5. Laatste loodjes

Lieve allemaal,

Het is lang geleden dat ik een blog heb geschreven! Over drie weken kom ik al weer naar huis, dus nu de laatste loodjes. Wat een bijzondere ervaring is dit... Het valt niet mee om in 5,5 maand onderzoek te doen, scriptie te schrijven en stage te lopen in een super inefficient land, maar ook het mooiste land, dus in de weekend moet ik wel daarvan genieten... Maar ik had zou dit nooit hebben willen missen!
Wat heb ik veel lieve, mooie mensen zien komen en gaan! Morgen gaat ook Jehanne weg, ze gaat nog even reizen met vriendinnen voor ze naar NL vertrekt, heel erg raar dat ook zij nu weg gaat. Vijf maanden hebben we samen gewoond, geleefd, gewerkt en alles gedeeld! Opeens ben ik dan echt de enige die achter blijft in crazy Manila... Woensdag komt mijn broertje en is hij hier de laatste twee weken van mijn Filipijnen-adventure, heel leuk!

Cubao
Ik woon nu in Cubao, waar ik in het huis van Juliette woon, de founder van World Activity, die bemiddeld tussen vrijwilligers en projecten. Juliette is een maandje er tussen uit en Jehanne en ik passen op haar huis en gestoorde, maar super lieve kat. Cubao is wel een beetje anders dan lief Sikatuna Village waar ik hiervoor woonde. Het is echt een heel stuk smeriger, armer, lawaaiierig, en het voelt niet prettig om 's avonds over straat te lopen. In het begin zat ik er wel even doorheen. Ik had een gruwelijk ontstoken kakkerlakkenbeet (ja die bijten dus) die na 2 antibiotica kuren en 6 weken later eindelijk is gaan genezen en door de viezigheid van uitlaatstoffen is mijn huid ook weer heel jeuken en pijn geworden. Op dat moment wilde ik gewoon zo graag eventjes thuis zijn! Toch ben ik hier ook weer snel gewend gelukkig.

Taiwan
Begin juni ben ik een weekendje bij mijn oom in Taiwan op bezoek geweest en ik had even een cultuurshock! Het is daar zo schoon, georganiseerd, duidelijk, rustig... Je kunt je tas gewoon naast je neer zetten in een cafe, auto deuren hoeven niet op slot, niemand die naar je staart. Dan besef je opeens dat het echt behoorlijk veel energie van je vraagt om in Manila te wonen, ookal besef je dat na vijf maanden helemaal niet meer zo. Hoe waanzinnig inefficient, onlogisch, niet handig alles is hier, maakt dat ik soms er helemaal genoeg van heb. Maar oh wat hebben de Filipino's tegelijkertijd mijn hart gestolen... Taiwan was heel lekker bijkomen, kletsen met luuc, voor het eerst gesurft en heerlijk Taiwanees gegeten

Onderzoek
Op dit moment wacht ik alleen nog op 7 dossiers van kinderen in jail in Malabon City. Wanneer ik die heb ingezien heb ik alle data binnen! Erg typisch, ik heb eind maart al aangegeven dat ik die dossiers graag wilde inzien en pas na 3x bellen en uren wachten in Malabon City Hall voor een gesprekje van 5 minuten, is er nu iemand die de files voor me gaat maken. Dat is ook nog zo iets, hoewel je zou verwachten dat er van ieder kind dat vast zit gewoon een dossier met wat achtergrond aanwezig is, wordt er pas in de Filippijnen een dossier aangemaakt wanneer iemand daar om vraagt. Ik kan op dit moment ook niet verder met mijn scriptie, dus hopelijk krijg is snel de sms dat ik langs kan komen!
Ik ben best tevreden hoe het allemaal gaat, er zijn minder hobbels dan dat ik van te voren had bedacht. Het is ook zo bijzonder om langs de verschillende instellingen te gaan en om met deze jongens om te gaan!

Stage bij KnK
Naar aanleiding van de resultaten van de psychologische rapporten die ik heb geschreven over de kinderen bij KnK, heeft KnK gevraagd of ik een training wil gegeven over jonge delinquenten en hoe zij de zorg aan hun kunnen verbeteren. Echt waaanzinnig leuk om te doen! De afgelopen tijd ben ik bezig geweest deze voor te bereiden, nu moeten we alleen nog even een datum vinden wanneer ik de training kan geven. Aangezien ik al bijna weg ga, hoop ik wel dat dat nog lukt! Ook een andere ngo heeft gevraagd of ik een training wil geven aan leraressen in het basisonderwijs over hoe ze kunnen omgaan met probleemgedrag van kinderen in de klas.
Tot slot ben ik bezig met een fund raising voor middelbare schoolbeurzen voor de boys van KnK! Ik heb zo veel respect gekregen voor de werkwijze van KnK en ook wanneer de jongens bij KnK weg moeten, moet deze positieve lijn dmv onderwijs worden doorgezet. Wanneeer je rechts op 'Inzameling voor KnK' klikt, kun je daar meer over lezen!

Smokey Mountain
In mei ben ik naar Smokey Mountain geweest, de afvalberg waar al het afval van Manila wordt gedumpt en allerlei mensen op wonen en werken. In alle giftige dampen van verbrand afval en houtskool, hebben mensen het voor elkaar gekregen een economie en community te creeren. Mensen leven van afval scheiden en verkopen, houtskool maken en alle waardevolle onderdeeltjes uit spullen peuteren. Iedereen ziet gelijk dat dit alles echt grote gevolgen voor de gezondheid heeft; mensen worden er ook niet oud. Maar aan de andere kant hebben mensen inkomsten, leven in huisjes, hebben te eten, ngo's geven gezondheidszorg en onderwijs aan de kinderen, is er veel sociale controle en lijken mensen een behoorlijk vredig en happy bestaan te leiden. Toen ik in de jeepney terug zat en dan al die mensen met kinderen op straat zie leven, zo smerig, met honger en geen verblijfplek, lijkt me het straatleven met drugs en criminaliteit eigenlijk erger. De overheid heeft het ambitieuze plan om alle mensen van smokey mountain te evacueren naar flats, gezien het gezondheidsrisico en het feit dat ze illegaal op smokey mountain wonen. Ik vraag me eigenlijk af of je met alleen evacueren iets oplost, want evacueren betekent ook dat hun inkomstenbron verdwijnt en de sociale steun van de community verdwijnt. Ik denk eigenlijk dat de mensen binnen mum van tijd weer terug zijn... Ben benieuwd hoe dat gaat lopen!

Ik denk dat ik geen blog meer schrijf voor ik vertrek. Bedankt allemaal voor jullie interesse en leuke reacties op mijn blogs. Tot in Nederland weer!!!
Liefs, Anouk