Toch maar even de verhalen van mijn blog overzetten op mijn werelduspporter pagina!

Een waarschuwing vooraf dit wordt een lang verhaal!

De vliegreis

Na een emotioneel afscheid op het vliegveld begon ons avontuur. Toen eerst onze bagage was doorgespit en een domme vrouw begon te schudden met de thermoskan met medicijnen van Janneke konden we eindelijk het vliegtuig in.Toen we in het vliegtuig naar Accra zaten waren we allebei dood op (Janneke is ook lekker gaan slapen), ik heb 3 films gekeken om zo een beetje de tijd te doden. Het enige wat mij nog meer wakker hield naast de films was de kou. Man ik heb het nog nooit zo koud gehad.

Aankomst

Onze aankomst was hectisch. We waren zo opgelucht toen we Toontje (de vrouw die ons kwam ophalen) hadden gevonden. Najah zij had ons gevonden. Toen we het vliegveld uitliepen werden we overspoeld door “mannetjes”. Of te wel taxichauffeurs.  Ze pakken gewoon je koffer en lopen met je mee en als ze uiteindelijk zien dat je ze niet nodig hebt vragen ze geld voor het sjouwen van je koffers.. altijd fijn. niet gegeven. Toen we bij Toontje thuis aankwamen kregen Janneke en ik te horen dat we bij een vriend van Toontje onder werden gebracht. Door het regenseizoen waren de wegen daar echt onbegaanbaar..overal kuilen en modder. Het was daarom ook niet zo verwonderlijk dat de auto vast kwam te zitten. Het laatste stuk werd dus lopen. Een ding is zeker. Een modderbad is voor mij geen wellness meer.

Accra

Na een warme nacht waren we echt toe aan een douche. En ja de douche was niet meer dan een emmer met water met een beker erin. Ijskoud, maar wel lekker. Toen hebben we ook nog kennisgemaakt met een stroomuitval. Na een lekker ontbijt bij Toontje en een emotioneel gesprek gingen we een tour door de stad maken. Het verkeer? Complete chaos. Niemand houdt zich aan de regels. Heb nog nooit zo veel doodsangsten uitgestaan. We werden ook door iedereen aangestaard want ja een Slaminga (Blanke) zie je daar niet elke dag. We zijn naar liberty square geweest, hebben een vuurtoren beklommen met een prachtig uitzicht op een vissersdorpje en lekker gegeten bij een italiaans (jaja) restaurant. Dit was ook gelijk het duurste restaurant van de stad… fijn. We zijn ook nog eens met onze neus op de feiten gedrukt dat wanneer je aan iemand vraagt of ze mee eten (gewoon als vraag) en ze doen dat, dat jij de rekening betaald. Zucht. We kwamen een beetje terneergeslagen terug bij Toontje, maar die pepte ons in een mum weer op.

Busreis

De volgende dag moesten we om 4h op om de bus naar Tamele te kunnen pakken. Toontje waarschuwde ons nog dat het een lange en hobbelige busreis zou worden. Nou dat hebben we geweten. 13h in de bus en die schudde ook nog is erger dan een Braziliaanse kont.  We hebben wel veel mooie foto’s gemaakt, want ja Ghana bleek toch nog wel erg groen en schoon te kunnen zijn. Ook nog even lekker geslapen en een filmpje gekeken. O en we hebben ook nog eens veel fruit gegeten (meloen, banaan, appel, ananas), want Ghana is spotgoedkoop. 50 cent voor een grote tros bananen en dan zijn ze ook nog eens 10000x lekkerder dan die in Nederland en dan heb ik het nog niet eens over de ananas. Verrukkelijk. Enige nadeel van de tros bananen was de spin die er op zat.

Tamale

Toen we in Tamele aankwamen maakte we kennis met Bash een van de begeleiders van Vrijwillig wereldwijd. Hij is ontzettend grappig en bracht ons ook nog noedels omdat we nog geen avond eten gehad hadden. We sliepen de eerste nacht op het kantoor. Najah voor sommige was het een lange nacht want de moskee begon alweer om 4h met het ochtend gebed en de geit en de haan maakte het er niet beter op. In de ochtend gingen we er vroeg uit en een van onze mede vrijwilligers had haar onderbroek in de wc laten vallen.. hilarisch natuurlijk, maar het feit dat ze die liet drogen door hem op te hangen aan de ventilator aan het plafon deed ons bijna huilen van het lachen. Toen gingen we dan eindelijk de stad verkennen. We hebben heel veel gezien en allemaal lekkere dingen gegeten. Bij restaurant Sparkels was het teminste lekker rustig. Hier komen vrijwilligers dus blijkbaar ook graag. In de avond gingen we eten bij de Kidz Active Lodge (een modern onderkomen voor vrijwilligers). Ik voelde me tijdens het eten heel erg misselijk en heb dan ook niet veel gegeten. Ook kreeg ik toen heel erg last van heimwee, maar de mede vrijwilligers en bovenval Janneke waren heel erg lief voor me. Toen was het tijd voor fietsen! Jaja typisch Hollands. Het was gelukkig heuvel af en we kwamen zonder kleerscheuren (wat nog een wonder was als je het verkeer zag en het feit dat Janneke ook nog een klapband kreeg) bij het kantoor terug.

Project

De volgende ochtend gingen we eerst eens kijken bij ons project. Toen we op de school aankwamen zaten de kinderen nog braaf in de les en wij moesten beginnen met het overtypen van de toetsvragen, want de toetsweek begint volgende week. Ik was nog steeds niet helemaal lekker en het ging van kwaad naar erger. Toen in de pauze werden we overspoeld door kinderen. Iedereen wou aandacht van je op welke manier dan ook. Op een gegeven moment kon mijn lichaam het niet meer aan en ben ik samen met Janneke terug gegaan naar het kantoor om daar de hele middag op bed te liggen met hoge koorts.

Gastgezin

Ik werd er rond 3h weer uit getrommeld omdat we toch naar ons gastgezin moesten. Na een lekkere koude/verfrissende douche en met de hulp van Janneke heb ik alles op tijd weer klaar kunnen maken om naar het gastgezin te gaan.  Eenmaal bij het gastgezin werden we verwelkomt door de dochter van de gastvrouw. Zij is net als Janneke en ik 18 jaar en er was ook gelijk een klik. Ik schaamde me ook kapot dat ik dus moest overgeven, maar ze waren erg lief voor me en hebben het voor me opgeruimd. Mijn maag kon alles even niet aan en ook het avond eten kon ik niet binnen houden.

Ziek

Ik ben toen ook maar gauw in bed gaan liggen. Vrij snel bevond ik me al in dromenland, maar werd rond een uur of half 10 Ghanese tijd weer wakker en kon nog net het laatste stukje van de voetbal zien. Helaas had ik de penalty’s gemist vanwege het feit dat ik niet meer van de wc afkwam. Ik was erg verdrietig en had overal last van. Ik was dan ook weer gauw me bed in gedoken, maar het werd een moeizame en lange nacht waarvan ik weer de meeste uren op het toilet was te vinden.

Ochtend

Ik voel me nu alweer een stukkie beter. Nog steeds niet helemaal fit, maar ben van misselijkheid af en de koorts is ook gezakt. Ik moet alleen nu oppassen dat ik niet uitdroog, wat nog een hele opgave is. Vandaag ga ik dan ook niet naar het project maar kruip nog lekker me bed in. Maar eerst heb ik nog de stem van me moeder en vader gehoord wat erg geruststellend was. Ik hoop dat ik gauw weer helemaal fit ben en jullie ook meer op de hoogte kan houden.

Tot gauw!

Janneke en Nadia