Stil zitten heb ik altijd al moeite mee, maar mijn been gaat momenteel zo hard heen en weer dat het aquarium heen en weer schud (oud huis met houten vloer).
Vanavond is het zo ver, ik ga naar Nepal, helemaal alleen. Ik heb wel eens alleen gereisd hoor, Amsterdam ben ik wel eens alleen met de trein heen gegaan en zelfs een keer naar Breda. Maar buiten Nederland.. nee. Dit gaat mijn eerste echte reis alleen worden. Ik heb geen idee wat mij te wachten staat. Het enige wat ik momenteel weet is dat ik door Krishna wordt opgehaald in Kathmandu van het vliegveld, maar of ik dan gelijk naar mijn gastgezin ga of eerst naar guesthouse weet ik ook niet meer. Velen vragen gaan door mijn hoofd, wat ga ik aantreffen daar, wat voor werkzaamheden moet ik doen, wat voor een beperking zullen de kinderen hebben, wat als er geen klik is met mijn gastgezin enz.enz.... Ondanks alle vragen heb ik nog steeds geen spijt van het besluit om naar Nepal te gaan. Ik ga de ervaring van mijn leven tegemoet.