Je vertrek voorbereiden of je verzekering afsluiten bij studie, stage of onderzoek in het buitenland
Study or work abroad? check your insurance options with The JoHo Foundation
Stridor is een abnormaal ademgeluid dat veroorzaakt wordt door een ernstig vernauwde luchtweg → zorgt ervoor dat laminaire flow wordt omgezet in turbulente flow. Meestal is er een hoog, piepend of gierend geluid.
Er zijn 2 soorten stridor:
Dezelfde obstructie geeft bij een kleinere diameter, bijvoorbeeld bij kinderen, meer obstructie en dus meer klachten.
Bij stridor is dus er vaak een acute bovenste luchtwegobstructie die wordt veroorzaakt door:
Een corpus aliënum obstructie in de luchtwegen komt vooral voor bij kinderen van 1-3 jaar. Bij volwassenen zit een corpus aliënum vaker rechts dan links. Symptomen zijn:
Het corpus aliënum kan zich in meerdere gebieden bevinden:
Bij een corpus aliënum wordt inspiratie meestal niet waargenomen. Als dit het geval is, is er hoge suspectie voor een corpus aliënum → belangrijk voor het stellen van de diagnose.
Aanvullend onderzoek voor het vaststellen van een corpus aliënum kan bestaan uit:
Epiglottis is een infectieuze oorzaak van stridor die voorkomt bij kinderen van 1-4 jaar. Het wordt veroorzaakt door de heamofilus infleunza bacterie type B. Er is een bacteriële zwelling van de mucosa. Het is niet seizoensgebonden. Epiglottis heeft de volgende symptomen:
Indien er verdenking is van epiglottis, moet er geen onderzoek gedaan worden maar wordt de patiënt zittend op de OK in slaap gebracht en vervolgens geïntubeerd. Het is belangrijk dat de houding gehandhaafd wordt. Sinds 1993 is er een vaccinatie voor de bacterie en komt epiglottis nauwelijks meer voor.
Laryngitis subglottica is een infectieuze oorzaak van stridor door voorkomt bij kinderen van 6 maanden tot 6 jaar. Er is een virale zwelling van de mucosa. Het komt vooral voor in de herfst en winter. Symptomen van laryngitis subglottica zijn:
Laryngitis subglottica wordt gediagnosticeed met de Westley croup score. Hier is ook de behandeling van afhankelijk:
Een angio-oedeem is een niet-infectieuze oorzaak van stridor. Er is een zwelling van de mucosa. Symptomen zijn:
Een angio-oedeem kan door meerdere dingen geprikkeld worden:
Een centrale rol in de pathogenese van een angio-oedeem is de toename in bradykine, een sterke vasodilatator.
De behandeling van een angio-oedeem bestaat uit:
Infecties in de hals kunnen zich verspreiden via lorges, verticale componenten. Ook abcessen worden op deze manier verspreid:
Deze lorges zijn opgebouwd uit fascielagen. Ze lopen van craniaal naar caudaal en zijn verticale “doorgeefluiken” die ontstekingen doorgeven. Met name de para- en retropharyngeale ruimte zijn hier berucht voor.
Stridor kan ook veroorzaakt worden door een larynxtrauma. Een larynxtrauma wordt veroorzaakt door een stomp of scherp object, bijvoorbeeld t.g.v. een verkeersongeluk, sport, wurgen of een mes. Hierbij is er met name inwendige schade en is de larynx op de wervelkolom geklemd.
Bij diagnostisch onderzoek van een larynxtrauma moet er gekeken worden naar:
Bij verdenking van een larynxtrauma moet de patiënt laagdrempelig geïntubeerd worden. Beoordeling van de luchtweg heeft de prioriteit, er is namelijk kans op een snel progressief oedeem. Cave intubatie is moeilijk. Na het zekeren van de luchtweg kan er aanvullend onderzoek plaatsvinden → een CT van de hals of larynx.
Er moet goed gelet worden op overige schade van andere structuren:
De behandeling van een larynxtrauma kan bestaan uit:
Stridor kan ook veroorzaakt worden door hoofd-halsmaligniteiten. Hoofd-halsmaligniteit is de verzamelnaam voor tumoren uitgaande van de slijmvliezen van het hoofd-halsgebied:
De tumoren veroorzaken door exofytische groei en of compressie obstructie van de luchtwegen. Als behandeling wordt de tumor met een laser of via chirurgie verwijderd.
Congenitale laryngeale anomalie is een vorm van laryngomalacie. Het vormt 80% van de gevallen van stridor bij kinderen. Symptomen van congenitale laryngeale anomalie zijn:
Bij endo-echografie is het volgende zichtbaar:
De behandeling van congenitale laryngeale anomalie kan bestaan uit:
De patiënt wordt gedurende 1 dag geïntubeerd.
Bij een luchtwegobstructie is het het allerbelangrijkst dat de luchtweg gezekerd wordt. Vaak vormt te weinig tijd hierbij een groot probleem. Er zijn verschillende chirurgische manieren om een luchtweg te zekeren:
Tracheotomie bestaat uit het opensnijden van de luchtweg waarbij er een gaatje in de luchtpijp wordt gemaakt.Dit duurt erg lang → is geen spoedwegprocedure. Bij tracheotomie wordt de luchtweg gezekerd voor een wat langere periode. Onder de stembanden wordt een canule gevoerd.
Bij percutane dilatatie tracheotomie wordt via een slangetje door de neus gekeken waar er geprikt moet worden. Vervolgens worden er via een dilatator met een canule de luchtwegen opengemaakt.
