Noodopvang uitgeprocedeerde asielzoekster en minderjarig kind - Arrest

Rechtbank Utrecht, 6 april 2010, SBR 10/967 WMO, (LJN BM0846), Noodopvang uitgeprocedeerde asielzoekster en minderjarig kind.

Feiten

I.c. gaat het om de verzoekster die in november 2006 Nederland is binnengekomen en hier asiel heeft aangevraagd. Haar dochtertje is geboren in 2006. Verzoekster is inmiddels in de asielprocedure uitgeprocedeerd. De opvang van het COA in Ter Apel is voor de uitgeprocedeerde illegale vrouw met een vierjarig epileptisch en astmatisch kind beëindigd. Zij zijn daardoor op straat komen te staan.

Daarom heeft de verzoekster een aanvraag gedaan voor tijdelijke noodopvang op basis van de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo). Maar het college van B&W van Utrecht

(verweerder) heeft de aanvraag afgewezen, omdat op grond van artikel 8, lid 1 WMO, de voorzieningen bedoeld zijn voor diegenen die op grond van de Vreemdelingenwet 2000 (Vw) rechtmatig in Nederland verblijven. Verzoekster en haar dochtertje voldoen hier niet aan. De moeder doet daarom een beroep op het Europees Sociaal Handvest (ESH), en verwijst naar een uitspraak van het Europees Comité voor Sociale Rechten van 20 oktober 2009. Het ECSR heeft hierin uitgemaakt dat het ontzeggen van onderdak aan kinderen die illegaal in Nederland zijn in strijd is met artikel 31 lid 2 ESH. Krachtens dat verdrag verbinden de aangesloten staten zich om dak- en thuisloosheid te voorkomen. Het recht op onderdak is cruciaal voor de menselijke waardigheid van elke persoon. Het ECSR vindt dat kinderen, onafhankelijk van hun verblijfsstatus, onder de reikwijdte van genoemd artikel vallen, en niet horen op te groeien op straat.

Verzoekster heeft zich o.a. ook beroept op artikel 8 EVRM en als bijzondere omstandigheid is nog gesteld dat de dochter astmatisch is en epilepsie heeft.

Rechtbank

De rechter oordeelt dat, ondanks de afwezigheid van volkenrechtelijke binding van uitspraken van het ECSR, dit niet betekent dat uitspraken van het ECSR niet van betekenis zijn bij de beoordeling van de toepassing van nationaal recht, mede bezien in het licht van internationaal recht (EVRM en het IVRK).

De uitspraak van het ECSR is een gezaghebbende uitspraak, inhoudende de interpretatie van een algemeen geformuleerde verdragsbepaling. Het ESCR is door Nederland geratificeerd en daarom moet bij de rechtmatigheid van een overheidsbesluit met een dergelijke gezaghebbende uitspraak rekening worden houden. De rechter oordeelt dat, gelet op artikel 8 EVRM, artikelen 17 en 31 ESH, het IVRK en het Vrouwenrechtenverdrag en de uitspraak van het ECSR van 20 oktober 2009, noodopvang van moeder en kind, cruciaal is bij het behouden en bevorderen van de menselijke waardigheid in de onderhavige situatie. Immers, het gaat hier om dakloosheid van een zeer jong kind met gezondheidsklachten. Kinderen en andere kwetsbare groepen hebben in het bijzonder recht op bescherming. Bovendien gaat het om tijdelijke noodopvang. Verweerder moet aan verzoekster en haar kind tot zes weken na de beslissing op bezwaar tijdelijke opvang bieden op grond van de Wmo.

Kern

De rechter vindt dat noodopvang van moeder en kind, bestaande uit onderdak, voedsel, noodhulp en kleding, cruciaal is bij het behouden en bevorderen van de menselijke waardigheid, nu het gaat om dakloosheid van een zeer jong kind met gezondheidsklachten.