Kinderen waren vroeger een onvoorwaardelijk bezit van de ouders. Kinderen werden door de ouders gezien als verzekering voor inkomen en verzorging voor wanneer ze oud zijn. Cort van der Linden was in 1896 de eerste adviseur voor een nieuwe wetgeving omtrent jonge criminelen. In 1898 bracht hij het rapport uit: ‘Het vraagstuk van de verzorging der verwaarloosde kinderen’. Hierin stonden alle instellingen die zich bezig hielden met kindermishandeling, welke maatregelen er zijn om kinderen te beschermen en aanbevelingen, zoals een overkoepelend orgaan voor alle jeugdinstanties. Hieruit ontstond in 1899 de Nederlandse Bond tot Kinderbescherming. Deze bond hield zich vooral bezig met verwaarlozing. Verwaarlozing was het gevolg van asociale gezinnen die door de industrialisatie straatarm waren. Het mishandelde kind werd gezien als een aankomend crimineel.Er worden twee belangrijke voorbeelden van kindermishandeling gegeven. Ten eerste de zaak Mary Ellen. Dit is de eerste zaak die de media haalde. Het gaat om een meisje van 10 jaar dat bij pleegouders woonde. Een maatschappelijk werkster maakte zich ernstig zorgen om Mary Ellen, maar wist niet hoe ze in moest grijpen, omdat er geen wetten waren voor kindermishandeling. Ze ging naar Henry Bergh, oprichter...