Gister vertrok mijn bus naar Kathmandu, nadat ik 6 weken bij mijn gastgezin in Pokhara heb gewoond in de wijk Buddha Chowk.

Ik heb veel momenten gekend tijdens mijn verblijf,  ik had mijn ups en mijn downs. De eerste week ontmoette ik Fleur, de andere vrijwilliger. De komende vier weken waren wij geen dag gescheiden.  Samen gingen wij naar het weeshuis om met de kinderen te spelen. Helaas was de school gedurende de periode dat ik op het project was gesloten vanwegen de festivals in de maand oktober. Dus ik heb geen lessen kunnen geven. Ook gingen veel van de kinderen in het weeshuis naar familie tijdens de vakantie. Dus we hielden maar 8 kids over.

Het verbaast me hoe snel je mensen leert kennen op reis en hoe open iedereen is naar elkaar.

De week erop werden we beide ziek en hebben we maar een dagje in het weeshuis kunnen spenderen. De week erop zijn we samen de Poon Hill trek gaan lopen. Wat een ervaring!

Toen we thuiskwamen ontdekte ik een nieuw huisgenootje. Jiliane uit Portland, Oregan. De vierde week ging ik veel met Fleur en Jiliane op pad en in het weekend moesten we afscheid nemen van Fleur, die ging rondtrekken. De vijfde week heb ik Jiliane, die werkte in een ziekenhuis in Pokhara, ook het weeshuis laten zien. Het ziekenhuis had weinig werk voor haar, omdat de meeste Nepalesen liever bij familie thuis zijn en de feesten willen vieren dan dat zij zich ervoor aanmelden in het ziekenhuis.

Die vrijdag nam ook zij al afscheid, zij bleef drie weken in Nepal. Dan vliegt de tijd. Ik had nog een laatste weekje alleen op het project. Ik vierde die zaterdag de laatste feestdag van Tihar bij familie. Ik was daar de hele dag. Ik keek er eerst wat tegen op omdat ze meestal Nepalees onder elkaar praten en je dus weinig meekrijgt. Gelukkig waren er dit keer veel gesprekken ook met mij. De broers van mijn gastmoeder vertelde mij van alles over Nepal, het geloof en de festivals. Het was een heel gezellige dag. Het was de dag van broers en zussen.

Helaas werd ik die maandag ziek. Niks exotisch.  Een stom Hollands koutje. Ik lag hierdoor een paar dagen op bed. Toch ben ik ondanks dat ik ziek was donderdag morgen naar het schooltje gegaan om te zien hoe dat in zijn werk gaat. Ik wilde graag wat van de lessen meemaken. Ook vrijdagmiddag was ik van plan om het weeshuis te bezoeken en afscheid te nemen en toen stond Binod ineens met een nieuwe vrijwilliger op de stoep bij mijn gastgezin.  Janice uit Hong Kong komt twee weken werken op het project. Samen met Binod en Janice ben ik toen naar het weeshuis gegaan waar ik gedag heb gezegd en een maaltijd kreeg om afscheid te nemen.

De laatste avond in het gastgezin bakte ik banaan/honing pannenkoeken. Ankita had echter een feestje waar ze zich al had volgegeten en er waren mannen aan het kaarten. Kiran zat nog vol. Dus Janice en ik hebben maar lekker gesmuld en ik weet niet precies hoeveel de rest ervan heeft gegeten.

Toen was het tijd om te vertrekken. Knuffels, cadeautjes, groepsfoto, witte sjaal, tika en een banaan en tot snel. In december zie ik ze weer!