Na een verblijf van elf weken werd het tijd om afscheid te nemen van het weeshuis in Ilula Tanzania, opgericht door IOP. Inmiddels ben ik al vijf dagen thuis. De weesmeiden en het personeel hebben mij laten voelen alsof ik thuis ben gekomen. Het voelde dan ook raar om naar huis te gaan. De weesmeisjes hebben echt een plekje in mijn hart veroverd evenals het personeel die ik nu al mis.

Tijdens mijn reis heb ik vele antwoorden gekregen op vragen en een nieuwe wereld leren kennen. Voor mijn reis had ik gedacht dat ik hen zou helpen en mijn kennis zou overdragen, maar ik had nooit verwacht dat ik zoveel van hen zou leren. De confrontatie met de armoede vond ik in het begin moeilijk, maar ik ben nu wel weer dankbaar voor de kleine dingen in het leven. Vanwege mijn grote nieuwsgierigheid heb ik de Tanzaniaanse cultuur goed leren kennen. Het was goed geweest om hier voor een langere tijd te zijn, want zo kon ik ze beter helpen. De mensen zijn super vriendelijk, hulpvaardig, vrolijk en vooral geduldig. Ze kunnen zonder problemen uren wachten. Dat is natuurlijk ook wel een struikelblok, want problemen worden niet vanzelf opgelost.

Aan de andere kant zijn de meesten behoorlijk asociaal. Lichaamstaal hebben ze hier niet geleerd dus in belangrijke vergaderingen kunnen ze gerust achteroverleunen om te gapen. Als ze een oneerlijke prijs vragen lachen ze vaak heel gemeen, zodat ik meteen weet dat ik moet onderhandelen. Troep wordt gewoon op straat gegooid en verwacht niet dat ze je rustig de bus laten uitstappen als zij er in moeten. In de drukke dala dala kwam het regelmatig voor dat iemand half op mijn schoot ging zitten, op mijn voet voor een lange tijd ging staan of mijn haren eruit trok. Ook kruipen ze altijd voor als er een lange rij staat.

Het merendeel van de Tanzianen gaan tegenwoordig naar school, maar niet meer dan vijf procent heeft de mogelijkheid om na de basisschool verder te leren. De opgedane kennis tijdens de basisschool is niet genoeg om je te ontwikkelen. Ik vond het heel bijzonder om te ervaren wat scholing voor impact heeft. Daarnaast heb ik gemerkt dat geschoolde kinderen op een positieve manier al tradities proberen te veranderen.

Al met al was het een onvergetelijke ervaring die ik voor geen goud had willen missen.