PGB Thomashuis-bewoners - Arrest

PGB Thomashuis-bewoners (CRvB 21-06-2017, ECLI:NL:CRVB:2017:2263)

Feiten

De appellant is gehandicapt en krijgt een persoonsgebonden budget (pgb). Hij woont in een Thomashuis en financiert zijn zorg met het pgb. Het VGZ Zorgkantoor heeft in 2012 en 2013 zijn pgb verleend. De appellant heeft bezwaar gemaakt tegen het besluit van 2012 over zijn pgd. Het bezwaar is ongegrond verklaard omdat hij niet voldeed aan alle in artikel 2.6.6a lid 1 van de Regeling subsidies AWBZ (Rsa) gestelde voorwaarden voor ophoging van het pgb. Appellant woonde in 2012 in een kleine woongroep en had geen zorgzwaartepakket VV. Daarom daalt het pgb voor 2013 met 5% ten opzichte van het pgb voor 2012.

In het beroep stelt de rechtbank dat appellant niet onder artikel 2.6.6a lid 1 b van de Rsa valt. Daarom geldt de pgb ophoging niet voor hem. Ook stelt de rechtbank dat het beroep van appellant op een toezegging van de staatssecretaris van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) in zijn brief van 4 december 2012 aan de Tweede Kamer niet slaagt. In deze brief wordt weliswaar toegezegd dat bewoners van kleine pgb-gefinancierde woonvoorzieningen, zoals Thomashuizen, buiten de verlaging van 5% blijven, maar wordt ook gesteld dat de pgb-regeling op dat punt zal worden aangepast. Deze toezegging is uitgewerkt in artikel 2.6.6a lid 1 b Rsa met dien verstande dat dit alleen geldt voor mensen met een zorgzwaartepakket VV.

De appellant stelt dat de rechtbank de brief van de staatssecretaris onjuist heeft uitgelegd. Volgens hem is de toezegging in die brief foutief verwerkt in de Rsa. Het kan niet de bedoeling zijn geweest om de toegezegde budgetgarantie te beperken tot bewoners van een klein wooninitiatief met zorgzwaartepakket VV. Hij voert aan dat de eisen van Rsa, gelet op de toezegging van de staatssecretaris, onverbindend is wegens strijd met het verbod van willekeur, het vertrouwensbeginsel en het gelijkheidsbeginsel.

CRvB

In de brief zegt de staatssecretaris uitdrukkelijk toe dat de bewoners van pgb-gefinancierde kleinschalige woonvoorzieningen (inclusief bewoners van Thomashuizen) in 2013 van de voorgenomen afbouw van 5% uitgezonderd zullen zijn. Zij behouden dus een volledige budgetgarantie. In artikel 2.6.6a lid 1 b Rsa is deze toezegging alleen nagekomen voor verzekerden met een zorgzwaartepakket VV. De appellante stelt dat de bewoners van Thomashuizen niet in aanmerking kunnen komen voor een indicatie voor een zorgzwaartepakket VV. Dit betekent dat de toegezegde volledige budgetgarantie aan de 1.000 bewoners van Thomashuizen in de gewijzigde Rsa niet is nagekomen. Echter, de bewoners van een vergelijkbare kleine woonvoorziening, die in 2012 wel beschikten over zorgzwaartepakket VV door art. 2.6.6a Rsa in 2013 wel de budgetgarantie hebben behouden. Vergelijkbare groepen worden door de eis dat de verzekerde in 2012 geïndiceerd moest zijn voor een zorgzwaartepakket VV dus ongelijk behandeld.

De Raad ziet geen objectieve rechtvaardiging voor de ongelijke behandeling van bewoners van kleine woonvoorzieningen, die in 2012 niet waren geïndiceerd voor een zorgzwaartepakket VV. Een grond waarom de minister is teruggekomen op de toezegging ontbreekt. Er is ook geen motivering waaruit blijkt welke belangen zijn afgewogen die de beperking van de budgetgarantie rechtvaardigen. Daarom is deze beperking in strijd met het vertrouwensbeginsel, het gelijkheidsbeginsel en het motiveringsbeginsel. Het vereiste van art. 2.6.6a lid 1 b Rsa is onverbindend wegens strijd met het verbod van willekeur.

Kern

De staatssecretaris heeft in een brief expliciet toegezegd dat de bewoners van pgb-gefinancierde kleinschalige woonvoorzieningen (waaronder Thomashuizen) een volledige budgetgarantie zullen behouden. In artikel 2.6.6a lid 1 van de Rsa is deze toezegging alleen nagekomen voor verzekerden met een zorgzwaartepakket VV. De Raad stelt dat niet is gebleken van een objectieve rechtvaardiging voor die eis en voor de ongelijke behandeling. De verlening pgb in 2012 is onverbindend wegens strijd met het verbod van willekeur.