Lieve Jan,

Er zit alweer bijna een week van de reis op. Zoveel indrukken, zoveel verschillen en bijzonderheden. Ik kan haast niet bevatten dat ik in Vietnam zit. Inmiddels geen HCMC meer. We zijn vrijdag 25 juli vertrokken naar het zuiden, naar Can Tho. Hier verblijven we de komende weken. Na een busreis van zo'n drie uur rijden door een prachtig landschap werden we welkom geheten door Phuong, de Vietnamese organisator van Vrijwillig wereldwijd. Het huis is groot maar wel op z'n (hoe kan het ook anders) Vietnamees ingericht. Het is hier namelijk heel gebruikelijk dat je auto of de scooter in de woonkamer staat. In ons geval staan er dus acht fietsen op een rij. We doen hier namelijk alles op de fiets. Het zweet brak me spontaan uit toen ik dat hoorde. Het kan ook heel makkelijk de hitte zijn geweest maar als het goed is heb ik in een eerdere blog verteld hoe het verkeer hier is geregeld. Wij moesten nu dus zelf deel uit maken van deze totale puinhoop van scooters en toeterende auto's. Ik moet zeggen; het went. Alleen is opperste concentratie van belang en dat ontbreekt bij mij nog wel eens. Het is ook wel logisch. Dit land is zo bijzonder. Zo fascinerend. Je komt ogen en oren te kort wil je het allemaal waarnemen. Gelukkig zit ik hier nog wel een tijdje. Jan, wat had ik het je graag allemaal willen laten zien. Foto's zeggen alsnog te weinig over hoe het hier echt is. Je kan je het haast niet voorstellen. Het ene moment zit je in een nagelstudio je gemanicuurde schilderijtjes, want dat zijn het ook echt, te bewonderen om vervolgens op straat een kraampje te zien waar ze levende padden, slangen, krabben en schildpadden in een bakje met water bewaren, klaar om elk moment de pan in te gaan. Morgen gaan we beginnen met de projecten. Ik ben er dan ook erg benieuwd naar.

Jan, ik heb nog een vraagje:

'Welk land lijkt jou heel bijzonder?'

Liefs,

Marjolein