Het vermogensrecht, vastgelegd in de Boeken 3 t/m 9 BW, regelt de subjectieve rechten en verplichtingen die onderdeel van een vermogen vormen. Het vermogensrecht omvat het goederen- en het verbintenissenrecht. Goederen worden onderverdeeld in zaken en vermogensrechten, art. 3:1 BW.In Boek 3 BW zijn algemene (titels 3.1.1, 3.2, 3.2 en 3.11) en goederenrechtelijke bepalingen (titels 3.1.2 en 3.4 - 3.10) opgenomen. De algemene bepalingen gelden voor zowel het verbintenissen- als het goederenrecht.Een goed, art. 3:1 BW, is een zaak of een vermogensrecht. Een zaak is een voor de menselijke beheersing vatbaar stoffelijk object, art. 3:2 BW. Een vermogensrecht is een overdraagbaar recht dat ziet op het verschaffen van stoffelijk voordeel, art. 3:6 BW. Dieren vallen onder de categorie zaken. Schulden zijn geen goederen. Een zaak is roerend of onroerend. Roerend zijn alle zaken die niet onroerend zijn. Art. 3:3 BW bepaalt wat onroerende zaken zijn.Een bestanddeel is geen (zelfstandige) zaak, maar een onderdeel ervan, art. 3:4 BW. Bestanddeel: alles wat naar verkeersopvatting deel uitmaakt van de hoofdzaak en een zaak die zodanig met de hoofdzaak verbonden is, dat zij daarvan niet kan worden afgescheiden zonder dat een van beide zaken hierdoor beschadigt. De eigenaar van de hoofdzaak is ook eigenaar van de bestanddelen.Er zijn verschillende soorten vermogensrechten:Volledig recht, zoals eigendom, vorderingsrechten en rechten op voortbrengselen van de geest.Beperkt recht, art. 3:8 BW: afgeleid uit een meer omvattend recht (moederrecht), welke met het beperkte recht is bezwaard. Er is een onderscheid tussen gebruiksrechten en zekerheidsrechten. Deze zijn limitatief...

Contracten hebben over het algemeen het doel van dienstverlening of eigendomsovergang.Dit college gaat over vertegenwoordiging en de vraag wie ‘de wederpartij’ is.Hiervoor is van belang of er sprake is van een rechtshandeling. Dat kan een eenzijdige of een meerzijdige rechtshandeling zijn. De eenzijdige rechtshandeling kan door iemand alleen verricht worden, maar moet nog steeds op een bepaald persoon gericht zijn.De wilsvertrouwensleer houdt in dat er redelijkerwijs mag worden aangenomen dat er redelijkerwijs op vertrouwd mag worden dat een wil ten grondslag ligt aan een rechtshandeling.Het is vaak onduidelijk wie de wederpartij is als er een overeenkomst wordt gesloten. Wel is het vaak handig om te weten wie het is. Je wil bijvoorbeeld weten of iemand te vertrouwen is en waar je iemand kan vinden in het geval van tekortkoming.Ook wil je weten of de wederpartij handelingsbekwaam en beschikkingsbevoegd is.Ondanks al die redenen is het in beginsel niet vereist dat de partijen bekend zijn, maar er zijn er paar uitzonderingen. Denk aan registergoederen of bij gevaar aan misbruik.Om te bepalen wie de wederpartij is, kan je kijken naar een feitelijk en een juridisch element.Het feitelijke element is makkelijk te bepalen, dat is degene met wie de overeenkomst wordt gesloten. Het...