Coniotomie vindt plaats door het membraan van het cricoïd en thyroïd, waardoor de luchtweg zeer snel bereikt kan worden. Omdat het wordt gedaan in de midline is er relatief weinig bloed. Vervolgens wordt het ligamentum conicum doorgenomen en er wordt een catheter geplaatst.
Coniotomie heet ook wel cricothyreoïdotomie of spoed tracheotomie.
Zowel een huisarts als een internist hebben van 402 patiënten onderzocht hoeveel de diagnose pneumonie hebben. Hieruit kwamen verschillende resultaten:
De conclusie is dat bij een lage a priorikans de a posteriorikans te laag is → een multivariaat model laat zien dat percussie geen bijdrage levert aan de diagnose.
Diagnostisch onderzoek is valide in de volgende gevallen:
Dyspneu is een subjectieve ervaring van oncomfortabele ademhaling, dat bestaat uit kwalitatieve sensaties en kan variëren in intensiteit. Het is een gevoel en is niet te meten.
Meestal wordt dyspneu veroorzaakt door een hart- of longprobleem. Bij longpatiënten is de mate van dyspneu beter gerelateerd aan de mortaliteit dan de FEV1. Dyspneu kan alleen gevoeld worden door degene die het ervaart.
Dyspneu kan ook gevoeld worden zonder pathologie. In deze gevallen is de neurofysiologie van dyspneu is minder bekend dan die van bijvoorbeeld pijn. Het ontstaat vanuit verschillende afferente mechanismen, waardoor de beschrijving van de sensatie kan verschillen. Zowel de cortex als hersenstam kunnen betrokken zijn bij de ademregulatie → beide zijn een bron van dyspneu en corollary discharge.
Tijdens het sporten verandert de metabole toestand en wordt het ademminuutvolume groter. Deze snellere ademhaling wordt echter niet altijd als kortademigheid geschouwd. Dit is met name afhankelijk van de emotionele respons → afferente signalen geven een oncomfortabele respons. Een verandering van ademhaling wordt dus niet altijd veroorzaakt door een pathologische respons in het hart of de longen. Bij de analyse van dyspneu moet dus vastgesteld worden of het onaangename gevoel van een somatische stoornis komt.
Er zijn verschillende soorten dyspneu:
Verschillende verschijnselen kunnen optreden bij dyspneu:
Dyspneu kan verschillende oorzaken hebben:
Bij de anamnese van dyspneu moet er gekeken worden naar:
Lichamelijk onderzoek bij dyspneu bestaat uit:
Dyspneu kan acuut of chronisch zijn. Acute dyspneu is in een aantal weken ontstaan, chronische dyspneu is al langer aanwezig. Deze vormen van dyspneu kunnen als volgt worden gediagnosticeerd:
De behandeling van dyspneu kan bestaan uit:
Hartfalen is een klinisch syndroom. De diagnose wordt gesteld bij een combinatie van symptomen en tekenen. De oorzaak is een cardiale afwijking. Symptomen en tekenen van hartfalen zijn:
De symptomen van hartfalen verschillen afhankelijk van waar het hartfalen optreedt:
Hartfalen komt met name voor op oudere leeftijd. Uiteindelijk komt het voor bij 1 op de 3 mannen en 1 op de 4 vrouwen.
Hartfalen kan veel oorzaken hebben:
Het centrale pathofysiologische probleem bij hartfalen is een tekort aan effectief circulerend volume. Vervolgens wordt de cardiac output verhoogd door een hogere hartfrequentie.
Als het linkerventrikel niet functioneert gebeurt het volgende:
Als het rechterventrikel niet functioneert, gebeurt het volgende:
Systolisch en diastolisch hartfalen kunnen als volgt onderscheiden worden:
Zowel systolisch als diastolisch hartfalen heeft op lange termijn een slechte prognose. Voor systolisch hartfalen zijn er echter meer behandelingsopties.
Bij hartfalen kunnen enkele compensatiemechanismen optreden om de weefsels alsnog te doorbloeden:
Hierdoor neemt de CO toe, wat op korte termijn gunstig is voor het hartfalen. Echter ontstaat er op lange termijn een vicieuze cirkel → de bloeddruk verhoogt en er ontstaat hypertrofie van het hart.
Het doel van de behandeling van hartfalen is het doorbreken van de compensatiemechanismen:
De hoeksteen behandeling van hartfalen bestaat uit ACE-remmers en β-blokkers. Het natuurlijk beloop van hartfalen kent pieken en dalen. Naast medicatie is er ook niet-medicamenteuze therapie voor hartfalen, bestaande uit leefstijladviezen en educatie:
Soms kan er ook een invasieve behandeling gegeven worden. Het doel hierbij is het wegnemen van de oorzaak en het verbeteren van de prognose. Invasieve behandelingen voor hartfalen zijn:
Eventueel kan ondersteuning met een ICD gegeven worden. De laatste optie is een steunhart of presentatie.
There are several ways to navigate the large amount of summaries, study notes en practice exams on JoHo WorldSupporter.
Do you want to share your summaries with JoHo WorldSupporter and its visitors?
Field of study
Je vertrek voorbereiden of je verzekering afsluiten bij studie, stage of onderzoek in het buitenland
Study or work abroad? check your insurance options with The JoHo Foundation
Je vertrek voorbereiden of je verzekering afsluiten bij studie, stage of onderzoek in het buitenland
Study or work abroad? check your insurance options with The JoHo Foundation
Add new contribution