Na het vieze eten van gister avond (wat ik trouwens zelf gekookt had) was ik heel blij om vanmorgen weer normaal te kunnen ontbijten.
Na het ontbijt gingen we naar Bobbi Bear. Het gebouw was zo mooi en netjes en vooral in vergelijking met derest van wat we al gezien hebben. Eureka gaf ons uitleg van hoe het allemaal te werk ging bij Bobbi Bear. Ze vertelde ons dat elke 3 minuten er in Zuid- Afrika een kind verkracht werd en dat 95% van de verkrachters familie is van het slachtoffer. Dus maar 5% is een vreemde voor het slachtoffer. Heel heftig om te horen! We kregen ook te horen wat er allemaal wordt meegenomen wanneer de Rough Anties naar een nieuw slachtoffer gaan: – schoon ondergoed omdat hun eigen onderbroek wordt ingenomen door de dokter, aangezien daar bewijsmateriaal op kan zitten) – maandverband omdat het slachtoffer blijft meestal bloeden – eten en drinken omdat het meestal heel lang duurt -doekjes voor de tranen
- een tekenboekje en een teddybeer, hier kan het kind zijn emoties en gebeurtenissen op uiten – medicijnen tegen HIV/Aids, deze krijgen kinderen die verkracht zijn altijd meteen omdat het kan zijn dat de dader HIV heeft, en niemand kan de dader verplichten om zich hierop te laten testen. Dit medicijn moet binnen 72 uur worden toegediend, anders werkt het niet.

Het was een heel aanrakende speech! Het raakte iedereen wel vooral toen we ook nog foto’s van verkrachte kinderen te zien kregen die in het huis verbleven.

Na de speech gingen we naar de Tree Clinic, dit is een boom waar mensen bij elkaar komen om te dansen, zingen en bidden. Super leuk om dit een keer te mogen zien. Sommige konden ook echt heel mooi zingen! Op het einde mochten we allemaal eten, drinken en oude kleren uitdelen aan de mensen. De appels waren gewoon half beschimmeld, de mensen waren er heel blij mee ze aten het zo op! Prachtig om te zien hoe blij ze daar zijn met bijvoorbeeld een oud truitje met gaten erin of een beschimmelde appel. Toen alles uitgedeeld was gingen de mensen weer naar huis. Een vrouw vertelde ons dat sommige mensen wel een paar uur moesten lopen om bij de Tree te komen, sommige moesten zelfs door rivieren lopen waar het water tot aan hun nek kwam.

Terug in het hostel gingen we een documentaire kijken van Bobbi Bear. Jammer genoeg viel ik naar een paar minuten al in slaap, ik was zo moe. Dus hier kan ik niet veel over vertellen.

Rond 3 uur kregen we zulukookles van 2 leuke gekleede vrouwen. De groep werd in 4 groepjes verdeeld. Elk groepjes moest iets doen bijvoorbeeld groenten snijden of kip wassen en klaarmaken. Manon, Anouk, Chelsea, Irene en ik deden de kip. Om 6 uur was het allemaal klaar en gingen we eten, ik vond het niet zo lekker haha. Ben blij als ik weer thuis kan eten. Maaaaar ik heb wel alles geproeft!
Morgen weer een nieuwe dag, wow wat gaat het snel! kusjesss