Wat een weekend, zoveel te vertellen…

Het was vrijdagmiddag en we vertrokken voor een weekendje naar Kaapstad.
Na onze lovende woorden over ‘Canal Walk’, wilden Caroline en Sandra deze mega Shopping mall ook zien. We besloten eerst onze buiken te vullen met enorme stukken taart, waarna we nog amper konden lopen. Deze twee spaubeekse meiden hielden het na een paar winkels dus voor gezien. Niet altijd even fijn dat het hier zo goedkoop is, maar gelukkig krijgen we genoeg beweging door alle kindjes. Til je er een op.. dan staan binnen no time de volgende tien in de rij. Geen wonder dat ik vorige week enorme spierpijn had.

Vervolgens werden door een vriend van de hostparents van Caro en Sandra naar Longstreet gebracht, de stapstraat van Kaapstad met ontzettend veel barretjes en cafe’tjes. We hadden de planning om een drankje te gaan doen met onze host brother maar dit liep al snel anders… Ons eerste car accident was een feit, we hoorden een knal en kwamen tot stilstand, gelukkig allemaal ongedeerd maar het uur dat volgde was wel even spannend.. tot onze angst stapte er een ontzettend grote donkere man uit de auto, met armen niet normaal. Tijdens de discussie wie schuldig was liepen de spanningen hoog op. Kunnen jullie je het bange koppie van Maartje voorstellen? Binnen no time stond de hele familie van de man in pyjama rond onze auto. We waren blij toen de politie na bijna anderhalf uur klaar was en we naar ons Hostel konden. Voor slechts 2,80 euro voor twee dubbele Baileys, nog snel een drankje genuttigd tijdens de party op de rooftop (echt absurt goedkoop hier!!) en daarna lekker ons bed in gekropen. Tip van Maartje: voor als je in een hostel verblijft, neem altijd oordoppen mee mocht je op een girls/boys dorm verblijven……

De volgende ochtend ging onze wekker alweer vroeg, hop de minibus in met zo een 20 andere mensen, en op naar ‘the old biscuit mill’. Een hele gezellige markt met zo veel lekkere dingen dat het moeilijk kiezen was. Hierna besloten we op aanraden van andere backpackers naar Camps Bay te gaan, het beverly hills van Kaapstad. We kwamen aan en konden onze ogen niet geloven, luxe villa’s met ieder zijn eigen zwembad en onwijs mooie stranden met felblauw zeewater. Na al die drukte van de afgelopen week nu even relaxen op dit mooie witte strand.
Het leek niet erg warm en het waaide, Maartje was doodleuk aan het verkondigen dat haar voeten never nooit verbranden maar toen we s’avonds aan de boulevard gingen uiteten, bleken haar voetjes maatje 35 zo rood te zijn als kreeftjes. Mijn lichaam was overigens ook burned all over, met veel pijn en moeite heb ik s’avonds mijn broek aangekregen om Longstreet op te gaan. Van echt stappen is het niet meer gekomen, next time better!

Zondagochtend stonden we alweer vroeg naast ons bed, klaar voor een paraglide of abseil, maar helaas… door de extreme wind was de tafelberg gesloten. Boris, een duitse jongen die voor een halfjaar stage loopt in het hostel zei dat als we binnen 10 minuten klaar stonden, we nog mee konden met een township tour. Stress stress, snel kleren aan, zonnebrand op en gaan met die banaan. Deze ochtend was in een woord: INDRUKWEKKEND! Een jongen uit het township leidde ons samen met nog twee guys van het hostel rond in zijn huis en zijn wijk. Wat ik altijd op televisie zag, zag ik nu in het echt. We gingen het huis binnen en er waren drie kamers, met ieder drie bedden. Nadat hij vertelde dat ieder bed voor een familie is, viel mij de mond open. Dat betekende negen families van zo een zes of zeven personen op drie kamertjes. Onwerkelijk! Hierna gingen we naar de kerk in zijn wijk, ik geloof dat als de kerkdienst in Nederland zo was als deze.. Dan was ik daar iedere zondagochtend te vinden. Het was een feestje, zo onrealistisch hoe alle inwoners van het township, wonende in ellendige omstandigheden daar in chique jurken stonden te dansen op de liedjes die de zangeressen zongen. Respect voor de mensen die onder die omstandigheden nog zo optimistisch blijven. Vervolgens reden we door het grootste township van de westkaap, Khayelitsha, een township van 1 miljoen mensen op een aantal vierkante kilometer. Deze was te gevaarlijk om doorheen te lopen, dus hier zijn we met de auto doorheen gereden. Ik weet wel zeker dat ik na dit weekend eerst een paar keer goed nadenk voor ik klaag over werken of leren.

Na de tour hadden we eindelijk tijd voor ons ontbijt rond de middag en besloten we daarna een hop on/hop off bus te nemen. Zo hebben we nu een beetje een zicht gekregen op de hele stad en wat we de komende weken nog allemaal willen doen. S’avonds zijn we samen met onze host brother Bradley en de vorige vrijwilliger die in ons gastgezin verbleef gaan eten in Camps bay.

Wat ons nog het meest verbaasd is hoe je binnen nog geen 5 minuten rijden van enorme rijkdom naar zo veel armoede kunt gaan. Gisteren hebben we dus echt de twee uitersten gezien, de krottenhuisjes van Khayelitsha tegenover de mega villa’s van Camps Bay, zoo raar!

We kijken al uit naar het komend weekend, we hebben gisteren een safari tour geboekt voor zaterdag en zondag! Maar eerst nog vier daagjes met de mupkes van ‘Happy Tots’ doorbrengen.

Dikke knuffel.