Mijn eerste ervaringen bij Haven for the Elderly

Door de oorkaan was het even de vraag of ik na het weekend naar mijn vrijwilligerwerk kon vertrekken, maar ik ben uiteindelijk toch gegaan. Gelukkig was het land veel beter voorbereid dan vorig jaar en zijn er weinig gewonden gevallen. In Manilla hadden we er, behalve de regen, geen last van gehad. Mijn rit naar ‘Haven for the elderly’ duurde het 3 uur met het openbaar vervoer en ik moest twee keer overstappen. Het fijne aan dit land is, is dat iedereen engels spreekt en heel behulpzaam is. Haven for the elderly is een overheidsorganisatie die verwaarloosde ouderen opvangt. De ouderen die hier komen hebben geen familie of vrienden die voor ze kan zorgen. Eigenlijk komt dit heel weinig voor in de Filipijnen, want men heeft hier veel respect voor ouderen en men is gewend om met meerdere generaties in een huis te wonen. Het center is gelegen in de bergen, dus de omgeving is ontzettend mooi en het meeste personeel slaapt door de weeks intern. 

Na een paar dagen op het project begon ik het leuk te vinden. De eerste dagen had ik last van heimwee en wist ik niet zo goed wat ik moest doen en wat er van mij verwacht werd. Ik ben de enige buitenlander, dus dat maakt het soms lastig. De eerste dag heb ik geslapen in een stafhuis. Wel fijn om zo gelijk wat mensen te leren kennen. Toch miste ik al snel wat privacy en heb ik mijn spullen naar een eigen kamer overgebracht. Hier is men vooral gewend om alles samen te doen, dus het duurde even voordat ze begrepen dat ik een eigen kamer juist prettig vind. Ik ga hier vooral om met Jerden, een verpleegkundige en Vivian de dietist. Daarnaast kan ik het goed vinden met de psycholoog en activiteitenbegeleidster. Ik vind het leuk om te helpen bij de activiteiten en te kletsen met de ouderen. De meeste spreken wel een beetje engels. Dat is hoe ik de mensen hier het meeste kan helpen; door echt aandacht te geven en de ouderen blij te maken. Graag zou ik me ook willen inzetten als dietist, maar de werkzaamheden van de dietist hier verschillen nogal met wat ik in Nederland gewend ben. Zij is supervisor van keuken en is vooral bezig met papierwerk. Volgens mij heeft ze geen contact met de clienten. Iedereen krijgt dezelfde maaltijd (3x rijst met vlees en wat groenten). Ondervoede ouderen krijgen soms melk en vitaminesupplementen, maar dit is afhankelijk van donaties. Ik stel me nog afwachtend op bij Vivian en wil ik vooral observeren wat de normale omgangsvormen hier zijn. Ik wil me niet te veel opdringen, ook al weet Vivian dat ik hier ben om haar te helpen.

De ouderen zijn ontzettend leuk en altijd blij om bezoekers en vrijwilligers te zien. Er is hier een moeder en zoon die elkaar hier weer hebben ontmoet, nadat ze elkaar jaren uit het oog waren verloren. Super leuk om te zien dat ze nu veel samen wandelen en dingen doen. Er ontstaan ook nieuwe liefdes. Andere ouderen willen liever op straat leven en bedelen om geld om weg te kunnen. Ik vind het leuk aan de Filipijnse mensen dat ze elkaar helpen; ook de ouderen die nog vrij mobiel zijn, helpen bijvoorbeeld in de keuken, het uitdelen van eten en drinken en schoonmaken. Verder houden ze hier veel van zingen, dansen en karaoki. Een aantal mannen van de staf  spelen muziek op dinsdag en donderdagavond. De ouderen zelf zingen ook veel met de activiteitenbegeleider en zijn aan het oefenen voor een kerststuk.

Wat ik doe op een dag? Ik sta op, ga rustig ontbijten met Vivian. Ik help de verzorgers en verpleegkundigen met serveren van de maaltijden en help de ouderen die niet zelfstandig kunnen eten. Verder probeer ik bij activiteiten te helpen en klusjes te doen voor Vivian en te kletsen over haar werk. Dus dat is nog niet super veel voor mijn gevoel. Ik moet wennen dat alles langzaam en inefficient gebeurt, vergeleken met Nederland dan. Op donderdag heb ik bijvoorbeeld geholpen in de keuken met het snijden van sperziebonen. Dit moest persee 1 voor 1 , zodat ze heel schuin gesneden konden worden en het meer lijkt. Dus het duurde wel even voordat ik die hele grote bak er doorheen gewerkt had. Maarja, het is wel goed dat ze niets weggooien en waarderen wat ze hebben. De keuken had het heel druk die dag, want de producten voor de komende week waren geleverd. Dus heb ik ook geholpen bij het schoonmaken van de vis. Haha, nooit verwacht dat ik dat ooit zou doen.

Follow the author: Suzan
Promotions
verzekering studeren in het buitenland

Ga jij binnenkort studeren in het buitenland?
Regel je zorg- en reisverzekering via JoHo!

More contributions of WorldSupporter author: Suzan
Content categories
Comments, Compliments & Kudos

Add new contribution

CAPTCHA
This question is for testing whether or not you are a human visitor and to prevent automated spam submissions.
Image CAPTCHA
Enter the characters shown in the image.
Access level of this page
  • Public
  • WorldSupporters only
  • JoHo members
  • Private
Statistics
[totalcount]