Lessen van het verleden

De tijd gaat hard. Het is inmiddels alweer een aantal maanden geleden dat ik terug ben van Sri Lanka. Langzaam maar zeker heeft de indrukwekkende ervaring plaatsgemaakt voor het dagelijks ritme in Nederland. Het dagelijks ritme in een nieuw sausje, met de lessen die ik tot nu toe heb geleerd van andere landen en culturen. Want hoe vaak gebeurd het wel niet dat iemand vol met goede intenties terug komt na een indrukwekkende (lange) reis of verblijf in een ver oord, maar in no-time terug terugvalt in oud gedrag? Het zou zonde zijn om een mooie ervaring geen mooi vervolg te geven in het dagelijks leven – het overgrote deel van je leven.

Allereerst ben ik zo dankbaar voor alles. Dat de mogelijkheid überhaupt bestaat om via een lokale organisatie werk te verrichten in het kader van een hogere onderwijsinstelling. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is om ‘even’ stage te lopen in Sri Lanka. Om ‘even’ in een dag tijd naar het ‘wonder van Azië’ te vliegen (een marketingslogan die ik overigens alleen maar kan bevestigen). De cultuur, de natuur, het eten, de muziek, het verkeer, de mensen: het land leeft en bruist. Wat een wereld.

Een wereld zo anders dan Nederland. Lopend door een ondiep meer onder een verblindende sterrenhemel met een lokale boer, op zoek naar vis voor de volgende dag. Stuiterend de woeste junglepaden af, achterin een open jeep. Slapen in een open constructie zonder deuren of geheel gesloten muren. Observaties en interviews doen in het dorp, bij enorm gastvrije mensen terwijl ze zo weinig bezitten. Lopen door de jungle, op zoek naar sporen van luipaarden, olifanten en andere dieren. Wegbranden van zowel het gepeperde voedsel als de zon. Opgepropt zitten in een overvolle bus zonder airco voor een paar uur achter elkaar. De dagen beginnen op een rotsblok met uitzicht op mistige bergen, genietend van het boeddhistische gebed dat door het dorp galmt. Met handen en voeten onderhandelen over de prijs. Fietsen door gevaarlijk verkeer. Bedreigd worden door stropers of een geïrriteerde roedel olifanten. Geholpen worden als ik weer eens verdwaald raakte. Vastgelopen tuktuks helpen om uit de modderige bodem te komen. Verwonderd zijn door oorlogsschade van de langdurige onrust in Tamil gebied. In een militair vliegtuig vliegen over ongerepte regenwouden. De lijst is te lang om het op te sommen. In vrij korte tijd heb ik ongelofelijk veel meegemaakt. En toen het voorbij was besefte ik pas echt hoe bijzonder de tijd wel niet was.

Het is nergens perfect. In het dorp waar ik was, heerste hardnekkige ziektes dankzij slecht (drink)water. Mensen spreken waarvan je weet dat ze niet lang meer hebben omdat ze een ziekte hebben die makkelijk uit te bannen is maakte van die typische ‘help-de-wereld’ reclamespotjes opeens een stuk persoonlijker en dichterbij. Het bracht de motivatie om mijn stinkende best te doen voor die organisatie, in zoverre ze er zelf echt voor gingen. Fuck de studiepunten. Dit zijn echte kwesties.

Buiten dat heb ik echt een zwak gekregen voor het land. Het contact tussen de mensen, het ongehaaste leven, de ongerepte natuur, de simpliciteit, een positieve houding, de energie die hing in de samenleving: de onmeetbare dingen die je alleen kan waarnemen als je je langdurig laat onderdompelen en er open voor staat. Innerlijke waarden zoals respect, integriteit en harmonie waren geen beleid, maar vanzelfsprekend gedrag. Na het meegemaakt te hebben kon ik nog slechter begrijpen dat juist in dit land zo’n langdurig conflict is geweest met een extremistische groep. Ik liet het maar los.

Eenmaal thuis heb ik een aantal gedragingen erin gehouden: merendeel drink ik water, ik neem meer tijd voor mezelf, ik geniet meer van de kleine dingen in het leven, ik klaag minder, ik relativeer meer, ik maak bewustere keuzes. Veel onnodige ballast in het leven heb ik de deur uit gedaan, zoals overtollige bezittingen en relaties die niet oprecht waren. De samenleving verandert al in zo’n hoog tempo terwijl rust zo belangrijk is om tot balans te komen. Een samenleving die steeds meer prestatiedruk legt aan de burger – de norm die is gecreëerd van ‘’moeten slagen’’ – werd verstikking in het bewustzijn en connectie van mensen. Precies hetgeen wat mensen maakt, ondanks dat de druk zo op de ‘externe belevingswereld’ wordt gelegd: een mooi huis vol met interieur, de nieuwste gadgets, de nieuwste auto, de wildste foto’s op social media van hoeveel feestjes en vakanties wel iemand niet heeft in een jaar tijd. Voor wie doen mensen het allemaal? Waarom doen er zoveel mensen mee? Waarom moeten we altijd maar bereikbaar zijn? Waar komt zoveel vluchtgedrag vandaan? Hoe meer je ziet, hoe meer vragen je gaat stellen.

Sinds februari ben ik aan het afstuderen en heb weinig tijd gehad om me actief in te zetten over mijn stage/uitwisselingservaringen in het buitenland. Op 24 April wordt een bijeenkomst op mijn hogeschool gehouden over buitenlandse stages, waar ik een presentatie zal houden (dezelfde presentatie als die in Januari). Daarnaast is het vooral informeel uitwisselen van opinies en ervaringen: al is het maar dat mensen gaan nadenken over de wereld waar ze in leven… Na mijn studie overweeg ik om ergens anders een soortgelijk project te volgen in Afrika of Azië. Waar, wat en hoe precies weet ik nog niet. Wordt vervolgt.

Follow the author: Bhogerheide
Promotions
verzekering studeren in het buitenland

Ga jij binnenkort studeren in het buitenland?
Regel je zorg- en reisverzekering via JoHo!

Content categories
Comments, Compliments & Kudos

Add new contribution

CAPTCHA
This question is for testing whether or not you are a human visitor and to prevent automated spam submissions.
Image CAPTCHA
Enter the characters shown in the image.
Access level of this page
  • Public
  • WorldSupporters only
  • JoHo members
  • Private
Statistics
[totalcount]