Lieve Nederlanders, 

Daar ben ik alweer. Gaat wel goed he, al de 3e blog in iets meer dan een week. Vandaag sneeuw hoorde ik, lekker hoor ! 

Dinsdag ochtend zaten we alle 5 klaar voor het ontbijt. Ama kwam na een tijdje melden dat het brood op was in het dorp. Nou vervelend. Ze wou wel koekjes voor ons kopen, maar die zijn wel heel chemisch voor het ontbijt. Dus maar aan de watermeloen. Ongeveer een kwart watermeloen op. Niet zoveel om de dag mee te beginnen, maar wel met veel zin op de fiets naar het weeshuis. Daar aangekomen meteen de ezel opgezocht. Er zat een ezel, niet onze, vast met z'n poot tussen de spaken van een fietsband. Zag er supel zielig uit. Dit zegt ook wel wat voor een gekke dingen hier allemaal op de grond liggen overal. Nou kar aan de ezel gebonden, ton erop en water halen. Water halen is echt zwaar werk, die Afrikaanse vrouwens staan ook echt naar je te kijken van.. Lukt het ? Na het water halen lunchen. Geen brood, dus Ama had ons fried yam meegegeven. Dat zijn kleine stukjes aardappel. Maar ZO droog dat je het gewoon met 3 liter water weg moet spoelen. Om mijn maag toch maar een beetje te vullen, heb ik een paar stukjes gegeten. Willem en ik hadden 2 pakken kleding meegenomen, die de ouders van Evita hadden verzameld. Eerst wachten op de kinderen en dan de kleren uitdelen. Boys boys - girls girls en dan gaan alle jongens netjes in de rij staan in hun kamer en de meisjes ook. Willemijn en ik gingen de nagels van de kids lakken, Lara stuurde de kinderen naar ons of naar Evita en Marijke die de kleding bij de kindjes gingen aantrekken. We mochten alleen de linkerhand lakken, want rechts eten ze mee. Dus die hand is echt heilig hier. Iedereen was heel blij met de kleren en hun nagels. Zelfs de jongens kozen voor knal roze nagellak. Er zijn 2 meisjes die ik echt mee naar NL wil nemen ; Melinga en Fidausi. Zijn zo schattig en komen steeds weer naar mij toe. Mam mag het ? Ik ga ze wel opvoeden.. 

Na veel foto's te hebben gemaakt, knuffelen en ouwehoeren, weer op de fiets naar huis. Oh willem en ik hadden ook nog een afspraak op de school van Sillinga. De leraren waren aardig, maar niet echt slim. Er zijn 3 klaslokalen en 6 verschillende niveau's, dus per klas 2 niveau's. De 115 kinderen hebben nu examenweken en dan vakantie tot ongeveer 10 jan. Dus we gaan in de vakantie les geven, maar wel allen aan de kinderen van het weeshuis. De leraar vroeg ons nog wat we achter zouden laten als we in Sillinga vertrekken, nou ja.. Gewoon. We gaan ze proberen wat te leren. Zegt de leraar: no money ? Pff nee heb ik niet. 

Thuis lekkere douch en toen ons Afrikaanse jurkje opgehaald. Ik had die dag zoveel honger, bijna niks gegeten en kregen we om half vijf (ja zo vroeg eten we hier) rijst waar gewoon steentjes in zaten. Het knarste tussen mijn tanden, bah. 

Dinsdag op woensdag echt super slecht geslapen. De stroom was midden in de nacht nog uitgevallen, dus het werd wel heel warm zonder een werkende ventillator. Ik voelde me woensdag heel zwak, door slecht slapen, weinig eten en ik was al 6 dagen niet naar de toilet geweest, heel naar. Na het ontbijt met willem en evita naar het weeshuis, de andere 2 meisjes gingen met een ziek meisje uit het weeshuis naar het ziekenhuis. Bij het weeshuis meteen water gehaald, dit keer op de fiets met alleen jerrycans. Ik probeerde nog even te praten met Hanna, een weeskindje die heel vaak gewoon 'thuis' is en weinig naar school gaat. School zouden ze hier gewoon moeten verplichten trouwens, anders gaat Afrika nooit verbeteren. Hanna heeft heel erg last van haar hart en kan moeilijk ademen, meer kon ze me niet vertellen door het slechte Engels. Wel heel aandoenlijk om dit te zien. Zag echt het verdriet in haar ogen. Toen alle kindjes terug waren van school gingen we buiten met ze tekeningen maken. Iedereen doet dan goed mee, vindt het leuk en doet zn best. Mijn 2 'vriendinnetjes' (probeer niet te laten merken dat ik meer met hun om ga hoor) gingen helemaal op mijn schoot liggen, kletsen, knuffelen.. Zo lief ! 's avonds maar slaappil en laxeertablet genomen, vroeg bed in, zou vast helpen. 

Om 8 uur maakte Lara mij wakker. Ze voelde zich erg slecht en vroeg of ik mee wou gaan naar het ziekenhuis. Ze wou een test voor rabies en malaria. Na heel lang wachten en gedoe kwam er niks uit de testen, toch een injectie tegen malaria gekregen voor de zekerheid. Rabies hadden ze geen test van, dus ze wou nog heel graag naar een ander ziekenhuis. Na lang vragen waar dat kon, was er een man zo aardig om ons daarheen te brengen. Lara bij hem achterop de motor en ik bij een kennis van hem. Sorry mam dat ik met onbekende mannen mee ben gegaan, maar dit was de enige oplossing. Het was een keurige man van 40 en ik leef nog.. Dus geen zorgen. Uiteindelijk niet veel wijzer geworden na de ziekenhuis bezoekjes. Het was gister sinterklaas, dus onszelf getrakteerd op sprite en het laatste NL.eten erbij gepakt; pepernotennnnn. Filmpje op de laptop aan, 2 kaarsjes en wat een gezelligheid op 5 dec. 

Vandaag al vroeg wakker door geluiden van de wind. Het was ook echt koud, 24 graden. Met vestje aan en kippenvel buiten aan het ontbijt. Lara was nog te ziek om mee te gaan naar het weeshuis en Marijke was ook niet lekker. We besloten om pas rond half 1 naar het weeshuis te gaan, zodat we langer quality time zouden hebben met de kids. Dus na het ontbijt meteen weer mijn bed in. Heel lui, maar o zo lekker. 

Todat Willem de kamer in kwam lopen met de mededeling dat Lara naar huis gaat. Schrok er echt van. Zo jammer dat ze haar laatste paar dagen niet meer 'heeft kunnen redden' hier. Beetje geholpen met inpakken, lunchen en toen meegelopen naar de weg. Dikke knuffel gegeven en hopen dat ze snel lekker thuis is en dat het weer goed gaat met haar. Het was al 2 uur geweest en ik liep.nog steeds in mijn pyjama door het dorp en op de compound. Eerst douchen dus. Daarna beetje opruimen, de was doen en toen gegeten. 

We hebben wel gehoord dat er een nieuwe vrijwilliger komt in december, dus ben erg benieuwd ! Sommige mensen hebben hier trouwens sneeën in hun gezicht. Dat staat voor de stam waar ze bij horen. De een heeft het hele gezicht vol en de ander alleen een streepje. Indrukwekkend om te zien ! 

Zo ik heb deze blog getypt op mijn telefoon, pfoe kost wat meer tijd. Maar in de avonden hebben we hier toch eigenlijk niks te doen. 

Het is is pas 9 uur, maar ik ga zo lekker slapen. Morgen weer een dagje naar het weeshuis. 

Truste, 
An