drama- deel 2

Aangekomen op het vliegveld belanden we buiten met 500 man in de rij om binnen te komen. De ingang bestaat uit één deur, dus het kost ons een half uur om überhaupt binnen te komen. Eenmaal binnen wordt onze bagage -ahum, onze rugzakjes- gecontroleerd. Vervolgens moeten we in de rij gaan staan om in te checken. We komen amper vooruit en als we dan eindelijk op de helft zijn wordt onze rij gesloten, en moeten we ergens anders achteraan gaan staan. Dit overkomt ons zes keer achter elkaar, waardoor we uiteindelijk pas na drie uur aan de beurt zijn. Al die tijd was het daar binnen stik benauwd, en ik moest al sinds de busreis naar het toilet. Echter was het dichtstbijzijnde toilet pas toegankelijk na de check-in. Kortom, het was een hel.

Na een lange tijd werden we dus eindelijk gebracht naar het vliegtuig. En zelfs dat ging op zijn Afrikaans. Want om de paar minuten kwam er dus iemand binnen om een vlucht op te roepen. Dus er kwam een mevrouw binnen die Johannesburg omriep. Wij wisten nog steeds niet hoelaat we nou eigenlijk vlogen, dus míjn begeleider besloot het aan deze mevrouw te vragen. Om een uur zouden we dan eindelijk vertrekken. Op dat moment was het pas negen uur, dus we hadden nog een hele tijd, maar dat gaf niet. We waren al blij genoeg dat we gingen.
Vijf minuten later komt er een man binnen die de last call van onze vlucht omroept. Lekker geregeld!
Naja, het gaat er natuurlijk om dat we konden vliegen, eindelijk