Op de tweede dag in Uganda, gingen we met de helft van de groep naar Kim en Kim. Dit zijn twee Nederlandse vrouwen, die hier in Uganda wonen en werk hebben. Ze hebben een afdeling in het ziekenhuis voor ondervoede kinderen opgericht, hier behandelen ze deze kinderen en zorgen ervoor dat ze snel weer op de been zijn door ze gezond eten te geven. Ook hebben ze een plantage gekocht van 7 hectaren. Hier wordt groente en fruit verbouwt en aan het ziekenhuis gegeven. Ook verbouwen ze pinda's en hiermee hebben ze een project opgestart, ze gaan de ouders van ondervoede kinderen leren hoe ze pindakaas moeten maken, aangezien hier veel goede vetten en vezels inzitten.

Dus in de ochtend kwamen we bij het huis van Kim (1) aan. Het regende superhard, wat in geen weken gebeurd was, dus de Nederlanders brachten weer regen mee. Maar de mensen in Uganda waren superblij met de regen omdat ze met de plantages afhankelijk zijn van regen en omdat ze geen stromend water hebben en dus alles in grote tanks op moesten slaan.

Voor ons kwam het helaas niet zo handig uit, want de plannen moesten gewijzigd worden. In plaats van een mooie wandeling door de omgeving te maken en een beetje rond te kijken gingen we met een busje naar het ziekenhuis, om de afdeling van ondervoede kinderen zelf te bekijken.

Toen we bij het ziekenhuis aankwamen zagen we allemaal mensen in nette kleren. De meeste mannen liepen in pak en de vrouwen in galakleding. Alleen om te laten zien dat ze niet arm waren, of om te doen alsof. Toch waren wij the center of attention als grote groep blanken in een klein Ugandees ziekenhuis.

In de kamer voor ondervoede kinderen was het gelukkig rustig, er was maar één patiënt op de afdeling. Dit was het kleine en magere jongetje Simon. Gelukkig werd er goed voor hem gezorgd en zijn vader gaf hem gezond eten.

Het was heftig om te zien wat voor kinderen er in het ziekenhuis terecht komen. Dit zagen wij namelijk op foto's van de patiënten, toch was het ook mooi om te zien hoeveel kinderen er ook weer gezond uit komen. Om er voor te zorgen dat de kinderen ook gezond blijven gaan Kim en Kim ook altijd op huisbezoek bij de voormalige patiënten en hun familie. Dit doen ze meestal om de maand maar dat verschilt per kind.

Ook wij gingen op huisbezoek. We kwamen bij een vrouw en die had een stuk of vijf kinderen van de straat gehaald en in huis genomen, haar eigen kinderen waren al de deur uit en woonden op zichzelf. Het is mooi om te zien dat er mensen zijn die voor zoveel kinderen willen zorgen terwijl ze zelf ook bijna niks hebben.

Na de huisbezoeken gingen we lunchen in een piepklein eettentje. Hier kregen we een soort buffet met verschillende soorten rijst, doperwten gerecht, bonensalade, koolsaladen en aardappels. Het was typisch Ugandees en erg lekker.

Vanuit Kim gingen we later die dag naar een markt in de buurt. Het was wel jammer, want het was net kerst geweest en daardoor waren er weinig mensen en 'kraampjes'. Toch werden deze muzzungu volop aangekeken door de bevolking, waaronder ook de varkens die op de vuilnishopen woonden. Wel keken de mensen zogauw je ze begroetten je super vrolijk aan.

En na het eten was de eerste dag bij Kim en Kim beëindigd.