Parkwoningen - Arrest

HR 21 februari 2003, NJ 2004, 567 (Parkwoningen)

Feiten

Partijen zijn enerzijds de Stichting Parkwoningen Hoge Weide die zich ten doel stelt huisvesting voor ouderen te verzorgen en in dat kader appartementen te Lochem heeft ontwikkeld en verkocht, en anderzijds de erfgename van een koper van één van die appartementen.

De eiseres in cassatie is erfgename van een koper van een appartement van de Stichting. De koopovereenkomst bevat voor bepaalde omstandigheden (vertrek, vervreemding, overlijden) een terugkooprecht voor de Stichting met daaraan gekoppeld een prijsbeding op grond waarvan de Stichting het appartement mag terugkopen voor dezelfde prijs, gecorrigeerd met een index. Deze index komt in deze zaak echter geheel niet overeen met de marktwaardestijging van het appartement. De erfgename van de koper (zijn dochter) betwist in deze procedure haar gebondenheid aan het voorkeursrecht met prijsbeding, onder andere omdat het zou gaan om een onredelijk bezwarend beding in de algemene voorwaarden.

De Rechtbank wijst haar vorderingen af. Het Hof het bekrachtigd het vonnis van de Rechtbank. Het Hof oordeelt dat het voorkeursrecht met prijsbeding een kernbeding is. De erfgename is tegen dit arrest in cassatie gekomen.

Hoge Raad

In cassatie staat de vraag centraal of een tussen partijen overeengekomen contractsbeding een "kernbeding" is als bedoeld in artikel 6:231 onder a BW en dus niet een "beding in algemene voorwaarden" is in de zin van afdeling 6.5.3 BW.

De Hoge Raad vernietigt de beslissing van het Hof. In rechtsoverweging 3.4.3. overweegt de Hoge Raad dat het Hof ten onrechte heeft geoordeeld dat het voorkeursrecht met prijsbeding een kernbeding is. Daarmee heeft het Hof blijk gegeven van een onjuiste opvatting met betrekking tot het begrip kernbeding. Voor het vaststellen van wat onder een kernbeding moet worden verstaan is namelijk niet bepalend of het beding een voor de gebruiker of voor beide partijen belangrijk punt regelt. Als vuistregel geldt dat kernbedingen vaak zullen samenvallen met de essentialia van een overeenkomst, zonder welke een overeenkomst, bij gebreke van voldoende bepaalbaarheid van de verbintenissen niet tot stand komt.