Spruijt/Tigchelaar (HR 24-10-1997, NJ 1998, 69)

Feiten

Spruijt heeft een auto gehuurd van Tigchelaar Autoverhuur BV. Deze kon zij echter niet op de afgesproken tijd retourneren, omdat de auto tijdens het verhuur is gestolen. Spruijt had in goede trouw de sleutels aan een bekende van haar gegeven, ene G. Deze heeft zich vervolgens de auto toegeëigend, tegen de wil van Spruijt in. De auto van Spruijt is dus gestolen, waardoor zij hem niet heeft kunnen inleveren bij Tigchelaar Autoverhuur BV, op het afgesproken moment.

Procedure en uitspraak

In de procedure staat de vraag centraal of er sprake is geweest van overmacht aan de kant van Spruijt (art. 6:75 BW). In eerste aanleg wordt overmacht aangenomen door de rechtbank. Hierop ging Tigchelaar in Hoger Beroep en kreeg ook gelijk. Spruijt is vervolgens in cassatie gegaan en krijgt bij de Hoge Raad alsnog gelijk: er was sprake van overmacht in de zin van art. 6:75 BW. Spruijt heeft de sleutels in goed vertrouwen weg gegeven. G. was immers een bekende van haar. Er is Spruijt dus geen verwijt te maken en zij heeft dan ook geen schuld, waardoor er sprake is van overmacht en de tekortkoming in de nakoming (terug levering van de auto) niet verwijtbaar is.

Indien de huurder geen verwijt gemaakt kan worden krachtens wet, rechtshandeling of in het verkeer geldende opvattingen, is zij niet aansprakelijk voor de tekortkoming in de nakoming.

Essentie

Wanneer een auto voor betrekkelijk korte tijd is gehuurd van een professionele verhuurder van auto’s en de huurder niet in staat is die auto binnen de termijn weer aan de huurder af te geven, omdat deze is gestolen zonder dat er sprake is van schuld van de huurder, komt deze tekortkoming van de huurder naar in het verkeerde geldende opvattingen niet voor rekening van die huurder.