04 jun 2014 - 17:44

Inmiddels is alweer mijn derde week bij het MJC begonnen! Langzaam begin ik een beetje te wennen aan Kampot en een routine te ontwikkelen naast mijn bezigheden bij het MJC. Zo begin ik de dag met een versgeperste fruitshake (banaan, ananas of mango zijn mijn favoriet), omdat ik ’s ochtends weinig eetlust heb met al die hitte en uit al dat fruit haal ik ook aardig wat energie. ’s Middags eet ik een goede lunch (rijst, groenten, gebakken eitje) bij Le Jardin du Developpement, het gebouw van MJC waar arme studenten ook een lunch kunnen krijgen. Mijn middagpauze bestaat vaak ook uit een middagdutje, en soms een duik in een zwembad bij een hostel verderop of in de rivier – maar dan moet je wel weer door de hete zon fietsen. ’s Avonds probeer ik een van de vele restaurantjes uit, lees ik wat, raak ik aan de praat met reizigers of expats, skype ik af en toe met het thuisfront en dan ga ik al gauw naar bed. En zo ben ik in de derde week beland!

Op het MJC ben ik inmiddels begonnen met het geven van pianolessen. Ik heb een paar leerlingen die één voor één les krijgen, die ik de beginselen van muziek maken probeer bij te brengen. Het gaat om hele basale dingen, zoals bekend worden met ritmes (in de maat klappen is al een hele opgave) en simpele melodietjes naspelen. Het is leuk om met de jongeren met muziek bezig te zijn en zo plezier te maken en ze tegelijkertijd iets te leren. Helaas is het overdag wel erg rustig op het MJC, en zijn er weinig mensen die op mijn pianolessen afkomen. Alle studenten zijn druk, vermoedelijk met de afronding van het schooljaar aangezien in juli de zomervakantie begint. Of misschien moeten ze nog aan het idee wennen en moet ik nog even geduld hebben...

Tijdens mijn Conversation Classes zijn er gelukkig wel genoeg studenten, het wordt zelfs steeds drukker tijdens de les van vijf uur! Ik ben begonnen met topografieles in het kader van wereldoriëntatie, en nu geef ik les over de vijf wereldreligies. Inmiddels hebben we ook een wereldkaart in de klas hangen, die we na enig zoeken in Kampot konden kopen (aangeschaft met het opgehaalde donatiegeld). Hierna wil ik de geschiedenis in gaan duiken. Ik wil beginnen met de geschiedenis van Cambodja, omdat dat een beetje dichtbij de studenten ligt en ik het Engels zo eenvoudig mogelijk moet houden. Het wordt nog een aardige klus om deze lessen voor te bereiden, maar gelukkig heb ik hier in de altijd rustige ochtend genoeg tijd voor.

Het is leuk om de dingen die ik graag thuis doe hier samen met anderen te delen en de jongeren op dit vlak iets bij te brengen. Badmintonnen gaat helaas niet, omdat dat alleen buiten kan en het vrijwel altijd waait (wel heel erg fijn hoor, die wind, maar niet voor badminton). Maar ik heb onlangs wel de lokale badmintonhol bezocht! Er móest wel een badmintonhal zijn hier in het badmintonminnende Azië, en ja hoor, er bleek een gebouwtje te zijn met daarin één badmintonbaan waarop elke dag gespeeld wordt vanaf vijf uur (tot een uur of acht, tot ze uitgespeeld zijn). Ik ging erheen in mijn sportoutfit en speelde wat wedstrijdjes mee met de mannen van een jaar of veertig die blijkbaar elke dag een deel van hun avond hier doorbrengen. Ze speelden dan ook op vrij hoog niveau (eerste klasse gok ik), maar ik kon best aardig meekomen en was welkom om terug te komen, dus dat ga ik zeker doen! Vooral in het weekend komt het goed uit.

Afgelopen weekend heb ik dus de badmintonhal ontdekt, maar daarvoor hadden we op zaterdag een special activity. Ditmaal was het een spelletjesdag ofwel ‘game competition’ – want winnen is hier blijkbaar erg belangrijk. De deelnemers konden dan ook een heuze prijs winnen: een bescheiden schrift en kleurpotloden, en voor de verliezers waren er twee gekleurde pennen als troostprijs. De spelletjes die gespeeld werden waren: uno, mikado, jungle speed, rummikub en Cambodjaans schaken (met een ander schaakbord, stenen en spelregels dan de onze). Hoewel het idee van mijn collega’s Somphors en Y aanvankelijk was om de deelnemers slechts aan één spelletje deel te laten nemen, heb ik het idee geïntroduceerd om de dag op te splitsen in maar liefst twee blokken (met twee spellen in het eerste blok en drie in het tweede), zodat alle kinderen/jongeren in ieder geval twee verschillende spelletjes konden doen. Het kostte de nodige moeite om dit revolutionaire idee door te voeren, maar uiteindelijk kon ik Somphors en Y overtuigen. De spelletjesmiddag verliep prima en het was leuk om mee te spelen – ook met kinderen die totaal geen Engels spreken kun je samen spelletjes spelen en lol maken.

Zondag was het echt weekend. Ik ging samen met Antoine, een Franse architect die tijdelijk (voor ongeveer een jaar) in Kampot woont om een huis te bouwen voor zijn ouders die hier met pensioen willen gaan, naar Kep om een wandeling te maken in de ‘bergen’ daar, bij het National Park. Je kon er mooi wandelen, en er waren ook wat kleinere paadjes door de ‘jungle’ die je kon volgen om mooie uitzichtpunten te bereiken. Deze wandeling bleek wat heftiger dan gedacht en leidde tot een heuse klimtocht (compleet met touwen) omhoog de bergen op (zweten!) – wel met een mooi uitzicht als beloning. Maandag genoot ik van een massage bij een van de vele goedkope massagesalons hier en relaxte ik aan de rivier – en ’s avonds bezocht ik de badmintonhal (weer zweten!). En zo belande ik in mijn derde week Kampot!

Overigens zijn vandaag de nieuwe whiteboards binnengekomen die met donatiegeld zijn aangeschaft. Ze zijn erg mooi én blijven goed schoon. De foto’s volgen later!