Hoge Raad 26 november 2010 - Arrest

Feiten

De man en de vrouw, die met elkaar gehuwd zijn geweest, zijn de ouders van een dochter en zoon (beide minderjarig). De man en de vrouw zijn overeengekomen dat hij aan haar als bijdrage in de kosten en verzorging van de kinderen een bedrag van € 225,-- per kind per maand zal betalen. De vrouw is hertrouwd en beide kinderen behoren tot haar gezin. De man woont samen met zijn partner en haar kind. De vrouw verzoekt om verhoging van het alimentatiebedrag naar € 244,77 per kind per maand en de rechtbank wijst het verzoek toe.

In hoger beroep stelt de man dat de echtgenoot van de vrouw op grond van artikel 1:395 BW onderhoudsplichtig is jegens de tot zijn gezin behorende kinderen. Het hof betrekt deze stelling in zijn beslissing, maar bekrachtigt de bestreden beschikking. Het hof beschouwt de partijen als alleenstaanden en hanteert het daarbij behorende draagkrachtpercentage. Het hof heeft gesteld dat de vrouw geen draagkracht heeft waardoor niet van haar zou kunnen worden gevergd dat zij bijdraagt in de behoefte van de minderjarigen. Daarbij merkt het hof op dat het inkomen van de echtgenoot van de vrouw bij haar inkomen is betrokken door het halveren van de woonlasten aan haar zijde. Het hof heeft de nieuwe echtgenoot van moeder op één lijn gesteld met de nieuwe partner van vader en ook aan de zijde van vader het inkomen van de nieuwe partner alleen betrokken bij zijn draagkracht door het halveren van de woonlasten.
De man stelt cassatieberoep in en voert aan dat de rechter bij de verdeling van de onderhoudsplichten tussen de ouders ook de draagkracht te moet betrekken van de nieuwe man van de moeder. Dus ook de draagkracht van de stiefvader.

Hoge Raad

Volgens de Hoge Raad is het Hof in zijn oordeel uitgegaan van een onjuiste rechtsopvatting door in zijn beoordeling niet de draagkracht van de echtgenoot van de vrouw te betrekken. Het hof heeft immers vastgesteld dat de man zich op de bestaande onderhoudsplicht van de echtgenoot van de vrouw heeft beroepen (art. 1:395 BW) waardoor zijn draagkracht voor de verdeling van de onderhoudsverplichtingen tussen de man en de vrouw niet buiten beschouwing kon worden gelaten, zoals het hof heeft gedaan. Het hof heeft wel inkomen van de echtgenoot van de vrouw in aanmerking genomen, echter, naar uit de overweging van het hof blijkt, alleen bij de bepaling van de woonlasten van de vrouw en dus alleen in het kader van de beoordeling van haar draagkracht. De Hoge Raad vernietigt de beschikking van het hof.

Kern

De stiefouder heeft een eigen onderhoudsplicht, zodat het niet logisch is de stiefouder alleen te betrekken bij de draagkracht van de vader of moeder door halvering van de woonlasten. De ouders en stiefouders moeten in het levensonderhoud van de tot het gezin behorende minderjarige kinderen bijdragen naar rato van ieders draagkracht.