begroeiing in duizenden kleuren groen en overal zijn mensen onderweg, op blote voeten langs eindeloze wegen, lopend met een afgeladen volle fiets, met een paar koeien of met een jerrycan en vaak ook nog een kindje op hun rug.
Waar je ook kijkt, overal spelen kinderen tussen de bananenbomen, die op een stukje vruchtbare grond groeien. Als ze jou eenmaal gespot hebben dan hoor je de kinderen roepen: 'Mzungu, mzungu’ samen met de zwaaiende handjes.

Ik kan alleen maar zeggen dat ik er onwijs veel zin in heb om naar Uganda te gaan en een hoop dingen weer herbeleven, en weer nieuwe dingen beleven en ervaren. I'm so HAPPY, I have big smile on my face…

Tevens ook het afscheid nemen in Nederland maar zoals Marco Borsato zegt: "Afscheid nemen bestaat niet!" want ik zie ze gewoon over 2 maanden weer terug in het Kikkerlandje oftewel Nederland. Kan dan ook niet wachten om iedereen weer te zien en mijn bijzondere verhaal aan jullie te vertellen… Maar voor ik dat kan moet ik eerst deze hoofdstuk van mijn leven doorstaan.

Ik zal er van genieten, en schrijven met plezier, ik hoop dat jullie ook van elke letter genieten en mijn reis ook een beetje kunnen meebeleven van mijn mooie en bijzondere reis in Afrika - Uganda.